Thursday 4 August 2011

boos


vraag me af hoe je van ongewenste boosheid afkomt...
en het liefst natuurlijk zomaar in een keer, pling!
met zo'n elfenstokje

voel me al een hele tijd best boos op iemand en ik kan er niet voorbij,
en daar baal ik van...
weet dat de boosheid op zich gegrond is,
maar ik bereik er nix mee.
het gaat nix oplossen, zeg maar...
daarom blijf ik er in hangen....
denk ik

de persoon waarvoor ik de boosheid voel staat er niet voor open,
dus een gesprek zal weinig oplossen.
sterker nog: ik voel heel sterk dat het meer misère zal opleveren
dan dat het luchten klaart...
dus moet ik het zelf doen.
maar ik heb dus geen idee hoe

zal mijn vele hulpboeken eens gaan raadplegen.
er zal toch ergens wel iets over staan?!
maar suggesties zijn natuurlijk altijd welkom...

- foto gemaakt door Otto -
{met mijn camera...}

3 comments:

Barbaramama said...

Zal wel weer iets zijn met loslaten ofzo...zucht.

Soms he, moet je het risico op méér misère maar nemen. Je hebt dan wel de kans om jouw kant te vertellen en dat kan opluchten.
Kwam Boosheid niet ná verdriet? Heb je je verdriet hierom al gehad?
Want ná boosheid komt geloof ik Acceptatie. Kwestie van geduld misschien...

Sterkte en succes Daan!

Daan said...

wise words, Babs...
je hebt helemaal gelijk, en ik geloof dat ik er wel wat heb uitgegooid naar 'persoon toe... nou maar afwachten hoe de stof gaat liggen... *zucht heel diep*

Kati said...

Hello love, terug van vakantie lees ik hier deze blz terug. O wat herkenbaar. Ik ben of liever was, boos op 'iemand'. Door veel (ahum) zelfonderzoek (innerlijk dus) en veel inzichten lezen in bv tijdschriften als Happiness en dergelijke of uitspraken te lezen van wijze mensen die het allemaal weten kunnen, heb ik leren loslaten. Sta veel beter in het leven, zit beter in mijn vel en denk nu: Hij is het niet waard, laat maar. Ik doe de moeite ook niet meer! En wat mij ook geholpen heeft is te zeggen of eigenlijk meer te schrijven: ik vergeef je, tegen hem te zeggen. Jij kunt er niks aan doen dat je zo bent, of misschien wel, maar dan nog, ik vergeef het je. En daardoor viel er zo'n last van mij af! Dat ik nu door kan gaan met mijn leven zonder al te veel aan het van hem te denken ook al is en zal dat altijd aan dat van mij verweven blijven! Misschien helpt het jou ook?

hug!

xxx Kati