Wednesday 30 October 2013

ontstoppen

ik wou dat ik wist wat ik wilde,
dan wist ik ook welke kant ik op moest...
dan voelde mijn leven niet
als of ik in een bootje zit
zonder roeispanen,
ik wiebel maar een beetje heen en weer
daar waar de stroming me hebben wil...

een kennis van me zette deze vraag op mijn facebook pagina
what's 
stopping 
you?
en ik kon er geen antwoord op verzinnen...
wat stopt mij?
mijzelf...
mijn angsten...
mijn overtuigingen...
mijn beloftes...
het idee dat ik eigenlijk niet eens echt weet wat ik wil...
maar vooral mijn angst...

ik weet het wel, heel diep van binnen...
maar toch ben ik bang...
bang dat ik het niet kan...
dat ik gestraft zal worden voor dat mateloze egoïsme van mij...
bang voor wat ik kwijt zal raken...
bang voor wat er dan zal komen, daarvoor in de plek...
en als het dan niet beter wordt...?
wat dan...?


Sunday 27 October 2013

tegenstrijd

geen zin om muziekjes uit te zoeken deze week, luister zelf al de hele week naar de prachtige stem van deze prachtige Jeff Buckley, een juweel in de muziekgeschiedenis, wat mij betreft...

geen zin om een blogje te schrijven over Wat Mij Bezighoudt, omdat ik het idee heb dat er al teveel van wij bij mij leeft bekend is op deze blog...

geen zin meer om me 'bloot te geven'... het dient geen doel, ik hoef niet in een hokje, zodat men Weet Wat Men Aan Mij Heeft... ik ben niet de som van mijn vele {tegenstellende} delen, ik voel soms dit, en dan weer iets heel anders, en ik heb vaak het gevoel dat dingen afgeleid worden van wat ik die week op mijn lever heb...

iedereen is een vat vol tegenstrijdigheden...
iedereen is dit, en ook dat, rood maar ook blauw, man maar ook vrouw, optimistisch maar ook pessimistisch... het een kan niet zonder het andere. maar wij willen graag denken dat iedereen een ding is, een kant van het verhaal... want met het andere deel willen wij niets te maken hebben, daar hebben wij nix mee, dat voelt onprettig, verkeerd... als ik mij mannelijk voel, kan ik me dus niet ook vrouwelijk voelen... wanneer ik serieus ben, kan ik niet hartelijk lachen om dingen... als ik afstandelijk ben, analytsich, kan ik dus niet tegelijkertijd naar genegeheid en warmte hunkeren... als ik op mannen val, kan ik niet ook op vrouwen vallen... die twee kunnen niet samen... waarom niet? geen idee... omdat wij niet opgevoed zijn in dualistisch/veelzijdig denken - het is of dit, of dat... niet allebei...

ik ook zou dat graag willen loslaten. ik merk dat het in mijn relatie bijvoorbeld een lastig iets is. mijn lief is soms dit, dan weer dat. soms wil ik dit dan weer dat... maar ik ben opgevoed in dat het een hoort en het andere dan dus niet kan... je moet keuzes maken, en je daar dan bij neerleggen, hoe vreselijk dat soms ook voelt...


there is nothing 
either good or bad,
but thinking 
makes it so...
~ shakespeare

{niets is of goed of fout,
maar ons denken 
maakt het ervan}




Sunday 20 October 2013

sunday songbook - covers

1. stranglers - walk on by
origineel van dionne warwick. ook mooi, maar deze heeft wat meer gusto... op z'n stranglers, dan...

2. c'mon everybody - sex pistols
heerlijk geflipte punk-versie van de eddie cochrane classic... bijna plezierig, op z'n ramones' zeg maar...

3. if you don't know me by now - simply red
origineel door harold melvin & the blue notes, zo'n lekkere soul slow... vind die van allebei heerlijk, maar simply red was eventjes een grote favoriet van me...

4. higher ground - red hot chili peppers
origineel van stevie wonder.

5. i know it's over - jeff buckley
cover van die van the smiths...
je moet een grote zijn wil je bij mij morrissey overtreffen, maar ik geloof dat ik dit lied niet mooier heb gehoord dan door buckley... zo ontzettend breekbaar... jeez... dikke keel en vette tranen... met de prachtigste zin in popmuziek: 'ít's so easy to laugh, it's so easy to hate, it takes guts to be gentle and kind...' phew...



Thursday 17 October 2013

verjaard

vandaag,
verjaardag van 
het mooiste & liefste
meisje van Nederland...
oh nee: de wereld...
ze is 11

pops tijdens de jack in the green,
hastings 2013


Wednesday 16 October 2013

dingen

stemming :: oke
*
zin in :: rust & stilte
*
zie :: een nogal donkere lucht 
terwijl de zon 
in de {steeds geler wordende} berk 
achter het huis schijnt...
*
hoor :: irritant kinderprogramma 
op disney xd
*
ruik :: de was die droogt
*
zomaar een track van de enige band 
die mij al bijna veertig jaar gelukkig kan maken...
*
boek :: vesuvius club
van mark gatiss
=
oscar wilde 
meets james bond {en sherlock holmes}
in een victoriaanse setting.
hilarisch geschreven,
en spannend tegelijk...
tv :: kan nix bedenken...
*
film :: blue jasmine
nieuwe woody allen,
over een vrouw die jarenlang een rijk leven leefde 
maar aan lager wal is geraakt 
en in moet trekken bij haar zus.
mooi verbeelde emotionele reis naar binnen
voor beide dames
*
website :: m.i.r. methode
recent ontwikkelde methode
waarin je leert om de overtuigingen 
die je ziek en zwak en zielig maken
om te zetten in de gezonde, liefdevolle, 
mooie overtuigingen
die er zouden moeten zitten...
simpel, super.
*
ben blij met wat je hebt,
heb vreugde in hoe de dingen zijn.
als je je realiseert dat je niets tekort komt,
zal de hele wereld van jou zijn.
Lao Tzu

Tuesday 15 October 2013

herfstkleur

zag deze foto op de Facebook pagina van The National Trust 
{Natuurmonumenten in UK} en werd er een beetje vrolijk van...

in cumbria, stond erbij


Sunday 13 October 2013

sterkte gewenst

om nog heel even terug te komen op mijn blogje van van de week, over mijn Innerlijke Verwarring Ten Aanzien Van Mijn Lijf/Identiteit:

het is er in mijn ogen in mijn Formative Years {sorry: vormende jaren} ook  niet veel makkelijker op geworden omdat ik - door opvoeders die in hun leven schade hebben opgelopen in deze - een {op zijn zachtst gezegd} lastige boodschap heb meegekregen over mannen & vrouwen. over mannelijke kracht en drang en daadkracht {onafhankelijkheid, agressie, rebelsheid}, en vrouwelijke zachtheid en zorgzaamheid {afhankelijkheid, volgzaamheid, onderdanig zijn} e.d.

hoe vaak ik niet te horen kreeg, of begreep uit lichaamstaal, dat sterke mannen {en vrouwen} slecht zijn {vanwege slechte herinneringen} en dat alles wat wees in die richting bij mij onderdrukt moest worden... begrijpelijk, nu, maar ontzettend verwarrend voor mij. ik wilde sterk zijn, krachtig, daadkrachtig vooral, maar merkte dat dat niet gewaardeerd werd. mijn zwakke, behoeftige, afhankelijke kant werd veel meer op prijs gesteld, en dus borduurde ik daar thuis maar op verder - alles voor waardering, toch? en omdat in het algemeen mannen degenen zijn die zorg krijgen van de vrouwen om zich heen, heb ik kennelijk iets in die richtig leren zijn. of zo... niet lang genoeg psychologie gestudeerd om daar helemaal kaas van te maken, maar ik geloof dat het wel iets daarmee te maken heeft...

en toen leerde ik meneer G kennen...
een en al kracht, agressie, onafhankelijkheid - en hij vond het ook  nog prima als ik die kant van mezelf naar voren liet komen! weyhey!!

en toen kwamen de kids... hm...
agressie en onafhankelijkheid konden het raam uit, zorgzaam moest ik ergens diep van binnen zien te vinden, en een zachtheid, en dat het oke was om afhankelijk te zijn, of dat de kinderen afhankelijk waren van mij. tot op zekere hoogte dan... moeilijk!!

of ik er een balans in gevonden heb weet ik niet, al geloof het wel... feit is dat het allemaal niet vanzelfsprekend is... intrigerend dan weer wel... heel erg zelfs...

keltisch {pagan} symbool foor balans

sunday songbook - joni mitchell

rond deze tijd van het jaar voel ik me heel erg melancholisch. ik ga langzaamaan naar binnen en - in tegenstelling tot wat ik altijd heb geleerd - is dat wel heel prettig... voor een introvertje als ik ben, eigenlijk, is heel die zomer wel o.k. maar na een tijdje verlang ik zo naar vallende blaadjes en storm en woeste golven die tegen een strand aanrammen... mijn gelukkigste tijd in UK bijvoorbeeld is altijd de herfst geweest. het is daar dan zo prachtig en het ruikt zo heerlijk... en ook: er schoot niemand in de stress van mijn  melancholie... het hele land had er 'last' van...

er is veel  muziek die past bij mijn melancholie en niets veel meer dan de muziek van Joni Mitchell... een greep songs




4. river


{een lied wat precies gaat over de melancholie die inzet als de zomer voorbij is... prachtig...}

Tuesday 8 October 2013

de grote verwarring

eens in de zoveel tijd komt er een soort kracht bovendrijven warvan ik niet goed weet wat ik er mee moet...

toen ik met Kati de schrijfopdrachten deed waardoor je iets van zelf-zekerheid moest gaan vinden, diep in jezelf, kwam er een vraag naar boven waar ik toen nog niet uit was, en waar ik denk ik wel mijn hele leven mee blijf worstelen: waar ben je bang voor?

het makkelijkste antwoord is dan: afwijzing. de angst om afgewezen te worden, zit bij velen van ons diep, neem ik aan... en de meesten van ons hebben dar allemaal hun eigen redenen voor. die van mij is de volgende -

al zolang ik me kan herinneren weet ik dat er iets niet klopt aan mij.
nou ja, niet heel mijn zelf, ik ben geloof ik wel oke, maar aan de tegenstelling tussen degenen die ik van binnen voel dat ik ben en degene die de buitenwereld ziet. sommige mensen tegen wie ik het vertel slaan met stomheid achterover, alsof ik de enige ben die dat zo voelt, en daarom heb ik ook wel het idee dat het raar is. natuurlijk zullen er altijd mensen zijn die dan gaan roepen: jaaa, maar jij bent niet de enige, er zijn veel mensen die dat hebben {en het gééft toch helemaal niks joh}, maar ik kom die dus niet tegen, die mensen die dit ook hebben, en dus leef ik nog steeds met de veronderstelling dat ik Niet Normaal ben. wat verder wel oke is, maar toch... soms zo het zo fijn zijn als ik gewoon Mezelf kon zijn zonder dat ik iets uit moet leggen...

wat is het dan?
mijn innerlijke zelf klopt {meestal} niet met het lijf waarin ik leef...

voordat mijn lijf ging veranderen, in de puberteit, was het wel prima, er zat nix wat er niet hoorde, ik voelde me oke, ik kon net doen of ik inderdaad klopte met wat er in mijn hoofd zat. ik hoefde geen meisje te zijn, want ik deed net alsof ik geen meisje was. klaar... in mijn hoofd was ik een jongetje, een redelijk gevoelig jongetje dus niet heel erg stoer, maar toch. ik wilde boswachter worden, of dierenarts, of kunstenaar, schrijver vooral. heel soms wilde ik verpleegster worden, maar dat was maar een dag of zo, steeds. een keer in de maand, en dan vooral omdat ik merkte dat mijn moeder er zo blij van werd...

en toen kwamen de hormonen, en werd ik een meisje... huh? dacht ik vaak... wat moet ik hier nou weer mee? en waarom voel ik ineens dat nou weer?! al mijn gevoelens gingen op slot, ik kon er nix mee, en wilde er nix mee. natuurlijk werd ik wel eens verliefd, bijna altijd op jongens,  soms ook op meiden, van die heel stoere types die net jongens waren... niet van die truttige meisjes... bleh...

tegen het einde van die puberteit vlakte alles een beetje uit, zat ik ergens tegen oke-met-mijn-lijf-en alles-wat-erbij-hoort-zijn aan, (niet dat ik er meer van begreep) en kreeg ik zelfs een relatie. twee nog wel... en uit een van die relaties kwamen kinderen (erop terugkijkend een heel erg verwarrende tijd...) en vlogen mijn hormonen alle kanten op,  en sinds een jaar of 7 komen langzaam al die vreemde gedachten en gevoelens weer helemaal terug. en nu ben ik weer net zo ver als toen ik 17 was...

even geleden kwam bij DWDD een meneer voorbij die zijn hele leven met hetzelfde - hoewel veel sterker nog dan bij mij - had gezeten, en ik zat aan de buis gekluisterd. gefascineerd door zijn verhaal, door zijn beslissing ook om er iets aan te doen, om de verandering aan te gaan brengen, om zijn 'foute' {vrouwelijke} lijf kloppend te gaan maken. ik heb het zonet weer bekeken {kan hier} en voelde weer diezelfde emotie, en jaloezie - ik wou dat ik het ook zo duidelijk voelde, zo duidelijk wist dat ik het kloppend wil maken... want dat heb ik dus niet...

er zit nog een flinke bak met schroom om het daadwerkelijk als een Probleem Waar Iets Aan Gedaan Moet Worden te zien. en ik weet niet waar dat aan ligt... of het nou schaamte is, of angst dat ik mensen om me heen ga kwetsen, of afstoten, boos ga maken, of verdrietig... ik weet het niet... feit is wel dat als ik schrijf ik veel makkelijker als man kan denken, vanuit een man denk, en mijn mannelijke zelf een mond en een lijf en een leven kan geven... mijn idee van de man die ik zou willen zijn...

en het lastige is: morgen kan ik dat dan weer helemaal anders voelen...

{n.b. en na een paar dagen was het ineens weer helemaal anders, zoals het altijd gaat... denk dat het meer een soort van niet comfortable zijn in mijn vrouwenlijf, maar niet perse een mannelijk lijf hoeven... meer dat ik een tussen-lijf zou willen, me een tussen-persoon voel... soms mannelijk, heel soms vrouwelijk, meestal iets er tussenin...}

nou, zoiets dus, dokter...

Sunday 6 October 2013

sunday songbook - elgar

helemaal verliefd geworden op dit van elgar {britse componist}, ons ooit toegestuurd als extraatje bij een britse krant-die-wij-niet-lezen-maar-mijn-schoonouders-wel {the telegraph}.


doet me denken aan deze beelden...
{grote grutten, en daar was de heimwee weer...}




 

Wednesday 2 October 2013

dingen

stemming :: neigend naar depressief
nee, meer gewoon somber
*
zie :: een kille wind {weet ik} 
die door de bomen waait
*
hoor :: het geroezemoes in mijn hoofd
{en nu stil, jongens!}
*
zin in :: vakantie
alleen
naar zee of zo
of Berlijn
berlijn in de herfst
*
ruik :: de hamster
*
*
film :: oh boy
duitse film
prachtig portret van Berlijn in alle glorie
{nou ja...}
met heerlijke hoofdrol 
voor mooie jongen
aanrader!
*
nieuwe comedyshow op bbc2
hilarisch, absurd, droog...
zo brits als het komt, dus...
website :: sherlockology
ja, al eens aangeprezen, 
maar het is er zo prettig toeven daar...
voor geeks like me...
*