Thursday 17 February 2011

fantoom pijn

als een boosaardige geest
zat jouw angst steeds in een hoekje
te wachten tot de tijd rijp was
om mij te bespringen
te grijpen met zijn scherpe klauwen

als een donkere schim
was jouw vrees steeds dicht bij mij
om mij te behoeden, zei je
maar ik werd alleen maar banger

als een angstaanjagend spook
was jouw eigen angst mijn hoeder
liet ik steeds mijn hartstocht toetsen
aan jouw wijze, bange raad

maar een schim is niet meer dan dat
een beeld, een gedaante, een fantoom
niet van mij, maar van jou zelf
waarheen hij terug mag gaan

de lucht wordt langzaam helder,
het licht zal blijven schijnen
de liefde die ik voel
heeft de ruimte van binnen gevuld...

4 comments:

Anonymous said...

kijk, dat is nou een mooie ontwikkeling, om dàt te zien en te voelen. Laat het je niet meer afpakken!
liefs
I

Daan said...

dat gevoel vasthouden, dat is nog het lastigste...
x
D

Anonymous said...

je hoeft het ook niet vast te houden, als je het maar regelmatig terug kunt laten komen....
liefs
I

Daan said...

:-|