knuffels

voel je als ouder zijnde de pijn van je kind, of is het oude pijn van jezelf die ineens keihard komt binnenvallen?

met deze vraag ben ik al een tijd aan het strijden. als een van de kinderen niet blij is, ergens mee zit, of een 'uitdaging' heeft, en ik hun pijn of verdriet of onzekerheid zo dicht bij voel. het van ze af zou willen nemen, al weet ik dat ze er zelf doorheen moeten om te leren dat ze er sterk genoeg voor zijn.

ooit hoorde ik van iemand dat die pijn en dat verdriet die ik dan voel, dat dat oud zeer is van mezelf. dat het kleine meisje in me een knuffel van me wil en dat het dan weer oke is. of niet... maar het hoort dus bij mij...

had t van de week, toen ik ineens een soort van verdriet voelde, en dat linkte aan iets waar een van de kids nu doorheen gaat. een oude pijn kwam terug naar boven, omdat ik zijn strijd, zijn tobben herkende. ik zag dat van mezelf terug gespiegeld. en toen dacht ik aan dat kleine meisje waar ik steeds maar geen aandacht aan wil besteden, en zag hoe onzeker ze zich voelde, zo diep van binnen... de dingen die ik nooit durfde, de 'strijd' die van me afgenomen was door goed bedoelende ouders die op hun beurt in mijn pijn dat van henzelf terug gespiegeld zagen... en ik gaf haar een knuffel, innerlijk dus, een soort spirituele knuffel... en dat rare, onplezierige gevoel verdween, als sneeuw door de zon...

een dag later, bijna op dezelfde plek, in de winkel waar ik werk, was het heel druk en waren mijn collega en ik steeds maar in de weer, maar we maakte wel steeds grapjes, met klanten en elkaar, zoals normaal. en mijn collega, die over een paar weken de grote stap maakt naar een Ander Leven, in Australië  zei iets over knuffels, en ik zei dat ik er ook wel een wilde, voor de grap, en dus draait ze zich om, en ik draai mee, en we lopen naar elkaar alsof we in zo'n enge, romantische film zitten, aan het eind, met een strand en violen, en ten overstaan van een winkel vol klanten krijg ik van haar een knuffel... en hoewel het een grapje was, voelde het zo ongelofelijk mooi!

op Facebook wil er nog wel eens iemand zo'n filmpje plaatsen van youtube, waarin een paar mafkezen een Free Hugs dag doen, ergens in de wereld. en daar kijk ik dan wel eens naar. en gegarandeerd dat ik halverwege met natte ogen zit. elke keer... wat is het toch aan knuffels geven, aan aanraken, al is het maar even, dat het zoveel los kan maken?! waarom is het zo belangrijk?

weet het wel: endorfines en dingen met hormonen die ons gelukkig maken, allemaal heel technisch, maar als je erover denkt dan werkt het kennelijk net zo...

vreemd...