redding

Ooit had ze hem zo'n verademing gevonden.

Zijn sterke persoonlijkheid vulde haar toen met blijheid, en ze voelde zich trots dat hij haar geliefde wilde zijn. Hij, die mooie, krachtige man die haar deed denken aan helden in verhalen die ze als jonge vrouw had gelezen. Ooit, dacht ze, ooit zal ik zo'n man tegenkomen en hij zal mij redden... Redden uit mijn leven van lethargie. Uit mijn toestand van niet weten hoe ik verder moet... Zijn kracht en levensdrang zullen zo aanstekelijk werken dat het niet moeilijk zal zijn om er op mee te drijven.

Helaas zou ze pas veel later leren dat mannen zoals hij komen met een (voor vrouwen zoals zij) minder fijne kant. Die eerste tijd was ze zo vol van het mooie wat het leven haar ineens bracht, van de actie en de nieuwe indrukken, van het andere wat ze altijd van een afstand had bezien, dat het idee dat er wellicht ook een prijskaartje hing aan haar geliefde niet eens bij haar opkwam. Wat zou er kunnen zijn dat dit, dit bijna paradijselijke leven, zou kunnen verstoren? Niets toch? Nee, de dagen dat ze er achter kwam dat mannen zoals hij niet alleen maar plezierig zijn, kwamen later, en toen was ze al zo ver heen in haar gevoelens, dat ze er niet over dacht om een einde te maken aan de band die ze leken te hebben...

Niemand had haar gewaarschuwd. Niemand had gezien wat komen ging. En ze zou er doof voor zijn geweest, doof voor de stemmen die haar zouden zeggen dat hij haar verdriet zou doen, en niet eens bewust. Gewoon, omdat hij was zoals hij was... Sterk, onvermurwbaar en vooral: verschrikkelijk zelfstandig... En in dat laatste zat het 'm dus...

Vanuit haar achtergrond gezien was hoe hij was iets bijna ongrijpbaars. Zij verlangde naar zelfstandigheid, naar een leven vol eigen gemaakte beslissingen en het volgen van haar hart. Maar ze voelde ook een draad die haar tegenhield, telkens als ze verder wilde dan die lang was, en dat maakte haar verdrietig. Ze wilde verder, de wereld zien, mensen leren kennen, van de liefde proeven, maar die draad, die bleef maar vastzitten. En hij had haar een schaar geboden, waarmee ze de draad had doorgeknipt, en ze was hem gevolgd, een nieuw leven in, vol onbekends maar toch voelde het vertrouwd. Door de zekerheid die hij bood, gewoon door te zijn wie hij was...

Jarenlang ging het goed, leefden zij voort, zorgde ze voor de kinderen die kwamen, leerde zij verder, maar er knaagde iets. Het duurde lang voordat zij doorhad wat het was, maar een dag werd het duidelijk. Die dag viel het kwartje, zag ze wat ze nooit had willen zien. Wist ze dat de autonomie waarvoor ze viel, lang geleden, zijn zelfstandigheid ook datgene was wat het leven met een sterke, prachtige man als hij zo moeilijk maakte.

Ooit was hij haar redding, nu wist ze dat zij zichzelf moest gaan redden...