Tuesday 27 August 2013

leren balanceren

vrouwelijke energie, waar in de spirituele bewustwordings-wereld waarin ik graag vertoef vaak over wordt gesproken, heb ik lange tijd in de war gehaald met Westerse {Ego} Vrouwelijkheid, iets waar ik niet zo heel veel mee wilde te maken hebben... en die twee zijn nou eenmaal niet hetzelfde...

op een spiritueel nivo heeft vrouwelijkheid niet zo heel veel van doen met de stereotypen die wij kennen, zoals daar zijn rondborstigheid, lange gouden lokken, een wulpse manier van spreken of doen, of de manipulatie en gemeenheid die ik sinds mijn kindertijd associeer met vrouwelijkheid. dit alles is een Ego-ding, geboren uit een angst-denken, en heeft niets te maken met de vrouwelijke energie die naast de mannelijke energie staat en in ons allen te vinden is - zowel in mannen dus als vrouwen...

steeds meer merk ik dat ook in ons huishouden wel wat meer Vrouwelijke Energie mag worden toegelaten. vrouwelijke energie, die zich uit in warmte, liefde, zorgzaamheid, delen, intuïtie en Zachtheid... allemaal dingen die niet makkelijk mogen bij ons. om allerlei redenen, uiteraard, maar ik constateer nogal vaak dat men wel heel  makkelijk in een harde, zakelijke, doelgerichte mannelijkheid schiet, terwijl dat wellicht niet is wat er nodig is... maar ja, dat is nou eenmaal Gewoon, zo zijn wij het Gewend, en je kan het wel anders willen, maar zo makkelijk is dat niet...

yin en yang
donker en licht
water en vuur
koud en warm
rusten en actie
maan en zon
vrouw en man

dit is deel van alles, van iedereen, en zolang dat in balans is, is het goed. maar meestal is dat het niet, want we hebben geleerd dat het een goed is en het ander fout, of dat we het een wel moeten nastreven en het andere niet, of dat als het een er is, het andere er niet kan zijn... het dualisme van het ego-denken...

nu ik doorheb hoe mijn eigen vrouwelijke energie kan worden aangewend om mezelf in balans te krijgen, hoop ik dat ik het vaker kan laten doorstromen naar de rest van mijn gezin... want als dat lukt voelt alles fijner, minder zwaar, zachter en warmer...






Sunday 25 August 2013

5 songs #31

1. tomorrow never knows - the beatles
van Revolver {mijn favoriete Beatles album} geniet dit nummer mijn voorkeur. het drijft zo heerlijk weg, bewandelt paden waar ik ook graag kom, verkent een wereld die in die tijd nog niet gemeengoed was {en nu nog steeds argwanend word bezien} - de innerlijke... de zinnen: 'turn off your mind, relax and float downstream...' en 'lay down all thought, surrender to the void...' zijn verwijzingen naar het zoeken naar een verinnerlijking, de ego-dood die essentieel was voor het vinden je Zelf... dat Lennon daar LSD voor gebruikte en nogal ver ging is een ander verhaal, maar de zoektocht naar binnen, het los willen laten van het ego, een innerlijke vrede willen bereiken zijn niet minder gelijk aan die van mij en vele anderen...

2. step on - happy mondays
van een zelfde tripperigheid als de vorige, alleen iets minder onschuldig... begin jaren 90, toen acid zo'n beetje normaal werd en uitgaan zonder niet leek te kunnen... een wereld die mij niet erg aantrok, en ik bleef er ver vandaan, maar de muziek vond ik dan weer wel super... 

3. fools gold - stone roses
heerlijke geluiden, alweer uit UK... fijne band dit, die jááááren na dat hun eerste album uitkwam toch maar eens aan een tweede begon... die heette dan ook Second Coming... 

4. loaded - primal scream
zie bovenstaande twee... heerlijke muziek, zonder - voor mij dan - de entourage {drugs, drank, etc.} die erbij scheen te horen...

5. the wind cried mary - jimi hendrix
zo ongeveer alles van Hendrix kan mijn goedkeuring wegdragen, maar deze is fijn voor de zondag ochtend... samen met Little Wing, die ooit ook door Sting is opgenomen, een van zijn minder bezeten songs...

zonder toestemming gelift uit
thebeatles.com

Tuesday 20 August 2013

alternatief universum

mede door dingen die spelen met betrekking tot deze post {maar niet alleen dat} voel ik me steeds meer wegzakken in een soort van Wens Tot Alternatief Leven... alleen voel ik me daar nogal alleen in... en onzeker...

het zal geen verrassing zijn dat ik niet helemaal blij wordt van de maatschappij waarin ik leef, en naarstig op zoek ben naar een Alternatief wat handhaafbaar is op lange termijn... en dan hoop ik dat iemand anders daar al is mee begonnen, dat het hier in de buurt is, dat ik niet al te veel Gemak moet gaan opgeven, en dan blijkt dat er niet zo heel veel kan, qua makkelijk... meneer G hoopt dan weer dat het snel weer overwaait, en dat doet het ook wel vaak, maar de Wens naar Anders komt wel steeds terug...

kennelijk nog niet zo heel goed in het vertellen aan Het Universum van hoe en wat... het komt in elk geval nog niet op mijn pad, of ik moet echt heel verkeerd kijken...




Monday 19 August 2013

dans!!

practice what you preach...
doe wat je preekt

'bladerde' net door mijn blog, om wat inspiratie op te doen, en kwam het advies tegen van deze post, waarin ik de wereld het advies geef om vooral te vertrouwen op Dat Het Wel Goed Komt...

nou geloof ik daar ook wel heilig in, dat dingen de neiging hebben om Goed te komen, als we het Proces maar met rust laten...

maar soms zit je in een stuk, of zit je met iemand die je lief is in een ding, waarbij je ineens het Vertrouwen kwijt bent... meegesleurd als je je laat worden door het pessimisme van je Ego, bang gemaakt voor alles wat fout kan gaan. weg goed gevoel, ziedaar de strijd tegen... tja, tegen wat eigenlijk???

moeilijk, soms...

las net dan weer een heel mooie vraag op Facebook: wanneer was de laatste keer dat je danste? wanneer was de laatste keer dat je zong? wanneer was de laatste keer dat je je liet betoveren door verhalen?

eh... ja... geen idee...

dus daarom: DANS!! ZING!!! ZWEEF!! laat je meetillen, meeslepen even door het leven, door de prachtige dingen die er al zijn, die je alleen maar even moet leren zien...

en om dat ik wil doen wat ik preek, een zangeres die mij altijd wel in beweging krijgt:

Sunday 18 August 2013

1 song #30

er was een tijd in mijn leven dat ik heel - zo als dat mooi heet - geëngageerd was. ik maakte me boos om van alles, had meningen over hoe onze regering, en vele andere regeringen het beter zouden moeten doen, hoe de armoede, de oorlogen, het grote verdriet in de wereld verholpen zou kunnen, nee: moeten worden... en tot heden toe is daar weinig van gekomen... oke, apartheid is er niet meer in de vorm die het in 1985 had, en armoede heeft andere vormen gekregen {denk dat de emotionele armoede waarmee het Westen te kampen heeft net zo rampzalig is als de fysieke armoede van zogenoemde derde wereld landen... misschien is het zelfs erger: wij hebben de mogelijkheden, de vele kansen, maar doen er nix mee, zitten voor de tv, spelen candy crush, willen nog een nieuwere iPad/Pod/Blackberry, sluiten ons af voor anderen omdat we bang zijn gemaakt...

intussen kijk ik geen tv meer {behalve wat 'vrolijk'-stemmends op de BBC, zoals Country File, en Escape to the country, Pointless}, lees ik geen kranten, beperk ik me op internet zoveel mogelijk tot blije guppen dingen, en zonder ik me steeds meer af... heeft het nog nut om te hopen op een betere wereld? kan ik nog iets betekenen in een maatschappij die vind dat ik teveel droom, dat ik niet realistisch genoeg ben?

ja, u had het al door: voel me nogal down vandaag...

poging tot optimisme dan maar, met muziek...

ze waren een tijdje helemaal synoniem met Glastonbury, waar deze klip vandaan komt...

en dat was het dan voor deze week... geen zin meer om te zoeken...

fijne week!

Thursday 15 August 2013

dromen

een paar weken geleden hadden mijn lieve dochter en ik het strakke plan om een avondje strand te doen.... ik houd niet van drukte en zij vond t allemaal best. dus togen wij in de auto naar de kust en genoten van de golven en de zon en lekker keutelen met zijn tweeen... in de tussentijd viel mijn oog op een van de kampers die stond geparkeerd onder aan de duin... geen klassieke, of een giga bak waar je met zijn 8-en in kan, maar een bescheiden dingetje, zwart, met een verhoogd dak... onderweg had ik bij een van de vele vakantie adressen die zeeland rijk is al een rode geparkeerd gezien op een oprit... maar dat terzij...

een paar dagen later gingen we weer, dit keer met opa en oma, en mijn broer, en weer was het genieten, weer deinden we op de golven, lieten we ons meesleuren en gieberden we dat het een lieve lust was... en weer stond dat zwarte campertje geparkeerd, en maakte mijn hart een sprongetje...

in een van mijn dromen zie ik mezelf, met of zonder gezelschap, maar zeker met een hond, rondrijden langs de Britse kust, waar ik dan stop voor cream tes, of fish & chips, en wandelingen maak met mijn nog nader te benoemen hond en eventueel gezelschap... geen idee hoe ik dat ga financieren {loterij!!!} maar dromen mag altijd, toch?

vooralsnog blijft het daar dus bij, en ga ik stiekum plannetjes maken, om naar East Sussex te gaan, en dan naar Dorset, en Cornwall, misschien wel helemaal naar Schotland te rijden... wie weet...

de heuvel af, naar de zee
in St. Leonards on Sea

Monday 12 August 2013

lastpost

nog even over de vorige post: ik beweer niet dat diegenen die wel hebben ingeënt fout zitten, of dat iedereen die er niet mee bezig is een bangerik is... misschien een nuance - daar kan de wereld wel wat van gebruiken...

feit is dat we bijna allemaal zijn grootgebracht met het idee dat je bij een groep hoort - familie, straat, school, stad/dorp, whatever. dat biedt bescherming, je bent nooit alleen, en trouwens: het hoort gewoon zo. je loopt mee met die groep, doet wat je hoort te doen, en alles is oke. je krijgt goedkeuring een vorm van liefde en je voelt je veilig.

maar wat nou als je ineens andere geluiden gaat laten horen dan die groep gewend is, of wat er bij past, wat Normaal is? dan wordt je teruggefloten, men corrigeert je, waarschijnlijk vriendelijk doch duidelijk {door kleine opmerkingen, die niemand waarschijnlijk al zodanig zou noemen}, dat je uit de pas loopt en alles is waarschijnlijk weer goed. als je heel hardnekkig Anders gaat zijn, kan je wellicht nog oogluikend de term Excentriek of Buitenbeentje opgeplakt krijgen, maar je moet wel uitkijken, anders wordt je eruit gebonjourd, en dan sta je alleen, en alleen zijn is ons geleerd is zo ongeveer wel het vreselijkste wat je kan overkomen...

probleem is dat zodra je je gaat bezighouden met alles wat niet Normaal is, je vanzelf Rare Ideeën gaat krijgen... ideeën die niet stroken met de Gangbare Gedachtegang. en je hebt ook geleerd dat zij die Anders denken gestoord zijn, mafkezen die als het mee zit amusant kunnen zijn {dan heten ze Artiesten} en als het tegenzit storend {dan heten ze Wereldvreemd, of nog erger: Lastpost}, en die laatste groep, daar houden wij niet van... die maakt ons bang, en waar wij bang van zijn, willen wij niet in onze tuin, dank je wel... opzouten...

en wat doe je dan, als mens wat is opgegroeid en het dus gewend is om in een groep te passen? dan ga je óf een andere groep zoeken waar je wel in thuishoort en je steun en goedkeuring blijft krijgen, óf je afzonderen en dat hutje op de hei {of wat daar in de stad voor doorgaat} bewonen, óf je leert jezelf prima te vinden zoals je bent/denkt en het lak te hebben aan wat men van je denkt, en je eigen groep beginnen. of niet...

met dit scenario heb ik al meerdere malen te maken gehad. groepen waar ik me een vreemde in voelde, groepen waar ik me thuis bij voelde, en steeds zie ik het weer gebeuren, bij mensen om me heen, die merken dat hun Zoeken Naar Andere Manieren niet in dank wordt afgenomen, die voelen dat ze  als Lastpost worden gezien omdat ze dingen in twijfel trekken, niet meegaan met de kudde, hun eigen plan willen trekken... helaas ook roepen de grootste bangeriken het hardst... zij maken ons dan het bangst met hun uitspraken en hun dreigementen, en je moet echt heel sterk in je schoenen staan vaak om daar weerstand aan te bieden... als je dat al kan... want vaak zijn de Buitenbeentjes ook nog Heel Gevoelig, of Onzeker, en twijfelen ze het hevigst aan hun eigen kunnen...

laat je dus niet uit het veld slaan: blijf je eigen Rare weg bewandelen, voel je lekker in je vel als Lastpost, blijf de liefde voelen die je wil voelen...
het kan namelijk...
het is niet makkelijk, maar je bent niet de enige...
echt niet...


Sunday 11 August 2013

bange normalerikken

eens in de zoveel tijd waag ik me weer eens in de Gewone Wereld. begeef ik me onder Normale Mensen. om te zien of ik het al kan, Normaal zijn...

de reden deze keer was de heisa die te doen is om het wel of niet vaccineren van baby's. een kennis van me, een lieve, mooie, intelligente vrouw met ook vier kinderen, is voor een gereformeerde krant geïnterviewd, omdat zij daar over nadacht, en door iemand van die krant was getipt. volgens haar klopte er geen hout van wat er uiteindelijk in de krant kwam te staan, waren veel van haar woorden verdraaid, totaal uit hun context gehaald, en kon zij er niet achter staan... haar was nog gevraagd om dingen te corrigeren, maar van haar correcties is niets in het artikel gekomen, al klopte het wel dat zij haar kind niet had in laten enten, en dat zij de antroposofie een redelijk warm hart toedraagt.

met dat in mijn achterhoofd las ik het stuk {hier te vinden}, en daarna de reacties, waar kennis zo van was geschrokken. en bij elke volgende reactie werd ik een stukje minder vrolijk, een stukje meer depressief. er was ook nog een reactie-artikel geschreven, en daardoor wilde ik me totaal uit de reguliere maatschappij terugtrekken {zij werd beschreven als zijnde een spirituele mafkees, eentje waarvoor je je waarschijnlijk moet hoeden omdat ze rare {lees: gevaarlijke} opvattingen heeft}.

om even bij deze issue te blijven: ik heb me lange tijd druk gemaakt over het wel of niet inenten, omdat het me zo verkeerd leek - intuitief gezien. toen de oudste twee klein waren, was er bijna niets over te vinden, dus ging ik zwaar tegen mijn gevoel in, en liet het gebeuren. het feit dat ze er ziekig van werden zou erbij moeten horen, en mijn ongemak werd afgedaan als overbezorgdheid {moeder-gedoe}. later ben ik nog wat harden gaan zoeken, en kwam op nogal vreemde informatie uit, las dingen waar ik best boos over werd, maar ja: ik heb er niet voor gestudeerd, en artsen dus wel, dus waar maakte ik me druk om...

tot ik een poosje terug deze site tegenkwam. heel veel informatie geschreven door een arts die ook moeder was en dezelfde bedenkingen had over de troep die we in onze baby's achten te spuiten... bijvoorbeeld dingen als de sterftecijfers voor onder andere mazelen, die bijna al jaren op nul waren, lang voordat vaccinatie gemeengoed werd... hoe dat kwam? ons immuunsysteem, en verbeterde hygiene... het lezen ervan deed me bij elke pagina de wenkbrauwen nog wat hoger rijzen... mijn mond viel steeds wat verder open... was ik even blij dat ik de jongste twee deze rotzooi niet heb gegeven...

maar blijkbaar sta ik hier zo'n beetje alleen in, ben ik zéér onverantwoordelijk bezig, zijn het mensen zoals ik die maken dat de maatschappij in gevaar komt voor het uitbreken van Enge Ziektes, hun kinderen blootstellen aan De Dood, en gestoord zijn om te denken dat Infectieziektes zoals mazelen en zo niet dodelijk zijn... want hoe kan ik het nou beter weten dan Doktoren en De Wetenschap... in godsnaam...

de angst, dus, die regeert nog steeds feilloos en wordt telkens weer aangewakkerd, steeds maar weer ingezet om Normale Mensen in de Gewone Maatschappij... tja, wat... eronder te houden...? echt?
vrees het wel...

angst inzetten als wapen is kennelijk alles wat je nodig hebt... om nog even bij die mazelen te blijven: elke zoveel jaar is een een uitbraak... een x-aantal mensen word ziek, een héél klein deel bezwijkt eraan. mensen met een sterk immuunsysteem werken het redelijk makkelijk weg, mensen met een zwak immuunsysteem hebben er wat meer moeite mee... net als bij de Gewone griep... maar vaker nog sterven er mensen aan het Lopen Onder Een Bus, of hebben ze het gehad met Normaal Zijn en maken er een einde aan... maar ook dat mag je niet meer zeggen... in het bovengenoemde artikel wordt mijn kennis ervan verdacht echt helemaal gek te zijn om te beweren dat er nikx mis is met het uitdagen van je immuunsysteem, dat je er uiteindelijk sterker van wordt. en ook ik geloof daar heilig in - gezonde geesten in gezonde lichamen kunnen behoorlijk wat incasseren... dat hele volksstammen bij bosjes de pijp uitgingen, honderd jaar terug, lag vooral aan het feit dat er geen riolering was, dat het met hygiëne en kamers luchten en schoonmaken en al dat soort dingen nogal makkelijk werd omgegaan, en in dat soort omgevingen gaan bacteriën floreren... toch? een bacterie houdt van rottende {dooie} dingen, en als daar veel van te vinden is in de keuken van een huis waar 13 man woont, dan wil dat wel...

nou ja. mijn uitstapje in de Gewone Wereld, al was het dan maar in krant-vorm, is voor deze maand/week/tijd weer geweest... hoef er voorlopig niet meer mee te maken te hebben... al die bange mensen die maar achter elkaar aan blijven lopen en andere mensen voor gek verklaren en elkaar blijven bevestigen in hun bange denken... laat maar... dan maar een rare blije gup, die liefde wil en blijdschap en vrolijke dingen en knuffels delen en het mooie van het leven wil blijven zien... alles beter dan Normaal Zijn...



3 songs #29

golven, deze keer...
ik hou van golven, om er door te worden meegesleurd, eventjes, mee te deinen, going with that flow...
heerlijk...
en ik heb kennelijk iets met surf-dudes... ik hou van hun laissez-fair manier van leven, hun liefde voor de grillen van de zee, hun hoogachting voor de kracht van water...
de meesten die ik ken zijn lieve jongens, mooie mannen, leuke gozers...
in de muziek zijn er wel een paar te vinden...

1. follow the sun - xavier rudd
weet niet veel van de jongeman, alleen dat ie prachtig kan zingen, en mooi gitaar kan spelen, en surft... mooie klip bij dit lied...

prachtig lied, dit. de zang is prachtig, de tekst ook... heel het album Pet Sounds vind ik trouwens prachtig... en het is ouder dan ik.... 

mijn ultieme surg-god - Eddie - verklaart vaak zijn liefde voor de golf, veel van zijn songs gaan er over, en deze is voor mij wel zo'n beetje de leukste {vandaag dan...}


Wednesday 7 August 2013

laat het gaan...

je kan niet alles in de hand hebben,
soms moet je je gewoon ontspannen,
en vertrouwen hebben 
dat dingen goed zullen komen.
laat het los en laat het leven gewoon gebeuren...
::

mensen zullen je veroordelen
wat je ook doet,
dus laat het je worst wezen
wat ze denken,
en doe wat je graag doet...
::