De camping waar opa en oma een paar dagen staan met de kids, net buiten de stad, zo tegen de Belgische grens aan, wordt bestierd door hen - zij wonen op precies die plek waar ik mezelf al jaren zie wonen, in een schattig oud sfeervol (dus veel hout, maar niet te claustrofobisch) huisje buiten, met een joekel van een tuin (die ze nu dus tot camping hebben verbouwd), met een rust en ruimte waar ik helemaal blij van wordt... Met een sfeer die ik altijd heb gezocht en soms wel eens vindt, af en toe, en dan heel gelukkig even probeer te onthouden hoe dat voelt, om het later nog eens terug te kunnen halen... Het zijn heel lieve, leuke mensen, met heel leuke, lieve kinderen, heel erg ondernemend (dus niet zoals ik ben... of meer: mezelf zie...) en met een energie die ze ergens uit een geheim putje scheppen... Zo lijkt het tenminste...
Pops is helemaal gelukkig met de paarden die ze mag voeren en waar ze soms op mag rijden, Fey rijdt al dagen rondjes op de skelter (een van de velen) en ziet eruit alsof hij nooit anders gedaan heeft, en ik loop kwijlend langs alle hoekjes en mooie planten, en waan me heel eventjes bewoner daar....
4 comments:
I Know exactly what you mean. Heb dat gevoel ook so now and then als ik hét huis zie van mijn dromen.
xxx Kati
errug he?
Waarom zet je de woorden niet om naar daden en laat je je dromen uit komen... overal is immers een oplossing voor, met name als je wilt... Zo niet dan blijft het bij dromen...
ja, maar dan komen we wel weer uit bij (o.a.) het financiele stukje... ik bedoel: ik kan best mijn man inruilen voor een rijker exemplaar, maar of ik er dan gelukkiger van wordt? Of zelf alle uren gaan werken die er zijn, maar blijft zelfde vraag...
Post a Comment