wouws

Vaak is het veel makkelijker te verzanden in ideeën over wat je wil doen met je leven dan er daadwerkelijk echt iets aan te doen...
Makkelijker, veiliger, plezieriger...
Tenminste, als dat hetgene is wat je echt voelt.
En het werkelijk is intrigerend om te merken hoe overtuigend je jezelf kan vertellen dat je iets voelt wat er eigenlijk niet is... Hoe je kan blijven volhouden dat het wel oke is... Dat de nadelen van je leven op-dit-moment prima afwegen tegen de minder fijne kanten... Dat het leven nou eenmaal soms citroenen naar je gooit (en he, ze zijn gratis, dus gewoon aanpakken...) {gejat van Kati...} en daar heb je maar mee te leven... En natuurlijk, van veel van die citroenen blijk je te kunnen leren, en het leven zal nooit alleen maar makkelijk zijn, maar we hebben allemaal wel erg geaccepteerd dat ellende en ongelukkig zijn er nou eenmaal bij horen...
Want het hoeft namelijk helemaal niet...
Doffe ellende is een teken dat je iets niet goed doet...

Maar dan is het wel de bedoeling dat je een heel leven aan Manieren Van Denken los gaat laten, anders blijf je hangen... Een heel leven, en een allesomvattende cultuur die dat nog eens netjes steeds voor je blijft onderschrijven, dat er nou eenmaal geen andere weg is... Jammer... Ja, je leest er wel eens over, maar dat zijn van die trieste lui die een beetje wouws zijn... Kan je beter maar vandaan blijven... Nee, het is beter om maar gewoon op de Normale Weg te blijven, kan je geen buil valen en dan ben je Net Als Iedereen... {diep ongelukkig, maar dat zeggen we er niet bij...}

Nou ja, ik heb natuurlijk wel heel makkelijk praten, ik zou eens moeten proberen om Normaal te leven, zoals Normale mensen doen, met een Normale Hypotheek en Normale Kinderen en Normale Problemen en Normale Ziektes en Normale Dingen Waar Je Nix Aan Kan Doen, maar ik schijn daar niet helemaal geschikt voor te zijn, of zo... Dan maar een beetje wouws...

Aan de slag dus...