een paar van de programma's die onze kinderen wel eens bekijken vind ik ook wel prettig. niet heel veel {de meeste vind ik schreeuwerige onzin die ik op de achtergrond moet doorstaan}, maar een paar zijn door de mazen van mijn net geglipt. de leukste van het stel is toch wel Hey Arnold. over een joch van negen een die in New York {of wat er toch heel erg op lijkt} woont bij zijn opa, naar jazz luistert en heel geflipte vriendjes heeft. en Helga Petaki tormenteert hem, noemt hem meloenenkop {wat er bij ons heel lang is ingebleven...} hoewel ze straalverliefd is op m. duidelijk geschreven door intellectuele lui die echt heel veel gevoel voor humor hebben {of toch een die ik herken...}, en voor sociologische oneffenheden, en van heel fijne muziek houden... jazz dus... chet baker, en miles davis, van die dingen...
en ik vind jazz wel fijn. coole jazz, van miles of baker of dave brubeck, of dizzy gillespie, niet van die ouwe-lullen-vvd-jazz... ik zie mezelf dan zitten in een koffietent in Antwerpen, met een boek, en zie de wereld aan me voorbij gaan, en neem nog een stuk taart, en mijn metgezel {m/v} vraagt of ik al zin heb ik lunch, of dat wel misschien nog een bakje koffie nemen, of gaan wandelen, en of mijn boek leuk is... het leven kabbelt voort, en de wereld doet zijn ding en ik het mijne, en het leven is oke...
No comments:
Post a Comment