klaar

tijd voor iets nieuws...
iets anders...
iets vers...

al zal het altijd wel samenhangen, en blijf ik vast nog wel terugkomen, soms, om wat dingen te zoeken...

deze blog houdt er mee op.

omdat het bij het oude hoort. 

het oude waar nix mis mee is, maar ik voel dat de Doodles een blok aan mijn been zijn. al die ouwe meuk, die hersnespinsels, dat verdriet, die onzekerheid... 

hij blijft nog wel, maar ik post hier dus nix meer...

vanaf nu kan je naar DAAN DANST {door het leven} {klik}

omdat ik luchtiger wil, zwierend, het leven een beetje meer vierend...

om af te sluiten het gedicht van Freek, wat me al die jaren heeft gesteund, een hart onder de riem gegeven... ik weet dat hij helemaal gelijk heeft. ik mag opnieuw beginnen, aarzelend en op de tast... wie weet wat ik vind als het licht weer aangaat?!

dank julie voor het meelezen! 

en de reacties af en toe...

tot ziens bij het vervolg ~

♥

Wees niet bang

je mag opnieuw beginnen

Vastberaden doelgericht

of aarzelend op de tast

Houd je aan regels

of volg je eigen zinnen

Laat een hand los 

of pak er juist één vast

Wees niet bang

voor al te grote dromen

Ga als je het zeker weet 

en als je aarzelend wacht

Hoe ijdel zijn de dingen 

die je je hebt voorgenomen

Het meeste overkomt je 

het minste is bedacht

Wees niet bang

voor wat ze van je vinden

Wat weet je van een ander

als je jezelf niet kent

Verlies je eigen niet

door je te snel te binden

Het leven is afwisselend 

maar zelfs de liefde went

Wees niet bang

Je bent een van velen

en tegelijkertijd

is er maar één als jij

Dus wil dat zeggen dat 

je vaak zal moeten delen 

en soms moet zeggen

Laat me vrij!

Freek de Jonge

home is where the ♥ is

tijdenlang was het de meest grote beer die ik op de weg zag, maar ik blijk het gewoon aan te kunnen... Bob Marley zei ooit: you never know how strong you are, until that's the only option left... {je weet nooit hoe sterk je bent, tot het de enige keuze is}.

meneer G en ik hebben besloten dat het welletjes is. we gaan ieder ons weegs. al zal dat met de voortgaande opvoeding van de kids wel meevallen, maar we zijn dus geen stel meer. de kids weten het nu, opa en oma weten het, mijn liefste vriendinnen hebben me door de hele beslissingsfase gesleurd, en nu ga ik verder als Mw H. deed ik al een tijdje, maar nu wordt het dus officieel.

raar gevoel wel. en omdat Mr G nog steeds bij ons woont, maar aanstalten maakt om zijn eigen plek te vinden, merk ik dat ons huis nu steeds een beetje meer Mijn Huis wordt. ik bedenk wat ik met de woonkamer wil, zal ik het opnieuw verven? anders inrichten? wat neemt Mr G mee, straks?

maar de belangrijkste vraag: hoe krijg ik de kids heelhuids en zonder teveel kleerscheuren door dit proces? ik kan het wel aan, maar ik voel dat er nu ineens een heleboel onzekerheid in ons gezinnetje hangt. onzekerheid die er nooit geweest is... wat gaat er gebeuren?

geen drama...
geen uit zijn verband gerukte toestanden...
mijn boosheid en onzekerheid heb ik er hopelijk al uitgeschreeuwd... {al komt er soms nog wel een kwakje uit, heel onverwacht, als ik naar Pearl Jam luister, en meezing -

But I am up riding high amongst the waves
Where I can feel like I
Have a soul that has been saved
Where I can feel like I've
Put away my early grave
I can see the light
Coming through the clouds in rays 

i've got to say it now, 

beter loud than too late... -
{amongst the waves, 2009}

het is wat het is...

home is where the heart is.
mijn hart ligt waar mijn kinderen zijn.

{deze foto's niet van mijn huis dus...

maar wat niet is...}

sunday soundtrack - grenzen verleggen

mijn computer doet heel raar... misschien dat ik halverwege de brui eraan geef vanwege teveel gedoe, maar ik waag toch maar een poging.

liedjes/zangers {m/v} die grenzen verleggen, die niet bang waren om nieuwe wegen in te slaan, die mij een soort van steun in de rug geven op t moment...

the beach boys
deze gasten zetten surfuziek - tot dan toe een jolige aangelegenheid van door de platenmaatschappij bedachte fomules - op de kaart door hun artistieke talenten te gebruiken om mooie deuntjes te creeren en dit lied, is hun bekendste, maar niet minst interessante voorbeeld.

radiohead

deze gasten lijken een soort van Kunstacademieproject wat het onverwacht goed deed in de hitlijsten, al deden ze er alles aan om vooral niet populair te zijn. radiohead is een britse band van gasten onder 'leiding' van Tom Yorke, die echt totaal hun eigen ding deden, een totaal andere weg insloegen als hun Ding suxesvol bleek {omdat/ondanks}, zich totaal niet bezighielden met de verkoopcijfers... ze maakten pareltjes, waren heel dwars/eigenzinnig en het duurde voor mij een tijdje voor ik ze leuk vond. ook op visueel gebied waren/zijn ze grensverleggend, en veel van hun clips zijn een genot voor het oog, danwel een behoorlijk storende factor...

patti smith
snapte haar nooit helemaal... vond haar eigenlijk altijd een beetje n eng mens, zo'n harde die je op je bek slaat als je iets zegt wat haar niet zint... maar haar muziek - mèn... bands als Pearl Jam, R.E.M., Bruce Springsteen, Nirvana, Neil Young - iedereen die ik ook maar een beetje hoog acht zien in haar een keisterk wijf die keigoeie muziek maakte... een voorbeeld voor vrouwen in rock, met een eigen mening, een eigen idee, en die niet er uit hoeft te zien als een dolliebird met knalorode lippenstift en een sexie jurkje om indruk te maken... {*kuch-courtney love-madonna-shakira-kuch*} dit lied staat heel hoog in mijn moord-lijst, is geschreven door Bruce maar door niemand zo mooi vertolkt...

talking heads

tijdenlang was Stop Making Sense van deze mannen{en Tine Weymouth} niet van mijn draaitafel te slaan, zo genoot ik van hun dwarse liedjes, songs met grappige vondsten en eigenzinnige draaien. beetje zelfde league als Radiohead, alleen kwamen ze uit New York.

r.e.m.
nog meer moois, nog meer dwars en eigenwijs, nog meer bands die hen als hun grote invloed noemen, onder de indruk zijn als ze toevallig in dezelfde ruimte mogen staan... tot aan de tijd dat ze ineens The Big Time haalden en een paar hits hadden, die iedereen wel kent, was r.e.m. een studentikoos bandje wat lekkere gitaarmuziek maakte met mooie teksten van hun zanger die-ooit-haar-had. heb al een paar leuke klips gevonden van die zanger zonder haar met mijn Grote Lief...

grenzen aanleggen

oprah winfrey heeft veel moois gedaan...
een ervan is een website beginnen met heel veel bruikbare hulp...
waaronder Hoe Leg Ik Mijn Grenzen Aan, In Vredesnaam... {dat laatste stond er niet bij, trouwens...}
dit onderzoek je naar aanleiding van een aantal stappen, en de eerste drie zijn het afmaken van een paar zinnen. dingen om voor jezelf duidelijk te krijgen wat je eigenlijk niet meer wil pikken. wat je eigenlijk nooit had hoeven pikken. van niemand. van je {ex}man niet, van je vader niet, van je moeder niet, van je leraar van de lagere school niet, van de pastoor niet, van de buurvrouw niet, van je kinderen niet... niemand...

ik moest er  minstens tien bedenken, per zinnetje. dit is een greep eruit.

mensen mogen niet:
- mij dwingen tot het doen van dingen die ik niet wil
- mij lui noemen
- van mij verwachten dat ik iets voor hen doe omdat zij iets {ongevraagd?} voor mij hebben gedaan
- tegen mij blèren
- mij bekritiseren om wat ik leuk vind/verlang
- dingen voor mij beslissen {tenzij mijn leven ervan afhangt, en dan nog...}
- mij schuldig laten voelen omdat ik iets doe wat hen niet zint

ik heb het recht om te vragen om:
- privacy
- liefde
- hulp {zonder er iets voor terug te geven}
- advies {zonder...}
- met rust gelaten te worden

om mijn energie en tijd {en mezelf} te beschermen is het oke om:
- van gedachten te veranderen t.o.v. afspraken
- de telefoon uit te zetten
- een hele dag alleen door te brengen
- naar zee/het bos te gaan
- naar muziek te luisteren waar ik gelukkig van wordt
- een boek te lezen
- voor me uit te staren
- nee te zeggen tegen de kinderen of de baas, of...

dit was voor mij alvast al een eye-opener. hoeveel van dit soort dingen ik toe heb gelaten, omdat ik niet anders wist dan dat hoorde.

wordt vervolgd

pluizebollen

lukt niet helemaal met die slingers vandaag.
al  een paar dagen niet, eigenlijk.
voel me al een dag of 5 zwaar klote. lethargisch en doodmoe.
op Facebopk had ik dit laten doorschijnen {nou ja, ik had een nogal trieste post geschreven met mijn wanhoop en verdriet ten opzichte van Mijn Situatie} en de reacties waren zo lief.

wat kan je eraan den, vroeg een van mijn Close Friends {ik heb de helft er ongeveer uitgeselecteerd, zodat ik nu een rijtje Dichte Vrienden heb en een met Kennissen, die niet alles hoeven lezen wat ik schrijf}?
nou, niet veel op t moment... behalve mijn houding ertegenover. wat voor mij al net zo ingrijpend is als verhuizen.

wat houdt dat dan in, mijn houding veranderen ten opzichte van datgene wat mij down doet voelen? maakt dat echt zveel verschil?

ja. echt.

maar vandaag dus even niet. vandaag mag ik lief zijn voor mezelf en doe ik nix.

zelf de slingers...

stone gossard,
mijn nieuwe lief
{in mijn fantasie dan toch...}

in de nieuwe {dacht ik} Happinez stond een artikel over Liefde, en hoe belangrijk dat wel niet is...
een van de dingen die werd gevraagd was: hoe houdt jij een ander tegen om van je te mogen houden?
huh? doe ik dat dan?
pieker-de-pieker...

ja dus...
ik heb een gigantische angst om gedomineerd te worden, om de controle over mezelf kwijt te raken... terwijl degenen die ik in mijn hart toeliet dat wel steeds hebben gedaan - mij gedomineerd, gecontroleerd met hun oordelen, met hun goed- dan wel afkeuren... omdat ik kennelijk ook wel graag gedomineerd wordt... tot op zekere hoogte, en dan is het ineens te laat, want dan heb ik over mijn grenzen heen laten lopen, en wil ik de controle weer terug en krabbel ik in mijn schulp/wordt ik bijna agressief/voel ik me heel onmachtig en onplezierig.. ik wil het niet, maar ik weet niet beter... iets in mij vond dat ik niet beter verdiende...

en wat zijn in mijn Grote Fantasie Man {deze, en sinds kort deze...} de belangrijkste Dingen Die Hem Zo Prachtig Maken? een Liefdevolle, Totale Acceptatie van De Gehele Mij... Het Niet Willen Domineren Maar Het Juist Vieren Van Wie Ik Ben {en wie hij is, maar dat spreekt voor zich in mijn hoofd}... hij zal ook nooit over mijn grenzen gaan, respecteert ze, zoals ik die van hem respecteer...

heb je ze weer: grenzen...

en waar mag ik dat ook weer beginnen van mijn spirituele beter-weters?

oh ja, bij mezelf...

misschien is de dag voor mijn verjaardag wel een goede om te beginnen met mezelf helemaal te gek te gaan vinden, mijn grenzen te herkennen, en te weten wanneer ik ze moet bewaken... now is as good a day as any...

ondertussen droom ik wat van Stone en Ed en nog wat lui...
ontsnappen is ook best fijn vaak...

huis

naar aanleiding van een blogje van een {lieve} kennis, 

ging ik ook maar eens met de camera aan de slag, 

en kwam hier uit...

een kleine sfeerimpressie van mijn huis, nu... 

een overvolle kapstok

plankje vol spllen,
auto's,
suikerpotje,
foto van oudste

de plank met glazen en mokken

het cadbury's blik
en de AH koektrommel
gemoedelijk bij elkaar

wat foto's van familie:
oma als jonge vrouw,
en meneer G als kind