- plaatjes kijken - deel 2 -

het was gisteren ineens tijd om Polly en Felix te gaan halen van school...

Mijn kennis van genoemde en nog te komen schilders en kunstenaars is summier, vooral omdat ik weinig onthoudt... Ik weet dat Van Gogh uit Nederland kwam en in Arles, Frankrijk heeft gewoond, omdat iedereen dat weet, en ik heb boeken gelezen over wat Claude Monet allemaal heeft uitgespookt in zijn leven, en waar Klimt de mosterd haalt, maar feiten zeggen mij - zodra ik ze eenmaal gelezen heb - niet veel. Ze kunnen soms dingen uitleggen - waarom schilderden Van Gogh en Monet zo? Wat voor leven hebben de heren (meestal...) gehad? Hoe waren zijn op politiek vlak bezig? Voor mij werkt een schilderij of het werkt niet. En dus is het een compleet subjectief stukje - je gaat neit veel leren over kunst en achtergronden van mij...

Volgende -

De kus - Gustav Klimt

Mooi. Romantisch, kleurrijk, lieflijk. Ik heb dus geen idee waar Klimt vandaan komt met zijn schilder-stijl. Mijn leraar tekenen/schilderen had er weinig goeds over te zeggen, vond het decoratieve troep die leuk hangt in een kamer, maar weinig toevoegde aan de kunstwereld op zich. Was mijn vraag: moet dat dan? Moet kunst alleen maar toevoegen en vernieuwen en uitdagen, of mag het ook gewoon oogstrelend en plezierig zijn? Is het dan meteen verdacht en fout?
Daar is meestal het punt als Alan en ik een discussie hebben over kunst - voor hem moet het vernieuwend zijn, iets toevoegen aan de wereld, van mij mag het vooral mooi zijn, me blij maken, een stemming versterken. Die uitdaging hoef ik niet altijd aan - de wereld is een uitdaging genoeg, zoiets... Voor mij dan...

*****

zo ongeveer het hele oevre van Anton Corbijn

De hoezen bij de platen van U2 waren bijna mooier dan de muziek die erop stond... Bijna, want de band heeft in mijn ogen nog nooit prut gemaakt, maar ik ben dan ook niet bepaald kritisch (ik vindt Klimt mooi...). De foto's vielen op, omdat ze een sfeer hadden die ik nog niet vaak op foto's heb gezien. Altijd zwart-wit, altijd korrelig, altijd 'doomy'.
Mijn man (hihi) stamt uit de tijd dat punk zijn ding al had gedaan en bands als Joy Division en Buzzcocks de wereld hun sombere kunstjes lieten horen, en de NME bepaalde wat cool was en wat niet. Hij leerde me erover, en ik voel me nu een klein beetje tijdgenoot... Deze foto van Joy Division was de eerste die Corbijn gepubliceerd had, heel erg lang geleden, en ik ken hem eigenlijk pas sinds ik de film die hij over de zanger van de band heeft gemaakt - Control - heb ontdekt. Curieus genoeg had hun muziek mijn depressieve na-jeugd goed kunnen soundtracken, maar het is pas nu dat ik er naar durf te luisteren...

De film - gemaakt door Anton Corbijn - was dus prachtig, maakte iets los in mij, maar ik heb eht hier over plaatjes, films is voor een volgende lijst...

- wordt vervolgd -