als vanouds

was gisteren even in de stad en wipte binnen in 'mijn' winkel (er is nix van mij bij, behalve dat ik af en toe achter de kassa mag staan en vakken mag vullen...) om wat hoognodige spulletjes te kopen. Mijn yoghurt is op en mijn Krunchy havervlokken ook en ik zou die avond soep maken voor de mannen (en Pops).

Het was druk in 'mijn' winkel... Lekker druk. Er stond een kluitje klanten bij de kassa te wachten. De (nieuwe) collega (die ik al heel lang ken) die mijn dagen voorlopig invult stond te praten (of meer een gesprek af te houden) met de mevrouw die ons allemaal een beetje gek maakt met haar gedreutel, en haar blik naar mij (van wanhoop en ongeloof) was erg herkenbaar.... En ik miste het ineens zo ontzettend, het leek al zo lang geleden dat ik er nog stond, gewoon.

Aanstaande vrijdag ga ik een paar uurtjes wagen, zien of ik al weer wat energie heb om klanten te woord te staan, en dingen op te zoeken, en aan de kassa te staan. Mag het weer een beetje zijn zoals het eerst was. Al zal ik - denk ik - nooit meer zijn zoals eerst...