dertig dagen schrijven - 15 - een ding

Nou vooruit dan :: dat ene ding wat ik altijd al heb willen bereiken,

wat altijd buiten mijn mogelijkheden lag...

gisteren een enerverend en mooi gesprek gehad met vriendin M en we kwamen te spreken over de lezing van Christiane Beerlandt die zij had bijgewoond. Samen lezen we graag (nou ja, niet altijd) haar boek Sleutel tot zelfbevrijding, omdat die heel veel handvatten aanreikt om uit je ziektes te stappen, je eigen ik tot bloei te laten komen en uit negatieve spiralen te geraken. Erg confronterend soms, maar da's niet verkeerd..

In haar lezing, zo zei mijn vriendin, kwam het bij haar steeds terug op hetzelfde onderwerp, het onderwerp waar de meesten van ons niet echt over willen nadenken maar wat altijd binnen ons bereik ligt omdat we er steeds maar mee worden geconfronteerd.

Seksualiteit

En het feit dat ongelofelijk veel ziektes en malaises terug te leiden zijn naar onze gefrustreerde, negatieve, onderdrukte ideeën daarover... We mogen er niet teveel over nadenken, niet teveel trauma's over hebben, er vooral toch heel erg van genieten, maar er echt een plekje, een gezond, positief plekje ervoor - dat wil voor velen van ons niet erg lukken... En het schijnt in spirituele zin ook nog eens samen te hangen met een gevoel van spontaan kunnen zijn, vol levenslust, met een fijn gevoel kunnen creëren, kunnen ontvangen, helemaal jezelf kunnen zijn. (zie hier iets over het heiligbeen chakra). Kinderen worden al jong gefrustreerd in hun spontaan zijn, omdat ze moeten inpassen in de groep waarin ze leven, en leren zo dat hun sexuele gevoelens (die echt heel jong al een soort van vorm hebben) heel fout zijn. Waarom? Omdat wij - hun ouders, hun omgeving - er ongemakkelijke gevoelens bij krijgen. Onze eigen frustraties komen naar boven bij het zien van al die levenskracht en lust, en onze neiging om dat af te kappen, het bij onze kinderen af te sluiten, krijgt dan helaas de overhand.

Ennihoe - mijn ene ding van vandaag? dat dus. Mijn levenslust terugkrijgen, me weer kunnen openstellen voor al die gevoelens, ook mijn sexualtiteit - vooral mijn sexualiteit... de overtuiging los laten dat het vies is om er aan te denken, of minderwaardig, of iets om je voor te schamen... Omdat ik dan pas kan verdergaan met creëren, kan openstaan voor inspiratie en liefde...

- geaarde schepen en vallende sterren -

enniwees (ja, weer te vaak gekeken naar een van de cartoons op Nickelodeon), zo fantastisch is dat niet gepland leven nou ook niet altijd... Dingen lopen wel eens flink in de soep, en dan zit ik met gebakken peren (wel lekker, trouwens)... Waar ook nix mis mee is, overal leert men van en sommige dingen worden tegenwoordig gepland vanuit een soort vooroordeel (als in: liever niet meer de consequenties willen ervaren van eerder verkeerd gelopen situaties. Zoiets heet geloof ik: Volwassen Worden...). Balans dus, net zoals in alles. Dingen laten lopen zoals ze lopen levert vaak interessante dingen op, maar kinderen zonder drinken en klagend van de honger is voor niemand leuk...

Van leukere zaken.

* vallende sterren *

Vanavond vallen er een heleboel sterren uit de hemel, speciaal voor ons...
Nou ja, ze vallen toch wel, en ik weet nog van vorig jaar wat een spectaculair prachtig beeld dat kan zijn, zo'n hele hoop twinkels die een voor een, of samen, naar beneden tuimelen. Als een streep, onderbroken soms door wolken. Lees er hier iets meer over als je wil, en ik hoop heel erg dat de wolken die nu over Nederland en België hangen weg zullen zijn tegen vanavond...

* geïnspireerde architectuur *

In de Happinez van afgelopen keer stond een heel erg gaaf artikel over (o.a.) een architekt die zijn huizen van afval maakt, en zo een poging waagt iets te doen aan de afvalberg waarin wij allen in het westen langzaam lijken te verzuipen. De huizen heten Earthships en zijn zelfvoorzienend (wat zoveel betekent als dat ze geen electriciteit en water van centrales krijgen maar van zon, wind, regen en de warmte die de in dingen als autobanden volgestopt met aarde worden vastgehouden en in de avond losgelaten in een super geïsoleerde ruimte). Op deze site zijn daar beter uitgelegde pagina's over volgeschreven. Niet alleen een prachtig idee, maar ook de huizen zelf zien er in mijn ogen uit als ideale woningen - hout, leem, glas, vorm, kleuren... Maar ja, Lief heeft twee linkerhanden, ik geloof niet dat ze staan te springen hier in de straat, of bij de woningstichting, als wij de tuin gingen uitgraven en er een earthship probeerden te realiseren, en geld voor een lap grond waar dat wel zou kunnen zit er ook even niet in... Dan maar naar de foto's kijken en af en toe een youtube-linkje meepikken...

- vooruit/achteruit -

Even geen navelstaren en terugkijken - wordt er zelf een beetje moe van... And now for something completely different - picture this:

We zitten in de tuin, na te tafelen. Felix zwiert aan een schommel die Otto er vorig jaar in geknoopt heeft. Polly hangt onderstboven in een andere boom, Max tokkelt op zijn gitaar een lied wat hij onder de knie aan het krijgen is, en Alan en ik praten over de dingen van de dag. De zon schijnt nog een beetje, en de hond van de buren jankt voor de verandering eens niet. Dan gaat de telefoon en rent Otto er heen om die te beantwoorden. Een tele-sales-type die hij afwimpelt met een smoes (hij leert sneller dan zijn moeder...) en komt teruggewandeld. Hij pakt een koekje uit de trommel en merkt heel terloops op: "Wij gaan terug in de tijd, he?"
Wij kijken elkaar aan, dan naar Otto en hopen op uitleg.
"Ja, want eerst hadden wij een draadloze telefoon, en nu hebben wij weer een oude met snoer, en eerst hadden wij een grote, moderne auto, en nu een kleine, oude..."
Bij mij valt een kwartje en ik schiet in de lach... Hij heeft helemaal gelijk. Ik weet dat het hem niet stoort, dat hij weet dat het bij ons hoort, dus het is geen zielig klagen wat hij doet. Wij proberen een lijst te maken met dingen die onze regressie in kaart brengen...
* De elektrische ketel hield ermee op, en nu koken we weer met een fluitketel.
* Koffie schenk ik op, terwijl er een apparaat in de kast staat.
* De grote televisie bromt als je een dvd bekijkt, dus is het kleintje van de zolder terug.
* Was drogen we aan de lucht.
* Brood bak ik graag zelf.

In een tijd dat de economie overeind gehouden wordt door allerlei noodmaatregelen, denk ik aan de woorden die een vriendin van mij zei toen we het hadden over nieuwetijdskinderen. Dat ze zo wijs uit de hoek kunnen komen, en dat we ooit moeten gaan accepteren dat er een einde zal komen aan de manier waarop we nu leven en maar door-consumeren. Al dan niet gedwongen... Het lijkt er sterk op dat die tijd wel erg dicht in de buurt is... Maar goed, wij zijn er klaar voor!!! (Zolang internet nog even niet op fiets-dynamo hoeft...)