Thursday 31 January 2013

dagje anvers

unexpected day in Antwerp, Belgium...
a photographic report...

botanical gardens,
pretty already...

a bank like this begs for your money...

coffee, ambiance  & liunch,
in fair food
friend mo joining some statues
near the cathedral

one of the many art deco style buildings

poem by ramsey nasr

{**}

old trafford?
isn't that in manchester?

dancing in the dark...

one of the most wonderful things i've nicked borrowed off facebook:
quote by Nietzsche

"en zij die dansend 
werden gezien 
werden als krankzinnig bestempeld
door hen 
die de muziek 
niet konden horen..."

Wednesday 30 January 2013

uitwegen

in de laatste flow - die deze keer op de mat viel omdat ik m had geruild met de donald duck die niemand meer leest hier maar waarvan we net het abonnenment hadden betaald voor een heel jaar -  zat een mindfullness-schrijfboekje {ja die bestaan echt!}, met daarin de 'uitdaging' om dertig dagen te gaan schrijven. om inzicht te krijgen in jezelf, en in je dromen, maar vooral om rust in je hoofd te krijgen...

ik hou wel van een schrijf-uitdaging {zoals die van twee jaar terug, geinspireerd door R.W. Emerson}, en elke poging om Meer Rust In Mijn Hoofd Te Krijgen grijp ik met twee handen aan... de bedoeling is dat je elke dag wat invult op de daarvoor bestemde pagina{-delen}, en zo van lieverlee dingen kan loslaten, of een plekje geven of Inzicht kijgen. heel fijn... maar werkt het ook?

een beetje...
is dat erg?
nee hoor...
een proces van acceptatie, van 'verandering', van bij jezelf komen en daar blijven vergt tijd. en er zijn veel wegen die naar rome leiden...
Geduld is een Schone zaak...

een greep uit de vragen:
* kun je beschrijven wat je rol is in het dagelijkse leven?
* wat zijn de belangrijkste mensen in je leven op dit moment?
* waar zit je nu het meeste mee?
* wat zijn de belangrijkste thema's in je leven?
* wat heeft je het meest gemaakt tot wie je nu bent?
* beschrijf zo uitgebreid mogelijk je mooiste toekomsbeeld...
enzovoort

elke dag lukt niet bij mij {ben daar niet voor gemaakt...} maar wel vaak genoeg. sommige dingen zijn confronterend, eye-openers, zelfs voor mij. zoals?

dat ik bijna niet meer over mijn Droom durf na te denken, want dan moet ik keuzes maken, en Dingen doen, en Andere Dingen opgeven, en daar houd ik niet zo van... kennelijk wil ik het niet genoeg, want, zoals dat gezegde gaat: als je iets heel graag wil, vind je een weg; als je het niet genoeg wil, vind je een uitweg...

mischien moet ik eens minder gaan dromen, en er achter komen wat ik nou echt wil... 
zonder uitweg...

Monday 28 January 2013

de ondraaglijke zwaarheid van het bestaan

als ik ook maar een ding heb opgestoken van mijn twintig jaar in/met Engeland, is het dat ik mezelf {en het leven} vooral niet te serieus moet nemen...

want dat heb ik dus wel geleerd, toen ik jong was, dat het leven zwaar was, niet te tillen, soms, dat tobben echt heel erg goed is, en tobben over een ander een vorm van liefhebben, en dat je overal het ergste van moet verwachten... want alles is gewoon k*t... en niemand is {echt] te vertrouwen...

hm... raar, dan, toen ik in dat land over de Noordzee, allemaal mensen tegenkwam die zo ongelofelijk melig waren, en humor hadden, en die optimistisch leken, en wel zagen wat er morgen gebeurde, en lol maakten en lachten en geen plannen maakten, maar met de dag leefden... heerlijk!!

het duurde even voordat deze state of mind echt zat bij me, maar toen ie eenmaal zat, merkte ik dat het leven niet meer lijden was, dat de wereld niet verging als ik me niet druk maakte om morgen, dat de zon meer leek te schijnen...  Zalig!!

had gisteren een fijn gesprek met iemand die mij heel dierbaar is, die in een diepe put zit, en die de zon een beetje kwijt is, en dat is triest om te zien... en ik gun hem zo graag dat hij het knopje vind om zijn eigen licht weer aan te doen, want alleen hij kan dat... niemand anders... maar hoe maak je iemand duidelijk dat het er wel is? dat het leven heerlijk en zalig is, dat er zoveel is om blij mee te zijn, dat je zelf zo ongelofelijk de moeite waard bent, en zoveel kan en mag...? weet van mezelf dat als je in zo'n put zit, dat je van niemand aanneemt dat het goed komt, dat het oke is, dat jij oke bent, want dat voel je helemaal niet... alles wat je ziet is donker en doom & despair...

loslaten...
je ego met vakantie sturen...
vertrouwen...
mediteren...
lachen...
jezelf {en je gedoe} niet meer zo serieus nemen...
loslaten...



Sunday 27 January 2013

5 songs #4

{te beluisteren door op de titels te klikken}
(met excuses voor eventuele irritante reclames... curse you, youtube!!)

1. rain - the beatles
want wat is er nou lekkerder dan regen...?! {dit is een ironisch bedoelde vraag, ik hou helemaal niet van regen...}
dit:
2. snow - red hot chili peppers
{maar over wat soort sneeuw zouden ze het hebben...?}

3. sunshine of your love - cream

4. frozen man- james taylor

5. given to fly - pearl jam
heeft niet zo heel veel van doen met het weer, maar ik ben een beetje verliefd geworden op dit lied, wat steeds spontaan op mijn autoradio voorbij komt als ie op random staat... het lijkt op de zee, vind ook Mike van PJ, als een golf die opkomt en dan in al zijn intensiteit op het strand crasht... en daarom is het dan weer wel een klein beetje passend...


Wednesday 23 January 2013

tien

rustig dagje, met onze Pops thuis, en dat vind ik niet erg, zo een keer...
het is behoorlijk koud buiten, en ik zit mezelf echt een wandeling aan te praten, maar vooralsnog blijft het bij verhalen tikken en kletsen met onze dame...

tien dingen maar weer eens...
die mij blij maken...

1. binnenkomen na een wandeling door de kou {toch maar doen dan...}

2. dit boek... {eindelijk aan begonnen!!! en ik moet zeggen: het leest zeer prettig weg...}

3. dingetjes maken die lukken zoals het in mijn hoofd zit {lukt wel eens, niet heel vaak, meestal wordt het gewoon iets heel anders - is ook goed...}

4. fijne post ontvangen - of versturen... {er is iets heel prettigs aan het vinden van een brief op de mat, liefst zelfgemaakt en handgeschreven, en die open te maken en de inhoud ontdekken... zalig!}

5. schrijven... {verhalen, vooral... korte verhalen, vervolg-verhalen, lange verhalen... i love it!!}

6. deze meneer... {vind t nog steeds heerlijk om muziek te ontdekken... en als er dan n og een mooie meneer bij hoort: fijn meegenomen...}

7. deze website {leuk idee ook... liefdesbrieven wegleggen voor volslagen vreemden, zomaar, om hun dag een mooi randje te geven...}

8. de was strijken... {is al sinds jaar & dag een van mijn favoriete huis-werkjes... er is iets heel voldoenends aan een stapel gekreukelde kleding zo plat als een dubbeltje te zien worden...}

9. herinneringen aan  mijn laatste vakantie in UK... {alleen dat niet te pletten verlangen, hè... als dat eens op zou hoepelen...}

10. nix doen, en dat dan oke vinden... {staren uit het raam, gewoon zitten en nix vinden...}

stilleven met koffers
door Otto

Tuesday 22 January 2013

kies kringen

Hij zat op een bankje, staarde uit over de zee, terwijl de meeuwen hem pestten, hoopten dat hij een van de schijfjes gebakken aardappel naar hen zou werpen. Je weet maar nooit... Jack bekeek ze met argwaan, maar niet voor lang, want zijn gedachten dwaalden al snel af naar datgeen wat de reden was waarom hij al drie kwartier op het bankje aan zee zat.

Hij moest over een uur met de trein naar huis, naar zijn moeder, die voor hem een feestmaal had klaargemaakt in het huisje waar hij tot voor kort had gewoond met zijn zusje. En voelde zich verplicht zijn gezicht te laten zien - hij had immers ingestemd met haar verzoek om na een semester op de campus van de universiteit waar hij studeerde weer eens naar huis te komen. Dat had ze graag gewild, zei ze, de heimwee naar hem met heel veel moeite de mond snoerend. Wat dus niet lukte - Jack had het door de woorden heen gehoord. Ze miste hem, dat wist hij. Maar dat gevoel was niet wederzijds. En daar voelde hij zich nogal klote over...

~ it's better to have loved and lost
than to have never loved at all

Een van de zeemeeuwen had het gewaagd om een stuk chips uit zijn hand te grissen, en Jack was zich een ongeluk geschrokken, maakte een woest gebaar om het beest duidelijk te maken dat ie op moest rotten. Hij lachte in zichzelf, zoveel gedoe om een stukje aardappel... 

Ze had gehuild, toen hij zijn koffer uit haar auto had gehaald, en hij moest een paar tranen wegbijten, niet laten zien dat hij het ook erg vond om op deze plek helemaal opnieuw te beginnen, moeite zou moeten doen om mensen te leren kennen, nieuwe vrienden te maken, dat hij het doodeng vond, want dat zou ze vast niet aan kunnen...

Monday 21 January 2013

365 dagen gemaakt *week 3*

wat zoal gemaakt deze week?
behalve bijna elke dag een blog-post, een verhaal van 3000 woorden-in-het-engels, wat aankondigingen en prijskaartjes in de winkel, twee brieven, en heel veel soul-search-geschrijf, niet zo heel veel...

naar aanleiding van een post van Ingrid, ben ik aan de slag gegaan met papier, en lijm, en een mesje, en daar kwam, een paar dagen knippen, plakken en prullen, dit uit:







Sunday 20 January 2013

kwetsbaarheden

een paar weken geleden, toen een vriendin van me een linkje op Facebook zette, die mij heel blij maakte {dokter kwam met zoveel bewijs dat ons lijf een zelfhelend {mijn spell-check kent het woord niet eens?!} vermogen heeft waar je U tegen zegt, dankzij verhalen over placebo's die 'hun werk' deden}, vond ik zelf een prachtige youtube clip van een van de 'colleges' die een andere doctorandus gaf over het nut van Kwetsbaarheid... Zij die het gelukkigst zijn, kwam zij tot de conclusie na een lang onderzoek hiernaar, hadden geen probleem met hun kwetsbaarheid, met hun zwakke kanten, met de dingen waar ze zich voor schaamden - het hoort bij het leven... het hoort bij ons mens-zijn...

maar wat hebben wij geleerd?
* je moet sterk zijn...
* je mag niet huilen (vooral niet als man...)
* je moet het allemaal zelf kunnen...
* niemand mag zien dat je zwak bent, want dan...
* als je x voelt, moet je je diep schamen...
* als je er Y uitziet, moet je je schamen...

en wat zijn wij gaan doen om de pijn en het verdriet en de schaamte maar niet te hoeven voelen?
we verdoven het...
we willen het niet voelen, we willen liever net doen of het er niet is, we willen Nix voelen, want als we Nix voelen, kunnen we net doen alsof we gelukkig zijn...

hoe verdoven we het?
met koekjes, en chocola, en winegums, en wijn en bier, en tv-kijken, en ons werk, en hobby's (mijn spell-check stelde 'hobbits' voor...?!), en alles wat ervoor zorgt dat we niet voelen wat we echt voelen... wat maakt dat de schaamte verdwijnt, dat het verdriet vervaagt, dat de Leugen die ons leven is geworden oke lijkt te zijn...
Iedereen doet het toch? dan is het toch oke?

terwijl zodra wij onze kwetsbaarheid accepteren, het omarmen, er een kracht vrijkomt en hulp ons toegespoed, zodat je problemen verdwijnen. of toch op zijn minst handelbaar worden... de wereld vergaat niet...

vertrouwen (gaan we weer...) dat je het kan, en dat je geen watje bent als je je kwetsbaar durft op te stellen...

in tegendeel...




5 songs #3

een potje kwetsbaar deze week...
songs, of hun vertolkers, die dat naar mijn gevoel weergeven...
{klik op titels voor muziek}

1. a case of you - joni mitchell
een van de weinige vrouwelijke performers die mij kan bekoren, Joni, en met haar album Blue raakte ze heel veel van mijn hartsnaren (ja, in het Engels is dat een uitdrukking.... een heel mooie ook...), vooral met dit nummer, maar ook met California en titlesong Blue...

2. if i could give all my love to you - counting crows
heeft zijn hart op zijn mouw, de zanger van the Crows, en ik luisterde jaren zo graag naar ze... Ben ze een beetje kwijtgeraakt, maar als ze op de radio voorbij komen, maakt mijn hart een sprongetje... had altijd het idee dat Adam (zanger) een heel gevoelige man was (en dientengevolge moest meneer G er constant de draak mee steken...) en zich daar ook niet voor schaamde... vandaar al die prachtige songs van de band...

3. lavender - marillion
nog al zo een die al zijn pijn en verdriet eruit blèrde... liedje wat de onschuld van zijn kindertijd omschrijft, Lavender Blue is een oud folklied...

4. can't be sure - the sundays
ze waren ooit een van de redenen dat ik naar UK wilde... weet niet meer precies waar het door kwam, maar alles wat deze band uitstraalt is wat ik dacht me te kunnen vinden daar, aan de overkant van de Noordzee... en het klopte. dit lied. zo erg... prachitge tekst, ook...  

5. my ever changing moods - the style council
de originele versie is met blazers en veel extravert gezang, maar deze is de breekbare versie waarin ik Paul Weller voor het eerst 'kwetsbaar' heb gehoord... 



Thursday 17 January 2013

positivo

omring jezelf met positieve mensen...

weet niet meer waar ik het ooit las, maar omdat ik nogal veel propaganda heb ontvangen die een ander verhaal ondersteunt {'eigen lof stinkt' & 'eert uw vader, moeder, en elk ander persoon wiens goedkeuring je meent niet zonder te kunnen...' en 'Kritiek Voor Je Eigen Bestwil hoort er gewoon bij'}, was die uitspraak er een die mij lange tijd een lastige leek...

posititeve mensen?
zijn dat mensen die je naar de mond praten?
of zij die jouw mooie kant ophemelen, omdat die gezien mag worden?
en zij die daar afkeurend tegenover staan, die dat zien als iets storends, en jou, voor jouw bestwil dus, nog een eindje verder de grond induwen, omdat je anders wel eens Ideëen zou kunnen krijgen, en de goedkeuring van anderen niet meer zoekt (en waar zouden we dan in hemelsnaam blijven...), wat moeten we daarmee?

ben ik altijd positief voor de mensen om me heen?
nou nee dus...
ook bij mij zit er nog een lading Ego en Kritiek die ik mag lozen, die niemand helpt, die nergens voor nodig is... naar mezelf toe, maar zeker ook naar anderen... ook ik kan het soms niet laten om een sarcastische opmerking te maken, om te twijfelen aan de goede bedoelingen van kennisen, meen ik het beter te weten...

onderkenning is de eerste stap naar loslaten...

vaak geloof ik het gewoon niet, als ik een lief bedoelde opmerking hoor. dan gaat mijn innerlijke kritikus, mijn scepticus er meteen van uit dat iemand iets van me wil, of dat men mij voor schut wil zetten, ik, met mijn Kwetsbaarheid... ja, dáág... ik kijk wel raar uit...

maar goed, ze zijn er wel, die positieve mensne die het goed voorhebben met me, en daar mag ik best van genieten...

zolang ik mijn eigen Innerlijke Stem maar niet uit het oog {oor} verlies... {de liefdevolle versie dan, niet die Innerlijke Kritikus die je niet kan (durft te) laten vliegen...}
er niet naar ga hengelen... want dan verval je weer in een andere val: lof zoeken, en niet verder kunnen zonder...

het is ook altijd wat...


het leven is te kort
om door te brengen
met mensen die de
blijmoedigheid
uit je zuigen

Tuesday 15 January 2013

avontuur

vraag me wel eens vaker af waarom ik, wanneer ik een verhaal begin te schrijven, deze het liefst laat afspelen in Groot Brittannie...

natuurlijk speelt mijn heimwee naar Daar een grote rol, maar waar gaat die heimwee dan over?
waarom voel ik die zo sterk?

één antwoord kwam toen ik net Oudste zijn muziek naar beneden hoorde dwarrelen. Het was een album van the Stones, eentje waar ik ook wel naar luisterde, toen ik meneer G pas leerde kennen... en, zoals muziek dat zo mooi kan, zat ik ook weer in St. Leonards, in de woonkamer van de flat van mijn lief, in de Blijheid van toen, in de Vrijheid, dat prachtige gevoel dat Alles mogelijk was. benieuwd naar de Kansen die op mijn pad kwamen, de ene na de andere, steeds maar opnieuw... het Optimisme wat ik toen voelde, de Kracht, de Mogelijkheden...

al die dingen waarvan ik nu voel dat ze zijn verdwenen zoals straks de sneeuw weer door de zon zal wegsmelten...

daarom blijf ik kennelijk zo hangen in mijn wens om terug te gaan, terug naar de Kansen, de Mogelijkheden, het Optimisme, de Vrijheid...

en mijn lieve engeltje, die mij in de winkel vaak komt opbeuren, meent dat ik dat gevoel ook hier kan voelen... dat ik GB moet loslaten, en dan vertrouwen op al het moois wat me dan hier tegemoet komt...
alleen ben ik als de dood dat als ik dat doe, dat ik dan GB ook kwijt ben...
dan heb ik nix meer...
dan nog liever de heimwee, de herinneringen, de verlangens, de pijn, het verdriet...
nix is zo nix...

maar wat als ze nou gelijk blijkt te hebben...?

misschien moet ik het avontuur toch maar eens tegemoet...
ook al vind ik het doodeng...


Monday 14 January 2013

heldhaftigheid

Mocht gisteren voor de tweede keer naar The Hobbit (hè, wat erg... met onze Pops deze keer), en na ook nog de eerste film van Lord Of The Rings the hebben gezien dit weekend (daar gaan we langzaam aan doorheen ploegen), ging ik ineens twijfelen aan iets heel anders...

nou ja, heel anders - ineens vond ik Harry Potter allemaal wel heel erg gejat van LOTR... Heel die mythology, en natuurlijk is Professor Dumbledore hartstikke dezelfde als Gandalf, en de beeldvorming lijkt me erg duidelijk geent op het 'origineel'...

of toch niet?

stoelen ze allen op een zelfde soort beelden die toevallig erg op elkaar lijken?

natuurlijk zijn the Hobbit en LOTR al heel erg lang deel van heel veel {jongens} hun leven, en is Harry Potter voor meer dan alleen jongens leuk, en haalt het heel veel uit de rijke geschiedenis van de Britse fictie-geschiedenis, wat JRR Tolkien ook vast heeft gedaan op zijn manier, maar toch... Ik weet het niet...

Natuurlijk maakt het allemaal geen moer uit, waar wie ook de mosterd haalde - toen ik op de school van de kinderen leerde over de verhalen van de Edda, die zowel indrukwekkend als behoorlijk heftig zijn, was het ook nogal te herkennen als 'blauwdruk' voor heel erg veel latere verhalen - omdat dit soort van verhalen, waarin de hoofdpersoon een avontuur beleeft, zijn eigen krachten leert kennen en de diepte van vriendschappen, van alle tijden is... het is maar net met wie je je meer identificeert... Frodo of Bilbo Baggins, Harry Potter, Hermionie Granger of Ron Weasley...

Maar mooi blijven ze, zowel de LOTR/Hobbit verhalen als die van Harry Potter...

365 dagen gemaakt *update*

oke, een paar weken verder en het blijkt toch niet erg handig om elke dag iets voor elkaar te krijgen... dus ga ik een kleine verandering aanbrengen - het wordt een wekelijkse update, geloof dat dat beter gaat lukken... elke maandag, een samenvatting.

eens zien of dat wat wordt...


Sunday 13 January 2013

365 dagen gemaakt *11-12-13*

van alles vandaag
dingen die ik al heb gemaakt,
ooit...

* spreuk van Steve Jobs:

* collage van dingen die ik graag in mijn leven zie:

 * bewaarzakje voor mijn galaxy pocket:

5 songs #2


omdat ik deze weken helemaal
in een soort van Lord of the Rings/Hobbit ding zit, 
wilde ik een keer een hele vijf wijden aan de band 
waarvan ik weet dat ze in hun tijd ook lang
in een LOTR/Hobbit ding zaten...

led zeppelin







Thursday 10 January 2013

365 dagen gemaakt *10*

* on reflection *


zeker zelf

gisteren had ik een quote geplaatst die de lastigheid die ik vaak voel in de cultuur waarin ik leef omschrijft. ik had m ook gedeeld op facebook, en toen kwam meteen de vraag van iemand die dat kennelijk niet goed begreep: oh, probeert men jou te veranderen dan? daarmee {volgens mij} suggererend: dan laat je dat toch niet toe? duh...

tja. was dat maar zo makkelijk...
voor sommigen: inderdaad, heel simpel: het gebeurt gewoon niet, klaar...

maar er zijn er onder ons die nogal gevoelig zijn voor de onderhuidse opmerkingen, de steken onder water, de afkeurende blikken, de vaak 'goed bedoelde' adviezen, waar je nix mee kan, waar je je alleen maar nog meer een 'outsider' door voelt, een uitzondering die het allemaal niet snapt. en waarschijnlijk gewoon expres de boel loopt te stieren...

en diep van binnen weet je wel dat het de ander is die een probleem heeft en niet jij, als men je probeert te veranderen, advies geeft waar je niet om vroeg, een afkeurende blik geeft, e.d.
dat die ander zich een iets bedreigd voelt door jou zijn zoals je bent, dat je prima bent en je er vooral niet aan moet storen, maar vaak zit je je al te verdedigen (al dan niet in stilte) voordat je doorhebt dat je het doet... dan zit dat gevoel van onvrede, die onzekerheid of boosheid over het feit dat men je weer aan het veranderein is er al weer en mag je daar weer mee aan de slag...

als je je echt zeker voelt over jezelf, dat je jezelf oke vindt zoals je bent, echt heel oke, dan voel je die blikken ook niet meer als bedreigend, dan vallen die steken onder water je niet eens meer op...

maar ja, voor je zover bent...

vermoeiend hoor...
maar toch: de grootste prestatie, als je er gevoelig voor bent...


Wednesday 9 January 2013

365 dagen gemaakt *9*

geinspireerd door een gesprek met onze oudste, 
die er ook erg mee bezig is, 
moest ik een eigen versie maken van een quote 
van R. W. Emerson, gevonden op Facebook:

vertaald:
jezelf te blijven 
in een wereld 
die je constant probeert
  te veranderen
is de grootste prestatie...

Tuesday 8 January 2013

365 dagen gemaakt *8*

uren gewerkt aan de uiteindelijke bewerking van mijn allereerste 'boek'...
zou nu uitgeprint en gekopieerd moeten worden...
maar ja, dat heb ik wel eerder bedacht...

nou het tweede eens af gaan maken...


zou die van mij er ook eens zo bij staan in iemands boekenkast...?


Monday 7 January 2013

365 dagen gemaakt *7*

breathe in,
breathe out,
repeat...

it ought to be
so easy,
something you don't
consider much

breathe in,
breathe out,
repeat...

breathing heals,
breathing helps,
i hold it, shocked
i go too fast...

breathe in
breathe out,
repeat...

the deeper i breathe
the better,
i'm told
but what if i can't...

breathe in,
breathe out,
repeat...

go easy,
chill,
feel love inside,
slowly in,
and slowly out
and hey,
after a little while
i breathe a calm
and healing breath
and all the tension
flows away,
it goes,
wants to reappear,
but i won't let it
not this time...

breathe in,
breathe out,
repeat...

breathe in,
breathe out,
repeat...



opnieuw beginnen...

na een paar heel erg vreemde weken, met het einde van de wereld in zicht {of toch in elk geval 'zoals het was'}, met veel verdrietige berichten, met Heel Hoge Highs, met kerst zonder kip {of kalkoen, maar wel met een heel lekkere fry up...}, met behoorlijk rustig aan, met her-kennismaken met verre familie, met harde knallers en stille bespiegeling, nu even pas op de plaats...

het is me de laatste tijd erg duidelijk geworden wat 'ze' steeds bedoelen met 'bij jezelf blijven'. En hoe makkelijk het eigenlijk is, als je de verwachtigen loslaat, de drama's die je hebt geleerd te leven, de onzin die we zijn gaan geloven over ons leven, en dat van elkaar... liefde is echt het enige dat telt, het enige wat belangrijk is, wat ons heelt en verwarmt en optilt en er doorheen sleurt...

dus daar ga ik me op concentreren, de komende tijd... op liefde en helen en er zijn als ik nodig ben... voor zover ik dat kan...

dit youtube filmpje (helaas in het engels, maar ik kan er een vertalings-samenvatting van maken, als daar behoefte aan is) vulde mij met gigantisch veel blijheid en optimisme - eindelijk iemand die het ook zag, en zij is wetenschapper... Placebo effecten die bewezen, keer op keer, dat ons lijf (en de liefde van de mensen om ons heen) een ongelofelijk krachtig helend vermogen hebben... Prachtig...

Sunday 6 January 2013

5 songs # 1

1. lover of the light - mumford & sons
net toen ik dacht dat hun muziek niet intenser en opzwepender kon dan op Sigh no more (hun debuut album uit 2009), komt Babel voorbij. in eerste instantie vond ik t Meer Van Hetzelfde, maar hij begint te groeien, in me, en ik merk dat m net zo adembenemend prachtig ga vinden als zijn voorganger...

2. wild wood - paul weller
blijf m herontdekken, deze uber-mod & voormalige frontman van The Jam en Style Council. Wat maakt hij prachtige muziek, mooie liedjes die raken en losmaken. deze is rustig, Changing Man is dat iets minder. Zowat iedereen die ik hoog aanschrijf in de Britse Pop noemt hem als invloed. Ik snap...

3. disco 2000 - pulp
ja, ik weet het, ik blijf een beetje hangen in de mid-jaren 90, maar de meesten blijven in hun puberteit hangen qua muzieksmaak... mijn Hoogtijdagen waren toen, dus... mid-jaren 90... en Pulp vloog toen heel hoog, in UK... lekker melige band, maar met een serieuze ondertoon... Satirisch  eigenlijk meer... Jarvis Cocker, hun frontman, deed ooit iets ludieks tijdens een optreden van Michel Jackson (die er niet mee kon lachen) op de Brit Awards... Beetje held geworden...

4. do you believe in magic - lovin' spoonful
+
5. darling be home soon - lovin' spoonful
naast Britpop uit verschillende decennia zijn ook {hippie-tunes} iets waar ik erg graag naar luister... deze band was daar een voorbeeld van.




van deze site geplukt

365 dagen gemaakt *4-5-6*

tja, een update dan, vandaag...
omdat ik na een dag werken in de natuurwinkel nog weinig puf heb om creatief te zijn (hoewel ik dat dus in de winkel zelf dan weer heel erg ben... misschien moet ik eens wat foto's maken van wat ik allemaal mag maken, zo...), zullen de weekends een beetje anders zijn, qua opzet...

heb een paar aanzetjes gemaakt voor kaarten die ik wil maken, in de loop der tijd. weet nog niet hoe, maar ik ben een beetje aan het pielen geweest met handschrift en dit kwam er uit...




Thursday 3 January 2013

365 dagen gemaakt *3*

een logo gemaakt...
want bij een beetje project hoort een logo...
de eerste van velen, weet ik zeker...
{iemand enig idee hoe ik het wit in een foto ook echt wit kan krijgen?!}



creëer-angst

mezelf motiveren tot het maken van dingen, tot het bedenken van iets, tot het komen van een creatie is zo ongeveer het lastigste wat ik me kan bedenken...

als het moet van een ander, als iemand anders het heeft bedacht en zegt dat men het wil, dan kom ik vrijwel meteen in aktie, dan lukt het wel, maar uit mezelf... 
wat dat is?

een combietje denk ik, van angst voor mislukken, van bang zijn om er verantwoordelijkheid voor te moeten nemen, een soort van apprehension, een twijfel of ik het wel moet doen, waar the hell te beginnen... 
je kan het ook luiheid noemen, en dat zal er ook wel mee te maken hebben, maar het is vooral die bangigheid... 
bang om vast te komen zitten, om me weer eens te laten meesleuren door mijn passie en dan in de knel te komen met tijd of plek of de mensen om me heen die het niet snappen... die balen van de troep...

al die dingen dus... 
maar die angst om ergens verantwoordelijkheid voor te moeten nemen is toch wel de sterkste... 

laten gaan, die angst... hij is niet nodig, hij helpt me niet, ik weet dat ie er is, en ik kan m loslaten... dus telkens als ik m tegenkom, telkens als hij probeert me te tackelen, onderuit te halen, te laten struikelen: m even zien en dan de laan uitsturen... 

mijn liefde voor het maken van dingen is groter dan mijn angst om op mijn bek te gaan...


Wednesday 2 January 2013

365 dagen gemaakt *2*

nou, gaat al goed zeg...
dag twee

een schildering die maar niet af wil... 


Tuesday 1 January 2013

365 dagen gemaakt *1*

voornemen voor dit jaar:

de komende 365 dagen ga ik me proberen toe te leggen 
op het maken van van alles.
dat kan alles zijn, van stempels tot een verhaal tot een kaart, 
tot een boekje, voor iemand anders, of zomaar...
soms iets oud, maar ik wil graag elke dag
iets nieuws in elkaar schroeven...
als het even kan...
Wie iets wil hebben, kan het krijgen... 
Reactie achterlaten op deze blog, 
of mijn mail adres: 
daanheykoop @ yahoo (punt) co (punt) uk 
(even alles aan elkaar plakken en de punten als punt schrijven...).
en dan dus elke dag... 
dit wordt voor  mij een gigantische uitdaging, 
omdat ik weet van mezelf dat ik snel dingen beu ben...
wie weet hoe lang het goed gaat... 

gemaakt: 
foto van een libelle, deze zomer...
mooi en blauw was ie, en stak af tegen het groen van de bepanting...