- mediterend ziek -

Heb er net twee dagen ziek-zijn opzitten en heb voor een week geslapen - tijd dus om bij te schrijven om een uur 's nachts... Geen idee waarom ik nog geen slaap heb - wellicht teveel inspirerend leesvoer? Of een te geschifte film die in mijn hoofd blijft spoken (Hitchhikers Guide To The Galaxy)? Ideeën voor mijn verse verhaal, die ineens bij bosjes in mijn hoofd lijken te vallen? Teveel zon vandaag???

Dat laatste kan best kloppen - al die energie die maar door mijn lijf giert na twee dagen vasten. En die ideeën willen ook maar niet ophouden - mijn notitieblokje is heel geduldig terwijl ik er weer wat in op-noteer... En die film - wil ik het nog wel eens over hebben... Dat leesvoer dan maar. Nee, niets licht-erotisch, en ook niet wereldschokkend enerverend. Zelfs niet gewoon spannend, a la Nicky French, of hoe heet dat schrijvers-duo. Of J.K. Rowling, mijn lichtend voorbeeld in ongeletterde letteraar die nu wel in een leuk huisje buiten kan wonen... Nee, mijn huidige leesvoer is een boek wat mij een weg leert vinden naar mijn innerlijke leiding, een soort binnenste gids die je door je Meaning of Life kan loodsen, zeg maar (En daar komt die Hitchhikers Guide dan weer bij kijken...). Erg leerzaam, vooral als je al een beetje op weg bent in die richting, er al een aantal boeken, lezingen, gesprekken met vergevorderden die kant op hebt opzitten. Dan is het niet allemaal totale quatsch, zoals mijn lieve tante uit Zwitserland zou zeggen... Het verhaalt over chakra's, karaktereigenschappen (psychologie voor beginners dus) en iets met stralen, maar zover ben ik nog niet dus daar ga ik me niet over uitlaten... Een soort boek met richtlijnen voor diegenen die van het padje af willen, so to speak...

Een van de methodes die aangeraden wordt om je innerlijke gids te leren kennen, je eigen stem te leren horen, de stilte in jezelf te herkennen, is mediteren. En laat dat nou net mijn nieuwe hobby zijn... Nou ja, nieuwe hobby - het is mij al heel lang bekend (sinds ik 18 was en in gesprek kwam met een vage kennis van mijn moeder die erbij zweerde en mij aanraadde het eens te proberen. Natuurlijk gingen mijn gedachten de hele tijd floep-floep-floep van hier naar daar en lukte het me misschien een keer om meer dan tien seconden bij inademen-uitademen-in-uit... te blijven, zag er geen nut in en gaf het op) maar begin er heel langzaam datgene voor te ontwikkelen wat nodig blijkt om er ook baat bij te hebben. Heel langzaam. Zit ik dus een heel tijd stil. Aan niets te denken. Helemaal niets. Is het zooooo rustig in mijn hoofd. Zo heeerlijk rustig.... Denk ik aan niets... Helemaal niets... Zelfs niet aan... shit - daar gaan we weer - wat moest ik vandaag ook weer...

Nou ja - voor diegenen die ook eens een poging willen wagen: hier een link naar een site met ideeën... Geniet van de stilte...