1. en ineens stond ik oog in oog met het origineel... jarenlang had ik een afbeelding gezien op de achterkant van een van de boeken van e.m. Forster {room with a view, of maurice}, en tijdens mijn ingelaste bezoek aan de National Portrait Gallery in London vorig jaar. ik had wel vaag een herinnering dat dit portret in deze gallery hing, maar echt bezig was ik er niet mee toen ik naar binnen wandelde. groot was mijn vreugde toen ik ergens een hoek om liep en het schilderij, gemaakt door dora carrington in 1925, toen de goede man ergens in de veertig was, aan de muur hing, naast nog wat andere tijd- en stijl-genoten. vreemd, alsof ik met de man zelf werd geconfronteerd, en het is niet alsof ik me nou zoveel had verbeeld over m, of zo... het is geen Yeats in zijn jonge jaren...
2. het zal vast gekomen zijn omdat onze tweede er zo van overliep, maar toen ik ineens dit zag, van al zo lang geleden, en van Da Vinci Zelf, deed t me toch wel wat... hangt in the National Gallery, ook in London.
het heet Burlington House cartoon, omdat het een schets was op karton {van het Italiaanse cartone} voor een toekomstig schilderij. hij maakte het rond 1500 en stelt Maria voor die bij haar moeder zit, en babietje Jezus die Johannes de Doper zegent {dat zat er al vroeg in, dus...}.
3. echt helemaal fout, als je eenmaal ooit toegegeven hebt van moderne kunst te houden, in UK... William Turner's werk werd gezien als ouwe troep, waar we graag vanaf willen, thank you very much... maar zijn invloed valt niet te ontkennen, vooral op de Impressionisten die de blits maakten aan het einde van de eeuw, en er is genoeg wat hij heeft gemaakt wat - inderdaad - zo op de verpakking van bonbonnejtes kan, zo lieflijk... een tijdsbeeld, nogal romantisch, dat wel. {en kennelijk haalde ik deze man door de war met Constable, die wel alleen maar prachtige plaatjes schilderde...}.
in dit schilderij vind ik vooral de manier waarop hij het licht weergeeft heel mooi. de boot, een reperesenatie van de vergane glorie van het britse vloot, is in groot detail weergegeven, terwijl de zon door een wolkendek probeert heen te priemen.
4. kan je een heel huis als een Kunstwerk zien?
ja dus...
ooit, toen oudste nog klein was, sleepte mijn schoonzus - net in bezit van een kortingskaart van de National Trust - ons mee naar het kleine plaatsje Firle, op de weg van Hastings naar Brighton, naar het huis waar Virginia Woolf en haar man {en bij tijden verschillende leden van de Bloomsbury Group} lange tijd woonden. ik wist er een beetje van, had natuurlijk wel van Woolf gehoord, maar echt heel veel was mij niet bekend. mijn verbazing was gigantisch toen wij het huis binnenliepen en ik een soort van deja vu had, alsof ik er al eens eerder was geweest... de kleuren, de stijl, de sfeer, het huis zelf, de tuin - ik had er zo mijn koffer weg kunnen zetten en had me er zeer thuis gevoeld... zoals ik al had met sussex zelf... en er werd veel gemaakt, aan kunstwerken, geschreven, toneel, zang, muziek, en schilderen. niet alleen op doeken, nee, het hele huis was een canvas, en straalde een soort van artistieke knusheid uit... als dat zelf maar kan...
5. sculpturen waren voor mij altijd van die mooie dingen zoals Rodin de maakte, of ander herkenbaar spul. totdat ik henry moore ontdekte, ergens in een museum in nederland {zou echt niet meer weten welke...}. prachtige dingen, die uitnodigden om aangeraakt te worden, om te aaien, zelfs... en de vormen waren als je geluk had te herkennen, maar meestal was het dat dus niet... zoals dit hierboven - geen idee wat het is. maar dat maakt ook niet uit. het gaat om de vorm. en die is prachtig...
deel 2 volgt
2 comments:
Hmm Turner en Da Vinci! Ik hou er ook van! Van allebei! Ik ga over 2 weken naar Londen en stiekem hoop ik dat ik de dames mee krijg naar de National Gallery, naar waar ik begrepen heb werken in hangen van my favorites: Waterhouse en Rossetti.
ook mooi, inderdaad...
je kan natuurlijk ook lekker even in je uppie naar de NG...
veel plezier alvast!
Post a Comment