gevoelig -2-

- vervolg -

probleem alleen met veel gevoelens is dat ze zo nix zijn...
verdriet is niet leuk
somber zijn is niet leuk
wanhoop is niet leuk
pijn is niet leuk
angst is niet leuk
woede is niet leuk...

en omdat het allemaal niet leuk is, heeft De Mens een hele hoop trucjes geleerd om ze niet te hoeven voelen...
Een reep chocola doet al veel wonderen... En twee repen nog meer... Werk waar je je in kan verstoppen is ook een goeie, en je huis meer schoonmaken dan werkelijk nodig is, is er nog zo een... teveel tv kijken, steeds maar lezen, zo veel handwerken dat je erin verzuipt...
Mensen mijden {vooral familie} die je herinneren aan oude pijn is iets drastischer, maar ook zeer effectief...

En ook dit is iets wat ik 'weet' maar pas sinds kort echt voel, dat ik een aantal van die dingen gebruik om dingen niet meer te hoeven voelen... Want voelen is oke, voelen is onvermijdbaar, en het is heel goed als je je gevoelens toelaat en ze weer verder laat gaan (wat ook wel lukt als je eenmaal doorhebt hoe het werkt) maar het is ook zo ontzettend vermoeiend soms... en gewoon niet handig in het Dagelijkse Leven...

Het Dagelijkse Leven is niet ingesteld op gevoelens... In het Dagelijkse Leven moet je zo weinig mogelijk voelen, want dat staat de Gang Van Zaken alleen maar in de weg...
Maar je gevoelens moeten wel ergens heen, en dan is een zak chips of een pak chocoladekoekjes ineens wel heel verleidelijk... Of stop je het weg in een hokje waar niemand behalve jij de sleutel van hebt. Denk je... Alleen hebben anderen dus wel de sleutel... Films, muziek, boeken, blogposts, artikels in tijdschriften, mensen om ons heen - heel vaak worden we herinnerd aan oude pijn, aan woede die we toch zo goed hadden weggestopt, aan verdriet waar we niet aan willen denken...

En als je dan die stapt hebt genomen om je gevoelens toe te laten, komen er ineens zoveel naar boven, moeten die allemaal een plekje, komen ze allemaal een keer voorbij... en dan voelt het soms {voel ik} dat het allemaal teveel is... Dan wil ik rust... Dan wil ik even niets meer voelen, even niets meer verwerken... Even nix...

Maar het is wel goed... eigenlijk...