einde van een tijdperk

als een wannabe-anglo miep in de jaren 80 was de wereld eigenlijk wel heel duidelijk: je had links (en die was oke) en je had rechts (en dat was verschrikkelijk). aan de ene kant had je Mandela, Amnesty International, en Live Aid, en de Bom waar je heel erg tegen was, en acts als the Smiths, Bronski Beat, U2, Billy Bragg, Elvis Costello, Sting, en aan de andere had je Ronald Reagan en onderdrukking in oost-europa, en de hebzucht die maar toenam, die Bom waar je heel erg tegen was, en oneerlijke politiek en Alles Wat Slecht Was, en Duran Duran, en Madonna, afgrijselijke mode en nog verschrikkelijkere popmuziek, en aan het hoofd daarvan stond zij: dat ijzeren kreng met d'r vreselijke stem.

nou viel het hier in Holland nog wel mee - er waren punks en er werd ook stevig gedemonstreerd, en soms was er een poplied met Controversiele Tekst - maar echt heel hard ging het er niet aan toe. daar is Nederland het land niet naar. wij zoeken naar een middenweg, en als die er niet is, dan maken we er wel een...

met john mayor, haar opvolger, aan de riem...

zo niet in Engeland.
ik zag wel eens wat op tv, of las dingen in de krant... zo, daar ging het er nogal stevig aan toe... goeiemiddag... daar waren geen relletjes: daar was het burgeroorlog... mijnwerkers die hun broodwinning zagen verdwijnen gingen een jaar in staking, en hadden geen twee stuivers om tegen elkaar te wrijven, laat staan een toekomst... de samenleving? zei het ijzeren kreng, de samenleving bestaat niet... er is alleen het individu en die gaat niet floreren als wij een zacht sociaal beleid gaan voeren... klaar daarmee, en ze zette de schop in zoveel sociaal beleid en zekerheden, die mijnwerkers, al dan niet genadeloos in elkaar geramd door de marechaussee, konden het maar uitzoeken, alsmede vele andere burgers, en het Engeland wat jarenlang nogal kwakkelde, schudde op zijn grondvesten... het land, wat al makkelijk verdeeld was door eeuwenlange cultuur, werd grimmiger in zijn verdeeldheid...

natuurlijk moest er veel veranderen daar - het land was een beetje in de jaren dertig blijven hangen, maar kon het alleen zo? de manier waarop sociaal beleid de zee in werd gekieperd was zo kil en ondoordacht, zo gevoelloos... maar ja: ze was niet voor niets een ijzeren kreng...

en zo van een afstand hield ik het allemaal in de gaten, en hoorde ik de kenners er over, las ik opinies  werd mijn verlangen om er te gaan kijken alleen nog maar sterker...

en nu is ze niet meer... ding dong, the witch is dead, werd er al geroepen...
de erfenis leeft voort - met al zijn voors en tegens...