zeker zelf

gisteren had ik een quote geplaatst die de lastigheid die ik vaak voel in de cultuur waarin ik leef omschrijft. ik had m ook gedeeld op facebook, en toen kwam meteen de vraag van iemand die dat kennelijk niet goed begreep: oh, probeert men jou te veranderen dan? daarmee {volgens mij} suggererend: dan laat je dat toch niet toe? duh...

tja. was dat maar zo makkelijk...
voor sommigen: inderdaad, heel simpel: het gebeurt gewoon niet, klaar...

maar er zijn er onder ons die nogal gevoelig zijn voor de onderhuidse opmerkingen, de steken onder water, de afkeurende blikken, de vaak 'goed bedoelde' adviezen, waar je nix mee kan, waar je je alleen maar nog meer een 'outsider' door voelt, een uitzondering die het allemaal niet snapt. en waarschijnlijk gewoon expres de boel loopt te stieren...

en diep van binnen weet je wel dat het de ander is die een probleem heeft en niet jij, als men je probeert te veranderen, advies geeft waar je niet om vroeg, een afkeurende blik geeft, e.d.
dat die ander zich een iets bedreigd voelt door jou zijn zoals je bent, dat je prima bent en je er vooral niet aan moet storen, maar vaak zit je je al te verdedigen (al dan niet in stilte) voordat je doorhebt dat je het doet... dan zit dat gevoel van onvrede, die onzekerheid of boosheid over het feit dat men je weer aan het veranderein is er al weer en mag je daar weer mee aan de slag...

als je je echt zeker voelt over jezelf, dat je jezelf oke vindt zoals je bent, echt heel oke, dan voel je die blikken ook niet meer als bedreigend, dan vallen die steken onder water je niet eens meer op...

maar ja, voor je zover bent...

vermoeiend hoor...
maar toch: de grootste prestatie, als je er gevoelig voor bent...