optelsom

gewoon bij jezelf blijven...

maar wie ben je dan?!
en hoe kom je daar achter?

de laatste jaren zijn voor mij een zoektocht geweest naar Mij, omdat ik het gevoel kreeg dat ik van alles was, maar dus niet Mezelf... ik was moeder van vier prachtige mensen, partner van meneer G, dochter van pa & ma, zus van mijn broer, familie van nog veel meer, vriendin van een aantal prachtige vrouwen, medewerkster in een toffe winkel, werkzaam in allerlei groepen op de school van de kids, creatief lekker bezig... maar was ik dan de optelsom van al die dingen? het voelde in elk geval niet oke. al die dingen apart voelden wel oke, dat was niet het probleem: het idee dat ik dat dan was, al die dingen, daar kon ik niet goed bij... maar wat dan?

een lange zoektocht bracht me bij het idee dat ik een aantal dingen meer was, dingen die ik had weggepropt, omdat ik er geen trek in had, of niet aan durfde, of gewoon; niet goed wist hoe ik er mee om moest gaan. of dacht dat ik dan niet Goed Genoeg zou zijn voor de mensen die het dichtst bij me staan, dat ze me dan niet meer leuk zouden vinden, me af zouden wijzen.

vele lange gesprekken en schrijvelarijen en vooral Dingen te Doen verder heeft me geleerd dat het wel meevalt. dat ik of niet afgewezen ben, of dat als ik dat wel was, het nog steeds niet betekende dat de wereld verging... ik ving het gewoon op, ging er doorheen en kwam aan de andere kant er weer uit... super!! een hele gewaarwording voor een onzekere miep zoals ik...

en het houdt dus ook nooit op, die zoektocht... het gaat maar door, en dat ik best wel vermoeiend soms... dan wil ik gewoon rust en nix en Normaal Zijn, maar diep van binnen weet ik dat het gewoon zo is. zolang je ademt, blijf je leren en doen en ontdekken. als je dat wil natuurlijk. je kan ook gewoon nix willen en je leven leven en verder geen gezeur. ook goed natuurlijk. misschien is een combinatie wel ideaal. rust af en toe is heel belangrijk...