- liefdes -

Hij zette de tas op zijn bed en opende hem een beetje meer, zodat er ruimte genoeg was. De kast met kleren waaruit hij al een stapeltje had gepakt stond wijd open, en hij overzag de in tweeën gedeelde collectie. Een van hem en een van zijn lief. Zijn lief, die nu op zijn werk zat te wachten tot hij gebeld werd met nieuws over zijn vertrek. Hoewel - wachten... Het was wel een beetje overdreven om te denken dat hij opeens zou gaan zitten wachten naast zijn telefoon. Als Gijs iets had geleerd in de drie jaar dat ze samen waren, was het dat zijn lief zelden smachtend zat te wachten op bericht van de ander. Hij pakte een paar t-shirts van zijn plank uit de kast en legde die voorzichtig op de twee broeken en talloze sokken die al een plekje hadden gevonden in de tas. Er zat er een van Jasper tussen, zag hij snel, het paar olijfgroene die hij graag droeg. Vlug haalde hij ze er tussen uit en legde ze terug in de sokkenla van Jasper. Door het raam van de slaapkamer hoorde hij de schelle stem van de buurvrouw met het rare hondje, die hem tot snelheid maande. Kennelijk had het hondje daar andere ideeën bij en klonk om de tien seconden de steeds woedender klinkende stem van de buurvrouw. Gijs stak even zijn hoofd naar buiten om het tafereel gade te slaan, maar de boom die in hun voortuin groeide versperde zijn uitzicht. Gelukkig maar, want nu zag de buurvrouw ook hem niet, wat een suf gesprek verijdelde. Hij dankte iemand daarboven voor kleine genades...

Vreemde dag om te gaan, dacht hij. Begrafenissen waren toch al niet zijn ding, en nu hij alleen moest reizen (omdat Jasper aan de andere kant van het land een serie voorstellingen had en toch al weinig zin had om mee te gaan, bleek nogal snel uit zijn terloopse opmerkingen), uitgerekend op de 60e verjaardag van zijn vader, verdween elke vorm van enthousiasme om naar zijn ouders te reizen. Zijn zus had aangeboden om via hem om te rijden, maar de gedachte om twee uur in een Grote Auto gepropt te zitten tussen zijn luidruchtige neefjes in, maakte het idee van een treinreis (in gezelschap van zijn i-pod en een goed boek) een nogal onweerstaanbare. Zijn zus was wel oke, en zijn neefjes ook, ergens in de vrije natuur waar ze konden rondrennen, maar de combinatie van die vier plus zijn zwager (die sigaren rookte in de auto?!) gaven Gijs rillingen. Hij wilde uitgerust en ontspannen aankomen in het huis van zijn ouders, de confrontatie met zijn jarige vader op zijn eigen manier aangaan. Het was toch al iets uit zijn Mogelijke Nachtmerrie Bestanden.

Nu ook zijn nette shirt en stropdas (zijn moeder stond op netjes bij een begrafenis, kon niet accepteren dat er tegenwoordig in spijkerbroek aan het graf werd verschenen) hun plaatsje hadden gevonden in zijn tas, gaf hij een ruk aan de rits. Die bleef hangen. Rotding had weer kuren. Jasper had al meerdere keren voorgesteld om een nieuwe te kopen - wat had hij nou aan een weekendtas die niet dichtkon - maar Gijs weigerde. Hij had hem ooit gekocht tijdens een reis naar Zweden, en was er op slag verliefd op geworden, en hoewel de rits het al na een maand of wat begaf, liet hij een nieuw plaatsen, die nu dus niet meer dicht wilde zonder uitgebreid aandacht te krijgen. Hij was het gewend, grapte Gijs, toen Jasper onbegrijpend toekeek, een paar maanden geleden. Zijn lief genoot ook van overdreven veel aandacht. Hij stond niet voor niets bijna elke avond op een podium. Goedkope stoot onder de gordel, vond de ander. Die mokkend de aftocht blies. Waarna Gijs hem achterna liep en hem omhelsde. Hij zou hem geen enkele andere manier gewild hebben, verzekerde hij dan. Wat hij meende. Tot voor kort in elk geval.

Het gebliep van zijn telefoon haalde hem uit zijn gedachten. Een sms. Er stond niet bij van wie. "moet je wat vertellen. gaat over J." Gijs trok zijn wenkbrauwen op. Waar ging dit nou weer over? "wie is dit?" sms'te hij terug. "een fan. of zo. ;-) ik bel je strax". Gijs keek nog een paar keer naar zijn telefoon, en klapte hem dicht. De taxi stond voor de deur om hem naar het station te brengen.

- wordt vervolgd -