spiegel muziek

Als de dingen die je bij een ander niet graag terug gespiegeld ziet veel over je zegt, werkt dat dan ook zo bij de muziek waar je een hekel aan hebt?

Die vraag kwam ineens bij me op toen lief de eerste bladzijde voorlas van een brief van een kennis van ons uit UK, die een rijtje bands/zangers opsomde welke hij niet kon uitstaan (waaronder Jim Morrison van The Doors en Velvet Underground). Waarop ik meteen riep: ja, nogal logisch, die lui zijn ook veel te zelfverzekerd dan wel cynisch intellectueel voor hem... Kennis ziet zichzelf namelijk best als een naïeve, goeie gast met een helder intellect. Ook zijn de heren Morrison en Velvet Underground behept geweest met een flinke mate van zelfvoldoening, en vindt kennis dat hij de bescheidenheid zelve is.

Hoe zit dat in huize G?

Bij mijn lief gaan de tanden on edge voor Janis Joplin en Mumford & Sons (die ik dan allebei op een heel ander vlak weer bewonder... Zou het hun rauwheid, hun authenticiteit kunnen zijn waar lief bang voor is bij zichzelf? Geen idee...), terwijl ik de kriebels krijg van Madonna en Carla Bruni... Allebei staan ze voor vrouwen die ik kennelijk niet kan of wil zijn. Hard, sterk, onafhankelijk en berekenend, of juist popperig vrouwelijk en verleidelijk. Allebei dingen die ik (nog) lastig vind om te zien in beide dames (ben natuurlijk ook gewoon ziekelijk jaloers op Bruni d'r uiterlijk, maar dat zeg ik er niet bij...).

Interessant... Jullie nog muziek-aversies?