joni mitchell
ze zingt over haar thuisland - Canada - alsof het haar geliefde is. Haar stem is mooi en haar lach ook. Het heeft lang geduurd voordat ik de songs van Mitchell ben gaan waarderen, maar sinds ik om ben ben ik helemaal om... Blue, de elpee waarmee ze haar naam gevestigd heeft, is een van mijn favorieten
iets vrolijker deze. krijg er meteen zin van om naar New York van veertig jaar geleden te gaan, en de groovy lui op te zoeken waar ze ongetwijfeld mee mixte.
- urge for going -
en natuurlijk geen best of Joni zonder deze. Leuk nummer, goeie text, lekker hippie, en ik haal mijn bloemetjesjurk weer uit de motteballen...
kende deze eerst in de versie van Luka Bloom, die ook een prachtige manier van zingen heeft, helemaal het lied induikt en de twijfel naar buiten brengt van de tweestrijd die zijn lief te berde brengt. Het weer verandert, het wordt winter en hij zal haar moeten loslaten. Op haar manier klinkt het nog indringender, omdat haar stem zo puur en breekbaar klinkt...
en natuurlijk geen best of Joni zonder deze. Leuk nummer, goeie text, lekker hippie, en ik haal mijn bloemetjesjurk weer uit de motteballen...
Andere muziekskes:
- pukkels
- nieuws
No comments:
Post a Comment