lege rol syndroom

toen mijn schoonzus zei, lang geleden al weer, dat ze zich nog zo weinig voor kon stellen van het kleine kindergrut, toen waren haar kinderen niet meer heel klein (de oudste twee tieners, en de jongste een jaar of 11), en onze kinderen tien jaar jonger (wat inhoudt dat onze Pops er nog niet geweest was...) en ik perplex - hoe kon je in gods naam als je weet ik hoe lang in de kinderen zat (zoals zij) ineens geen zin in of sjoege meer hebben met kleine kinderen.
En nu voel ik precies hetzelfde...

Veel van de blogs op mijn blogrol gaan over de kinderen van mijn mede-blogsters. Kleine kinderen, en da's leuk, voor hun, en zij die er midden in  zitten, of familie van zijn, of goede vriendin. Maar het lijkt allemaal zo verschrikkelijk ver weg en lang geleden... Dat onze oudste in luiers liep en we met zijn tweeën langs de zee wandelden, of bij een vriendje gingen spelen, of een ijsje kochten in de stad, of bij vriendin S naar haar cottage in the country gingen voor een dag... Hoe totaal anders en nieuw mijn leven was, met dat kleine mensje wat mij was toevertrouwd... En dat er een tweede kwam, die het allemaal nog wat ingewikkelder maakte, maar ook leuker... Alsof het een ander leven was.

leuk, een feestje
still uit de film Motherhood

Misschien voel ik heimwee, naar toen, omdat het zo duidelijk en makkelijk was, eigenlijk. Je was aan het moederen, ze hadden me altijd nodig, en ik had een duidelijke rol... En die heb ik nu niet meer. En als ik die moedertjes allemaal leuk zie moederen op die blogs, en als ze er allemaal ook nog heel leuk uitzien, en hun kindjes ook, en ze (aan de buitenkant tenminste) hun leven ook nog leuk in de hand lijken te hebben, dan voel ik me een beetje leeg... Ik ben nu nix... Ik ben alleen maar Daan, en ik heb geen idee hoe ik die moet zijn...

Mijn schoonzus heeft haar leven volgegooid met van alles, is heel erg nodig {vindt ze...} en zit volgens mij niet te dubben over hoe ze Sue moet zijn... Ik wou dat ik ergens kon vinden hoe ik Daan-die-geen-kleine-kinderen-meer-heeft moet zijn... Hoe ik mezelf moet zijn...