op half

de challenge van Kati en moi

een beetje vroeger dan afgesproken, maar hij moest er nu uit...

- HEIMWEE -

Een kennis van me uit het Baltische begreep me eerst niet helemaal...
Ik had heimwee? Maar ik woonde toch gewoon al in Nederland? Hoe kon ik dan heimwee hebben?
Nee, ik heb heimwee naar Engeland...
Huh?
Ja, Engeland, Hastings, dat stomme verlepte stadje aan de zuidkust...
Okeee..... (ik zag m al van die bewegingen maken die aangeven dat je je gesprekspartner niet helemaal toerekeningsvatbaar vindt).
Maar dat heb ik dus wel - flinke heimwee naar Daar...
Soms erger dan anders, vaak valt het wel mee...

Maar als het niet meevalt, dan voel ik me hier gevangen, bekneld in een land waarvan ik de regels niet snap, waar ik niets heb met de Gewone Cultuur, waar ik me een heel vreemde eend in de bijt voel.
Maar, zoals mijn Baltische vriend al schreef: hoe kan dat dan? Wat had je daar wat je hier niet hebt?
Geen idee hoe ik dat moet uitleggen...
Ten eerst heb ik veel meer met de humor. Heel belangrijk...
Ten tweede voel ik me fijner bij het gebrek aan logica wat daar heerst. Dingen gebeuren omdat ze gebeuren, niet omdat het zo hoort, of op verklaarbare wijze... Alles hoeft niet in een vakje. Ik kan daar gewoon Zijn omdat ik zo wil/moet/alleen maar kan Zijn... Klaar...
Tenminste, zo voelt dat voor mij...
Ten derde: Ik Voel Me Er Op Mijn Gemak... Meestal...

En het  is niet zo dat ik me hier alleen maar diep ongelukkig zit te voelen - helemaal niet. Maar ik ben hier niet af... Het voelt alsof ik alles met mijn voet op de rem doe, niet helemaal echt leef... En ik weet niet hoe ik me hier zoals daar kan voelen, zoals mijn therapeute meende dat toch echt wel de bedoeling zou zijn... Ik voel het hier niet... Ja, in Zeeland, soms, of in Antwerpen, maar daar woon ik niet, daar ben ik maar soms, even, en dan moet ik weer weg, terug naar mijn 'woon'plaats, waar ik weer terug op half moet...

- halve maan, van hier -