Mijn tante uit Zwitserland was in mijn ogen altijd de ultieme bitch. Zij had/heeft een heel sterk karakter, had een mening, wist veel, was intelligent, ging op haar twintigste (of zo) achter haar liefde uit het verre Suisse aan {oh, de schande...} en mijn moeder kon/kan haar niet uitstaan... Ik begrijp heel goed waarom, want tante is ook een behoorlijke snob en is niet altijd erg vriendelijk geweest naar mijn moeder toe, vond haar maar minnetjes (het Grote Klassenverschil tussen beide families laaide lekker hoog op tijdens sporadische ontmoetingen), maar toen ik een jaar of 17 was, leerde ik haar wat beter kennen... Toen verhuisde ze namelijk naar hier terug, omdat ze Zwitserland niet meer leuk vond (en haar kinderen allebei het huis uit waren, eentje naar Duitsland, de anderen naar Amerika) en trok ik een jaar of wat veel met haar op. Ik ging bij haar, zeg maar, op les om Sterke Vrouw te worden...
En ik leerde veel. Over Klassiek Ballet, over cultuur, over filosofie, over esoterie, over leven buiten Nederland, over je eigen leven leiden en geen compromissen sluiten... Mijn tante was namelijk ook gescheiden, in een tijd waarin dat nog niet 'normaal' was. Vooral niet in mijn familie. Daar scheidde je niet, daar bleef je tot in einde van dagen zeuren over hoe slecht je het had, of niet, maar je ging niet uit elkaar... Mijn tante dus wel... Die had het helemaal gehad met haar huwelijk, en woonde jaren op een flatje ergens in de buurt van Zürich en dopte haar eigen bonen...
Door haar sterke karakter is het ook behoorlijk misgelopen tussen ons, verhuisde ik naar Engeland en ik heb haar sindsdien niet meer gezien, maar ik heb wel veel meegenomen in mijn rugzakje. Zij plantte het zaadje van de notie dat ik het vooral bij mezelf moet houden en me niet moest verschuilen achter de dogma's en ideeën van anderen... Ik zag bij haar hoe het moest...
2 comments:
Waar zwarte schapen uit de familie al niet goed voor zijn.. ;)
:-)
Post a Comment