flop

van de lijst met films die ik deze maand zou gaan zien, heb ik er maar een gehaald... En die vond ik niet eens leuk... En omdat ik hem zag op de vooravond van mijn blinde darm debacle blijft hij voorlopig behoorlijk geassocieerd met die best wel onaangename paar dagen...

Black Swan, was de film in kwestie. Nogal een tegenvaller, na alles wat ik erover had gelezen. Helemaal voor naar Breda gereisd, de carnavalsperikelen die in het Chasse theater die avond aan de gang waren nog moeten ondergaan in de achtergrond, en dan een film bekijken die ik behoorlijk onplezierig vond. Nou hoef ik natuurlijk niet alleen maar plezierige films te kijken - het leven is ook niet altijd een brok jolijt - maar ik geloof niet dat deze film met een hooggevoelig publiek in het achterhoofd was gemaakt... En ik ga naar films in de hoop er of ontroerd door te worden, of wijzer van of gewoon blij.

Lief kwam met de theorie dat ik niet met mijn eigen donkere kant (waar het verhaal vooral over ging) geconfronteerd wilde worden, maar ik geloof niet dat ik daar moeite mee had. Ik bedoel: ik weet best dat ik - op mijn manier - control freak neigingen heb, en dat ik jaloers kan zijn, en dat er een behoorlijke feeks schuilgaat onder mijn beheerste rustige uiterlijk.

Nou ja. Een flop dan maar. Hopelijk is de volgende film die ik ga zien wel de moeite waard...

ruimen

gisteren overviel mij een opruimbui.

niet vaak last van, maar ineens bedacht ik mij dat al mijn troep, wat normaal her en der verspreid lag in de woonkamer, misschien eigenlijk ook wel gewoon samengebracht kon worden in de kast die nu dienst doet als allegaartje. Zo'n verzameling dingen waarvan je na twee jaar niet meer weet waarom je het eigenlijk bewaart. Dus daar ging de snoeischaar in en het meeste ligt nu in de oud papier bak of de afval-wat-geen-plastic-is-bak... En toen had ik ineens een lege kast over. Waar nu mijn spulletjes Netjes en Geordend in liggen.

Eens zien hoe lang dat dan gaat duren...

printjes pikken

ik heb iets met patroontjes.

Vooral met simpele, niet te fussy, lievige jaren 60 patroontjes.

Al zolang ik me kan herinneren.

En ik ben hier in blog land (gelukkig) niet de enige...

Velen wijden hun hele blog aan patronen en printjes (vooral deze, kwijl) en daar wordt ik dan weer heel erg gelukkig van.

Een paar van haar blog gepeuterde printjes...

En sinds vandaag heb ik deze blog/site ontdekt.

Printjes, ontwerpjes, prachtige foto's en inspirerende voorbeelden voor een aspirant-kunstenaar als ik...

Daar wordt ik zo blij van!!!

MM :: felix

vandaag wordt onze Felix 11

dus heb ik besloten dat deze MM in het teken zal staan van ons jongste menneke...

daarom: een van zijn favoutieten,

een band die Felix heet,

en een nummer wat in 2000 hoog in mijn lijstje stond...

michael jackson :: smooth criminal

felix :: i wish i was a pony

david gray :: sail away

lichten uit

* * * niet vergeten * * *

earth hour

vanavond, om half 9

als vanouds

was gisteren even in de stad en wipte binnen in 'mijn' winkel (er is nix van mij bij, behalve dat ik af en toe achter de kassa mag staan en vakken mag vullen...) om wat hoognodige spulletjes te kopen. Mijn yoghurt is op en mijn Krunchy havervlokken ook en ik zou die avond soep maken voor de mannen (en Pops).

Het was druk in 'mijn' winkel... Lekker druk. Er stond een kluitje klanten bij de kassa te wachten. De (nieuwe) collega (die ik al heel lang ken) die mijn dagen voorlopig invult stond te praten (of meer een gesprek af te houden) met de mevrouw die ons allemaal een beetje gek maakt met haar gedreutel, en haar blik naar mij (van wanhoop en ongeloof) was erg herkenbaar.... En ik miste het ineens zo ontzettend, het leek al zo lang geleden dat ik er nog stond, gewoon.

Aanstaande vrijdag ga ik een paar uurtjes wagen, zien of ik al weer wat energie heb om klanten te woord te staan, en dingen op te zoeken, en aan de kassa te staan. Mag het weer een beetje zijn zoals het eerst was. Al zal ik - denk ik - nooit meer zijn zoals eerst...

kersenflap

even een updeetje voor diegenen die het mocht interesseren:

het gaat geloof ik steeds een beetje beter...

ik kan wat langer en meer dingen doen, al is concentratie ver te zoeken.

eetlust is nog niet optimaal, maar ik krijg wel meer gezonde dingen naar binnen dan ik had gehoopt.

op spiritueel vlak voel ik me met sprongen vooruit gegaan, daarentegen. Niets is beter om je neus in de goede richting te krijgen dan een enge ziekte... Veel dingen blijken niet meer zo belangrijk - ik ben al blij dat ik niet meer aan een infuus lig te hopen dat de medicatie aanslaat, dat de koorts weg is... En ik kon willen wat ik wilde, maar als mijn lijf er geen zin meer in had gehad, een paar weken terug, was het nu over geweest... En dat klinkt lekker dramatisch, maar zo voelde het op een gegeven moment wel. Heel raar... En ook heel ontnuchterend. Dat er een stem diep in me zei: laat los, vertrouw op je lijf, hou op met vechten... Hoe vredig dat voelde...

ennihoe - er ligt een lekkere kersenflap klaar voor me, voor bij de thee zo.

het zonnetje schijnt nog steeds, en de potloden roepen weer...

fijne donderdag!!!

tekenend

Ben toch maar eens begonnen aan mijn bijdrage voor het Round Robin Notebook wat mij vorige week is toegestuurd... Mijn hoofd stond er niet erg naar, maar er begint een klein beetje aan creativiteit te sijpelen. Misschien is het het voorjaar. Misschien is mijn tweede chakra eindelijk in balans... God weet. Maar de potloden kwamen weer tevoorschijn en ik heb gistermiddag fijn getekend in de zon op mijn bankje in de tuin. Vogeltjes kwetterden, de buurmannen bespraken allerlei technische zaken en ik voelde een briesje wind waaien.

een sneak preview...

broekriem

een minder afgrijselijke bijkomstigheid van het Behoorlijk Ziekzijn, is dat ik intussen al 5 van de overtollige 15 kilo ben kwijtgeraakt... Had het liever op een andere manier gedaan (trots kunnen melden dat ik geheel zelfstandig van de snoep/chocola/lekkere koeken heb kunnen afblijven) maar het feit dat mijn eetlust ver te zoeken is en ik bij zo ongeveer elke inspanning voel dat ik heel snel moet gaan liggen, zijn behulpzaam in het dan toch bereiken van een kleinere broekmaat. Of dit blijvend is (met het terugkomen van die eetlust ga ik misschien wel dozen vol chocola naar binnen werken of elke dag twee room/kersenflappen van de bakker aan de overkant van de school...) is nog af te wachten, maar voorlopig klaag ik er niet over... De broekriem gaat nog een gaatje verder naar binnen...

MM :: weer mooi

zin in vrolijke muziekjes en deze doen het wel voor me vandaag...

wapperen

Gelukzalig starend naar hoe de was wappert in de zon.

Met een kopje thee...

Het huis is stil en ik geniet...

Vorige week rond deze tijd moest ik steeds kreupel hobbelend naar waar ik heen moest, met een infuus-kapstok op wieltjes in de aanslag. Buiten scheen de zon en ik had er weinig zin in. In die zon dan. In beter worden wel... En ik moet zeggen: het begint te komen.

er is prima voor me gezorgd - door de fantastische verpleegsters van afdeling 3a, door mijn lief en de kids, en diverse vriendinnen die even langswipten voor een praatje. Er is liters thee aangesleept, ik heb bergen fruit op, ik heb lange afstands reiki en van heel dichtbij liefde gekregen.

En nu schijnt de zon, heb ik een lading was opgehangen, mediteer ik en verwacht ik snel weer boven jan te zijn.

life is okay...

updeetje...

hallo iedereen!!

Nee, ik ben niet stiekum op vakantie gegaan, of er de brui aan gegeven....

Vrees dat ik er even uit lig vanwege een gesneuvelde blinde darm in combi met buikvliesontsteking... Heb een weekje in het ziekenhuis vertoefd en mag nu thuis verder beter worden. Lukt al aardig, maar echt geinspireerd ben ik nog niet om hele stukken te schrijven...

Hoop dat het jullie allen prima gaat en dat jullie lekker genieten van het fijne weer deze dagen!!

Liefs, Daan

p.s. bij deze bedankt voor de lieve kaarten en beterschapswensen die ik heb ontvangen!!

MM :: vliegers

het thema van Roosendaal deze carnaval gaat over vliegen...

Daarom een paar vliegeniersnummers voor u.

In het engels, dat wel...

foo fighters :: learn to fly

u2 :: the fly

elbow :: weather to fly

bevrijding

na lange tijd te hebben geloofd dat vrijheid voor mij betekende dat ik vrij was van de beslommeringen van alle dag, van mijn 'vak' als moeder, van het suffe leven wat ik leef hier in dit suffe dorp wat zich stad noemt, van mijn relatie met lief, ben ik tot de conclusie gekomen dat het daar helemaal niet in zat.

Vrijheid blijkt voor mij: vrij zijn van de kettingen in mijn gedachtegang, vrij zijn van beklemmende overtuigingen, vrij zijn van aangeleerde hulpeloosheid... Vrij van regels die door anderen zijn opgesteld en door weer anderen geëist dat ik ze opvolg. Vrij van structuur die verstikkend werkt, waarin creativiteit niet kan opbloeien...

Al die dingen maakten dat ik niet vrij kon denken, dat ik vast zat, dat ik me gevangen voelde. Want als je gedachten vrij zijn kan je overal heen, waar je maar wil. het voelt alsof de poort is opengezet, ik mag overal heen waar ik wil, wanneer ik wil.

Voelt alleen nog wel een beetje vreemd, soms...

licht therapie *2*

wat een verschil kan de zon toch maken...

gisteren in de tuin gezeten, met een kop koffie, en Polleke naast me en we genoten.

heerlijk...

licht therapie

een nadenker uit mijn stapeltje inzichtkaarten:

* ook je duistere kant wil het licht zien... *

fijn, wel... Wil ik mijn duistere kant wel aan het licht toevertrouwen? Als ik nou een heleboel gedoe krijg met mijn duistere kant?! Als er nou een heleboel mensen in mijn omgeving last hebben van mijn duistere kant? Dan ga ik wel fijn aan de slag, en dan ben ik leuk sorted out, maar dan hebben zij weer last van van alles, en dan voel ik me weer schuldig en slecht... Moet ik daar weer voor in therapie...

Maar ja, een schuldgevoel is iets waar niemand anders dan een ander blij mee is (kijk eens hoe slecht zij zich voelt door wat ze heeft gedaan) en niet ik zelf - heeft ook eigenlijk helemaal geen nut - dus schuldgevoel kan de pot op...

Mijn duistere kant mag het licht zien.

En wel meteen (zonnetje schijnt dus mooier licht kan je niet bedenken...).

En wie daar last van heeft, moet zelf maar in therapie...

generatie kloven

waar ik me - opgroeiend in een stom dorp aan de rand van Brabant - wel eens afvroeg hoe ik in godsnaam in het gezin terecht ben gekomen waar ik opgroeide (omdat mijn interesses en levensvisie zo afweken van die van mijn ouders/moeder), zo zie ik aan een paar van onze mannen dat ze zich af en toe stevig moeten afvragen hoe ze in godsnaam bij ons zijn terechtgekomen... Waar wij ons bijvoorbeeld totaal niet bezighouden met uiterlijkheden en trends, zo zijn zij daar juist erg van gediend. Waar wij kijken naar 'moeilijke' films, lezen over 'moeilijke' vraagstukken, niet veel te maken willen hebben met de maatschappij waarin we leven, zo vonden zij het allemaal wel prima zoals het is... Zoals lief en ik ons een vreemde eend in allerlei bijten voelden, zo begrijpen zij feilloos hoe ze zich moeten aanpassen om niet op te vallen... En net zoals mijn moeder zich soms moet hebben gevraagd wat voor een raar, vreemd geval zij als dochter had toegestuurd gekregen, zo vraag ik me soms af wanneer deze twee normale kinderen in ons midden zijn gekomen...

Ik moest even denken aan Saffy van Absolutely Fabulous, die het hoofd probeerde te bieden aan haar geflipte moeder en haar nog gefliptere vriendin... Het zal in elke generatie wel zo zijn...