home is where the ♥ is

tijdenlang was het de meest grote beer die ik op de weg zag, maar ik blijk het gewoon aan te kunnen... Bob Marley zei ooit: you never know how strong you are, until that's the only option left... {je weet nooit hoe sterk je bent, tot het de enige keuze is}.

meneer G en ik hebben besloten dat het welletjes is. we gaan ieder ons weegs. al zal dat met de voortgaande opvoeding van de kids wel meevallen, maar we zijn dus geen stel meer. de kids weten het nu, opa en oma weten het, mijn liefste vriendinnen hebben me door de hele beslissingsfase gesleurd, en nu ga ik verder als Mw H. deed ik al een tijdje, maar nu wordt het dus officieel.

raar gevoel wel. en omdat Mr G nog steeds bij ons woont, maar aanstalten maakt om zijn eigen plek te vinden, merk ik dat ons huis nu steeds een beetje meer Mijn Huis wordt. ik bedenk wat ik met de woonkamer wil, zal ik het opnieuw verven? anders inrichten? wat neemt Mr G mee, straks?

maar de belangrijkste vraag: hoe krijg ik de kids heelhuids en zonder teveel kleerscheuren door dit proces? ik kan het wel aan, maar ik voel dat er nu ineens een heleboel onzekerheid in ons gezinnetje hangt. onzekerheid die er nooit geweest is... wat gaat er gebeuren?

geen drama...
geen uit zijn verband gerukte toestanden...
mijn boosheid en onzekerheid heb ik er hopelijk al uitgeschreeuwd... {al komt er soms nog wel een kwakje uit, heel onverwacht, als ik naar Pearl Jam luister, en meezing -

But I am up riding high amongst the waves
Where I can feel like I
Have a soul that has been saved
Where I can feel like I've
Put away my early grave
I can see the light
Coming through the clouds in rays 

i've got to say it now, 

beter loud than too late... -
{amongst the waves, 2009}

het is wat het is...

home is where the heart is.
mijn hart ligt waar mijn kinderen zijn.

{deze foto's niet van mijn huis dus...

maar wat niet is...}