Monday 30 June 2014

dear diary... {1}

dag 1

een poging tot dagboek, niet idioot persoonlijk, net persoonlijk genoeg... 


maandagen zijn niet mijn beste dag - en daar zal ik niet alleen in zijn... veel te lang voetbal gekeken gisteravond, en doorgegaan met schrijven voor mijn fanfic verhaal-zonder-eind, dus was het al weer bijna 1 uur voordat ik sliep. niet handig, want vandaag was het gewoon nog een schooldag voor onze Pops, en zoon 3 die proefwerkweek heeft {maar later begint, dus wel uit kon slapen...}. andere zoon heeft al vakantie, dus die komt rond lunchtijd naar beneden, vermoed ik.

vorige vrijdag had ik van Amazon een aantal pakketjes ontvangen met daarin allerlei Leuks {een film, een docu-dvd, en twee boeken}. film is al bekeken {dit keer zonder Taiwanese ondertitels, en full-screen...}, de dvd van de film over Pearl Jam komt vast binnenkort nog eens aan bod {Nederland moet binnenkort weer spelen...} en de boeken liggen geduldig te wachten. nou ja, een ervan had ik al in het Nederlands uit, het andere boek ben ik voorzichtig in begonnen. het gaat over het volgen van je hart. om je hartenwensen te leren vervullen... en daar heb ik wel zin in...

en zoals het met dat soort boeken dan gaat, mag je weer gaan peuren in die diepe krochten van je hart - wat zijn dan in vredesnaam mijn hartewensen? behalve dan Eddie Vedder, een leuk huisje en genoeg geld om een tijdje rond te reizen...

ik ben nog aan het peuren. ben nog maar halverwege het eerste hoofdstuk...

er hangt een eng donkere wolk boven de stad, al schijnt de zon nog wel heerlijk.

muziek van vandaag
*
quote van vandaag
who are you
when no one's watching?
*
fotookes
boek in kwestie
punteslijpsel van dochter



Tuesday 17 June 2014

pearl jammed

er zijn dagen dat je je afvraagt of het leven ooit nog mooier zal zijn...

gisteren om half 2 krijg ik en berichtje van een kennis, met de vraag of ik wellicht interesse had in kaarten voor Pearl Jam, die gisteravond in Amsterdam zouden optreden. ik had me alweer neergelegd bij het feit dat dit concert en dat van vanavond hartstikke uitverkocht waren, dus dit bericht kwam als donderslag bij heldere hemel... kaarten!? voor Pearl Jam!?? vanavond.........?!!?!!


rondbellen maakte duidelijk dat niemand uit mijn kringetje meekon/wilde, maar zoonlief had er wel trek in...

dus togen wij eerst naar zevenbergen {om vriendinnetje van zoonlief thuis te brengen en de felbegeerde kaarten op te halen}, en daarna als een speer naar Amsterdam. zonder file. en meteen een parkeerplek, onder de Arena... mijn engeltjes maakten overuren gisteren...

in het kort: het was prachtig, heerlijk, ontroerend {voor een hooggevoeligje als ik - moest een paar keer tranen wegpinken, zoveel kwam er ineens los...}, fantastisch, en ik kan het af en toe gewoon niet geloven... van elke minuut intens genoten... de band betekent voor mij al meer dan 20 jaar {met een tusenpose van een jaar of wat} zo ongeveer de wereld... Eddie Vedder is en zingt prachig, Mike McCready speelt de sterren uit de hemel, Jeff Ament basst zich een heerlijk ongeluk {en stond gisterenavond enig met een gestoord oranje verending om zijn nek...}, Stone Gossard valt niet op, maar mén wat kan hij mooi spelen... en Matt Cameron ramt en beukt zich een weg door de songs en maakte menig maal dat het voelde alsof mijn lijf aan stukken werd gedoefd... ze raken iets bij me, en het is niet uit te leggen wat het precies is... niet belangrijk, van mij mogen ze nog heel vaak hun dingetje doen...

hieronder een filmpje van gisteravond, met een inleidend stukje waarin Eddie een voetbalshirtje van Tibet United laat zien, en bedenkt dat de Dalai Lama waarschijnlijk alle aanvallende posities én doelman zou zijn als ze mee mochten doen in de WK...

wij staan trouwens ergens op 3/4 van die dampende massa te springen dat het een lieve lust is {nou ja, ik dan vooral...}


deze kwamen ook voorbij...