het is er in mijn ogen in mijn Formative Years {sorry: vormende jaren} ook niet veel makkelijker op geworden omdat ik - door opvoeders die in hun leven schade hebben opgelopen in deze - een {op zijn zachtst gezegd} lastige boodschap heb meegekregen over mannen & vrouwen. over mannelijke kracht en drang en daadkracht {onafhankelijkheid, agressie, rebelsheid}, en vrouwelijke zachtheid en zorgzaamheid {afhankelijkheid, volgzaamheid, onderdanig zijn} e.d.
hoe vaak ik niet te horen kreeg, of begreep uit lichaamstaal, dat sterke mannen {en vrouwen} slecht zijn {vanwege slechte herinneringen} en dat alles wat wees in die richting bij mij onderdrukt moest worden... begrijpelijk, nu, maar ontzettend verwarrend voor mij. ik wilde sterk zijn, krachtig, daadkrachtig vooral, maar merkte dat dat niet gewaardeerd werd. mijn zwakke, behoeftige, afhankelijke kant werd veel meer op prijs gesteld, en dus borduurde ik daar thuis maar op verder - alles voor waardering, toch? en omdat in het algemeen mannen degenen zijn die zorg krijgen van de vrouwen om zich heen, heb ik kennelijk iets in die richtig leren zijn. of zo... niet lang genoeg psychologie gestudeerd om daar helemaal kaas van te maken, maar ik geloof dat het wel iets daarmee te maken heeft...
en toen leerde ik meneer G kennen...
een en al kracht, agressie, onafhankelijkheid - en hij vond het ook nog prima als ik die kant van mezelf naar voren liet komen! weyhey!!
en toen kwamen de kids... hm...
agressie en onafhankelijkheid konden het raam uit, zorgzaam moest ik ergens diep van binnen zien te vinden, en een zachtheid, en dat het oke was om afhankelijk te zijn, of dat de kinderen afhankelijk waren van mij. tot op zekere hoogte dan... moeilijk!!
of ik er een balans in gevonden heb weet ik niet, al geloof het wel... feit is dat het allemaal niet vanzelfsprekend is... intrigerend dan weer wel... heel erg zelfs...
 |
| keltisch {pagan} symbool foor balans |
No comments:
Post a Comment