- voelen -

Wanneer houdt behoefte op en wordt het begeerte? Welke behoeftes heb ik eigenlijk allemaal? Zijn die te vervullen door een ander of moet ik het in mezelf vinden? Wanneer is een behoefte een luxe-probleem? Wanneer wordt nadenken piekeren? Hoe wordt ik minder serieus?

Zomaar een paar overpeinzingen terwijl ik de was ophing net. Mijn Therapeute kwam met de opdracht nou eens op te schrijven waar ik zo in een week allemaal behoefte aan heb, al dan niet terzijde geschoven als zijnde onbelangrijk. Ik heb moeite mijn het Zijn van Mezelf, en een van dingen die daar kennelijk bij komt kijken is die behoeftes in beeld brengen. Er gewoon eens bij stil te staan dat ik ze heb. Want meestal besef ik niet eens dat ik een behoefte aan het maskeren ben door middel van chocola, of woede, of moedeloosheid. Of waar ik nou echt behoefte aan heb als ik bepaalde dingen of personen wil. En dan lees ik in Boeddhistische boeken iets over begeren, als zijnde de reden van ons lijden, en dan gooi ik meteen mijn behoeftes ook maar op die hoop. Ik moet eens niet zoveel willen. Ik moet eens leren gewoon te zijn.

Er staat alleen nooit bij wat ik nou aanmoet met mijn behoefte aan liefde, en warmte, en zachtheid, en waardering, en zorgeloosheid, en aanmoediging, en allerlei andere zaken waar ik niet om mag vragen. Kinderen die vragen... Misschien is weten dat ik het voel al voldoende, voorlopig...

(...wordt aan gesleuteld...)