daarom...

waarom ik het na drie jaar {bijna dan...} nog steeds zo fijn vind om in de natuurwinkel te werken:

* eerste klant van vandaag vertelt over zijn tijd in zuid-amerika waar hij iets deed met communisten {maar wij verdenken hem van lichtelijk overdrijven}, dat hij antroposofen niet vertrouwt {en zich bijna verontschuldigt als ik zeg dat mijn kinderen allen op de vrije school hebben gezeten en dan ziet dat het me echt geen moer kan schelen, vanwege de glimlach}, en verder ook eigenlijk niemand anders, en dat die limoen vast net zoveel kost als de citroenen, en dat het veel meer arbeidstijd kost om de prijs op te zoeken en ah, joh het maakt toch niet uit... mijn eerste filosofische insteek van die ochtend...

* tweede klant ziet het als een teken dat mijn baas vorige week op haar heel gladde tak-terras uitgleed {'je moest je vast meer gaan aarden...'} en is zichtbaar opgelucht als ik snap wat ze bedoelt, en lacht zich een breuk om het voorbeeld wat ik gaf van mijn vriendin waar van de week een auto haar huisje aan de dijk bijna binnen kwam rijden {'die moet haar grenzen eens wat beter bewaken'}. diep spiritueel getint gesprek volgt...

* klant {normaal héél voorzichtig met aankopen in onze dure winkel}: 'ach doe mij maar twee van die grote broden van de aanbieding, die passen wel in de vriezer...'

* andere klant: 'wat zijn nou lekkere koekjes...?' Ik: 'uh... wat vind u normaal lekker...?'

* 'hoe heette dat brood ook alweer wat ik vorige week had, met al die spikkeltjes?' 'zuurdesem of gist?' 'eh, weet ik niet meer...' 'was het spelt?' 'wat is spelt...?' 'was het heel stevig brood?' 'ja, best wel... doe mij die maar, die daarboven ligt... is dat lekker...?' 'Uh... ik vond van wel... mijn man vind het vreselijk...' 'oh... ja... en in dat brood, zitten daar noten in?' 'ja, em het is lekker smeuig...' 'oh daar houd ik niet van...'

* 'doe mij alle vier die muffins met blueberry maar...' 'ik heb er in de koeling nog vier...' 'oh, doe die er ook maar bij...'

* 'he, mevrouw X! hoe gaat het met meneer X?' 'Oh, wel goed. lief dat je't vraagt...' {om vervolgens een verhaal van twintig minuten te krijgen waarin haarfijn wordt uitgelegd hoe niet-goed het gaat met meneer, en vooral met mevrouw zelf. haar hart is weer even gelucht en we gaan met een grapje verder...}

* vanmiddag gaat mijn baas even naar haar dochter kijken die ziek is, en blijft een tijdje weg. zodra ze de winkel heeft verlaten stroomt het pand vol en sta ik dik drie kwartier non-stop te scannen en te wegen en te zoeken en uit te leggen en te lachen en is het bijna al weer tijd om koffie te gaan drinken...

* ik kom om de haverklap oude bekenden tegen die ik al jaren of maanden of weken of dagen of uren niet gezien heb... laatst nog liep er een kennis binnen die ik uit het oog was verloren, en waar ik intussen weer een paar keer koffie mee heb gedronken en de wereld recht gezet... of die mevrouw die ik op de school van de kinderen jarenlang elke dag even zag, waar oudste een paar keer met de klas is gaan kamperen, wiens dochter mij nog even heeft 'lesgegeven' toen ik een boetseercursus volgde {maar met wie ik vooral heel leuk kon praten over van alles...}

* het gevoel dat ik iets nuttigs doe, iets bijdraag aan de wereld...

* de vele fantastische klanten {en Gekke Bertus} met hun mooie inzichten of grappige vragen, of andere manieren van kijken, of heerlijke energie... of hun keiharde uitdaging, zij die mijn geduld steeds blijven testen...

* mijn super-collega's...