echt

Toen ik vroeger nog jong was, betrapte ik mezelf heel vaak op het bedenken hoe mijn leven er Later uit zou kunnen zien.
Of meer: zoals het er uit zou gaan zien: nogal vastbesloten was ik hier over, toen.
In my mind's eye, dus...
Tot in detail...
Hoe mijn huis/appartement er uit zou zien, waar het op uit zou kijken, met wie ik er zou wonen (de kat) en hoe ik in mijn onderhoud zou gaan voorzien... Het huis van haar komt wel heel dicht in de buurt, al heb ik dus weinig tot geen aanleg (of geduld) om mijn leefomgeving ook daadwerkelijk zo te stylen... Of dat van haar... of haar... {en nou begin ik me een enge tuthola te voelen omdat ik me ga vergelijken met lui die heel andere levens hebben, andere kansen gehad en gewoon heel andere mensen zijn dan ik... maar dat terzijde...). Terwijl haar vastberadenheid om datgene te doen wat ze moest doen mij vaak invalt als iets waar ik graag wat meer van zou willen hebben gehad, toen ik jong genoeg was om Mijn Leven te gaan beginnen zoals Ik Het Wilde... Of dat van haar, tenminste in een film die ik over haar heb gezien...

Maar het is allemaal anders gelopen... Ook prima hoor, ik heb geen spijt, maar ik zag mezelf gewoon nooit moeder worden, en helemaal niet van vier mensen, en ik zag mezelf ook geen langdurige relatie hebben met meneer G, en in Roosendaal wonen, in een rijtjeshuis... Mijn baan in de natuurwinkel is zo ongeveer het enige wat een beetje doet denken aan die dromelarijen van vroeger... En misschien was ik in mijn mind's eye wel een heel andere Daan dan degene die ik in het echt ben... Misschien loop ik daar gewoon altijd spaak op, of zo... Dat je idee over wie je echt bent niet strookt met de werkelijkheid... Of misschien is dat ook wel een idee wat je aangeleerd krijgt...

Wanneer weet je wanneer je je echte zelf bent?!
(wanneer het goed voelt, zegt mijn innerlijke stem dan, keihard...)