- maandagochtenden -

Wanneer het precies begon weet ik niet meer, maar maandagochtenden zijn heilig voor me. En dat voor iemand die sinds mensenheugenis (de mijne dan...) een schurfthekel heeft aan maandagochtenden. Spijbelen deed ik op maandagochtend, in bed blijven liggen en net doen of ik heel erg ziek was (mijn moeder was verbazingwekkend makkelijk te overtuigen van mijn plotseling opgekomen griep, bless her), om dan de dag erna weer beter te zijn en weer zin in het leven te hebben. Die van mij proberen het ook wel eens, maar ik heb dan weer geleerd van mijn eigen tactieken en ze ontkomen er voorlopig niet aan... Hoewel, soms is het ook wel gewoon heel gezellig met een van de kids op de bank hangend boekjes te lezen of naar Friends te kijken, illegaal, in de baas zijn tijd...

Als werknemer was ik ook nog wel eens thuis te vinden op maandagochtenden, maar niet zo heel vaak, want het werk wat ik deed voor de kinderen was eigenlijk wel gezellig.

En toen kwamen de kids en werd ik selfemployed. Maandagen bleven 'niet fijn' want de sprong van het weekend lang 'met Alan' naar de week 'zonder Alan' vond ik lang een lastige. Waarom? Zal wel met mijn aanleg tot watje te maken hebben...

Langzaamaan gingen er kinderen naar school, en werd het huis leger, en uiteindelijk kwam de dag dat de jongste -Polly- naar Juffie Rieja ging, alwaar zij het heerlijk naar haar zin had, meteen en ik in een leeg huis terugkwam. Zo lang naar verlangd, gewoon het huis voor mezelf alleen, maar toen het zover was, bleek het eigenlijk ongelofelijk saai te zijn. Niemand die iets aan me vroeg. Niemand die iets voorgelezen wilde, of een ommetje maken. Ik mocht iets voor mezelf gaan doen. Maar wat in vredesnaam? Foto's inplakken of zolders opruimen, zoals vriendinnen schijnbaar uren aan leken te besteden en voldoening uit haalden? Nee danku.. Veel te nuttig... Vrijwilligerswerk, zoals mijn moeder voorstelde? Doe ik op school al niet genoeg, met markten en hulp in de klas? En ik werk thuis ook al voor nix... Tja... Dan bleef er niet veel anders over dan de interesses die ik al mijn hele leven had in artistiekerig zijn te gaan onderzoeken. Nou dat werd het dus, en vooral op maandagochtend blijkt de drang naar schrijven, tekenen, lezen-op-internet iets te zijn waar ik grote behoefte aan heb... Even niemand die iets vraagt, ruzies die niet aangehoord hoeven worden, geen gesprekken gevoerd met pubers die de (on-)zin van het leven beginnen te ontdekken - mezelf en een kop koffie: heerlijk.

En uitgerekend op maandagochtenden wordt zoon Max pas om half elf op school verwacht. Op zich wel gezellig eigenlijk, hebben we ook eens tijd om bij te kletsen. Vanochtend echter zijn ook de jongste twee vrij, en mag ik Felix zijn Batman-pak dichtknopen en wil Polly haar prinsessenjurk aan, en is de woonkamer een zwijnenstal en wil Alan graag dat ik De Kast Onder De Trap uitmest, en moeten er nog boodschappen worden gedaan en zit er een verhaal in mijn hoofd die er dus niet uitkan, want met Batman en Prinses Polly die een erg luidruchtig spel spelen waarin van de bak springen en keihard zingen een grote rol spelen is dat niet erg handig...


Nou ja, er is altijd nog Dinsdag-ochtend.....