het is er even niet...
en dat vind ik heel jammer...
zou echt niet weten waar ik het over zou moeten hebben...
er gaat veel rond in mijn hoofd, er speelt veel, maar wellicht dat de vakantie parten speelt...
ik zou graag de saaie, voorspelbare routine van een schoolweek weer terughebben...
zag gisteren een stukje nieuws voorbij flitsen op de BBC, dat kinderen die veel routine hebben beter leren...
Dat die beter in hun vel zitten, of zo.. ik kan het even niet terugvinden op hun site, om de details even tot me te nemen, maar ik snapte het wel, op zich. En er schoot ook meteen door me heen: geef ik mijn kinderen wel genoeg struktuur mee? Ik heb er eigenlijk helemaal geen aanleg voor, ben zo blij met scholen en hun 'natuurlijke' struktuur, en dan vooral die van de vrije school... Maar uit mezelf: struikelblok, en een flinke... Doe ik mijn kids niet afschuwelijk tekort met mijn chaotische natuurlijke aard? Moet ik niet nog veeeel beter mijn best doen om mezelf iets van struktuur aan te leren, mezelf weer in een bocht wurmen die eigenlijk niet bij me past?
En om dan met de woorden van mijn vriendin Mo te spreken: en dan?
Is het nou niet eens tijd dat ik dat soort onderzoeken naast me neer leg, mijn aangeleerde onzekerheid over mijn eigen goede kanten loslaat en me oke voel - zijn kinderen die 'niet goed kunnen leren' echt zoveel slechter af?! Zijn kinderen die vwo halen en haar een hbo kunnen echt gelukkiger dan mijn 'domme' kids die niet volgens de klok leven, die hun gevoel volgen?
iemand zei ooit: regels zijn er voor diegenen die niet op zichzelf durven vertrouwen...
Nou ja...
Nog een stukje bij elkaar bedacht...
brighton, een chaotische engelse kuststad
vol creatieve geesten en plaats voor nieuwe, melige, kleurrijke zaken
5 comments:
Herkenbaar. Dacht gisteren hetzelfde toen Jongste begon over dat ie nog huiswerk had. Ik ga niet bij de kids zitten om dat te controleren. Ze doen t goed dus waarom zou ik? Op hun vingers kijken wat mijn ouders bij mij deden? Ik laat ze los(ser) of dat beter is? Ik weet het niet, misschien wel, of niet. De tijd zal het leren.
Ho, ho Daan! Wie bepaalt eigenlijk wat chaos is? In relatie tot wat? De standaard manier van leven? De buitenkantwereld? Volgens mij heb jij ook je gestructureerde kanten!
En..."domme" kinderen bestaan niet! Dat is de valkuil van de huidige tendens in de samenleving (en de minister van onderwijs cq. inspectie). Het gaat er om dat je je plek vindt als kind. Dat je de talenten kunt ontwikkelen die bij jou passen. Dát heeft niets met VWO of VMBO of wat dan ook te maken. Maar wel met hoofd, hart en handen -denken, voelen, willen....Voor kinderen is het belangrijkst dat je ze vertrouwen schenkt in wie ze zijn...
(En tja, af en toe moet je ze een grens laten ervaren, een duwtje geven of juist de rem er op zetten.)
Sterkte en vertrouw op en in jezelf!
@ kati: moeilijk inderdaad, omdat je je eigen leidraad hebt en niet 'af kan kijken' bij anderen... je neemt je eigen verantwoordelijkheid voor wat je doet en dat is best eng...
@ Draadje: het waren ook meer gedachten die soms bij me opkomen... ik weet echt wel dat de Norm opgelegd wordt door anderen en dat ik me daar nooit echt oke bij heb gevoeld, en ze krijgen bij ons heus wel een grens mee, wat kan wel en niet, maar soms weet ik het even niet... dan voel ik me heel onzeker over hoe ik het doe... of ik/mijn manier wel 'goed genoeg' is... en dat valt weer weg, gelukkig... steeds sneller, eigenlijk... :-)
dank jullie voor je lieve meedenken!!
Och Dan, hoe herkenbaar. Ik ben een raschaoot, terwijl ik beter functioneer in rust en orde. Als mijn huis op orde is, de boodschappen gedaan (MET lijstje;-)) en iedereen weet wat er gaat gebeuren loopt alles soepeler, en toch vind ik dat heel moeilijk vol te houden.....ach, ieder zijn ding denk ik dan ;-)
moeilijke, inderdaad, Karin, al heb ik er niet zo heel veel last van als het niet helemaal netjes is... niet altijd, tenminste...
zolang je jezelf maar niet steeds 'a hard time' erover geeft, kan je er in elk geval zelf mee leven...
Post a Comment