- met je handen werken -

Mocht gisteren met de klas van Felix mee om hun Ambachten-periode af te sluiten. Dit gebeurde in een aantal klaslokalen van de Bovenbouw in Prinsenbeek, alwaar juffie Betsie een paar leerkrachten had weten te strikken om materialen, ruimte en hun tijd beschikbaar te stellen om de kinderen te laten proeven van een aantal ambachten die de tieners daar uitgediept krijgen. Er zouden mutsjes genaaid worden op oude naaimachines, manden gevlochten (dit met hulp van meneer Rieja - Wim dus), schoenen gemaakt, brood gebakken en gepottenbakt. En daar liep ik dus heel warm voor...

Bij aankomst herinnerde ik mij meteen weer waarom ik ooit voor de Vrije School heb gekozen - de kleuren die zo mooi waren, de mensen die je als mens behandelden, het respect wat de leerlingen leken te tonen voor elkaar (al werd er zeker wel op zijn 'tieners' geklierd en gemisselijkt...), het gevoel dat je hier niet op een leerfabriek rondliep waar de resultaten de boventoon voerden, maar dat je met een instelling te maken had die de ontwikkeling van die klierende tieners belangrijk vond. Het zou wel fijn zijn als je als 'volwassene' alsnog die Vrije School zou kunnen doen...

Samen met Patricia en Ineke mocht ik helpen bij het maken van de mutsjes. De kinderen waren in verschillende maten enthousiast over de mutsjes die met een naaimachine uit het jaar nul (letterlijk, begin vorige eeuw) in elkaar werden gedraaid. Een hand moest het naaiwerk in de gaten houden, het andere draaide aan de slinger die de naald op en neer deed bewegen. Sommigen hadden binnen een minuut in de gaten hoe dat ging, voor anderen was het toch wel heel lastig om het allebei tegelijk voor elkaar te krijgen. Of om op de stoel te blijven zitten en die muts aan elkaar te krijgen. Sommigen wilden vier belletjes, vijf kralen, een lint en drie stukjes vilt op hun mutsje, anderen waren al blij als ze een knoop erop kregen voordat het tijd was om naar het volgende ambacht te gaan. Maar er werd heel hard gewerkt, op al die verschillende manieren...

De andere dingen zijn aan me voorbij gegaan, wat ik wel jammer vond, maar ik kan me uit mijn eigen jeugd nog vele malen mandenvlechten en schoenenmaken herinneren, en de verrukking die ik erbij voelde. Dingen die door mensen worden gemaakt, zo heerlijk...

Het pottenbakken is mij gelukkig niet ontgaan, daar mochten we met zijn allen naar gaan kijken. Gelukkig kon ik veilig achterin de verschillende stadia van het kleien op de draaischijf volgen. Het spetterde nogal. Mijn eigen liefde voor boetseren begint grootse vormen aan te nemen en ooit wil ik leren werken op een draaischijf en kopjes en schaaltjes en wat al niet meer leren maken, en de spoedkursus die door de leerkracht (Vrije Schoolser kon hij haast niet, met wild haar en een snor...) werd gegeven, maakte mijn eigen enthousiasme erover niet minder... Felix had zijn muts trouwens niet afgedaan sinds hij hem in elkaar had gezet. Hij vond alles wel leuk, vooral het schoenenmaken. Een ambachtsman in de dop, wellicht?