had ik een tijdlang gezworen er nix te maken mee te willen hebben, ging ik toch overstag omdat een nogal leuke presentator van StuBru er allerlei lollige dingen op plaatste... het bleek net iets anders nog dan Facebook (waar je met alleen bevriende lui kan communiceren, lui die in je vriendenlijstje staan dus), omdat de twitteraar een berichtje plaatst waarin men een update van zijn/haar leven geeft, je deel maakt van zijn/haar beleving, en zo dus een soort van {behoorlijk eenzijdig} linkje krijgt met iemand die je normaal alleen op tv of via internet ziet/hoort/beleeft. en na even wat dingen te hebben bekeken, en gelezen, nam ik de sprong en maakte een account aan. gewoon, zodat ik ook andere lui kon gaan volgen die het nut van twitter al even hadden onderkend, en minder star waren hierover dan ik.
het probleem alleen met twitter - voor mij, en ik ben hier wellicht niet helemaal alleen in - is dat de tweets (berichtjes) het vaak laten lijken alsof ik de - volstrekt onbekende, behalve van tv of internet - twitteraar daadwerkelijk kèn... en omdat ik aanleg heb tot
nou ja. ik lees vrolijk verder en probeer mijn buitensporige verbeelding een beetje in toom te houden. voor zover dat lukt natuurlijk... {hij is bijvoorbeeld echt heel schattig...}
2 comments:
Ik ken het. Ik moest er ook niks van hebben tot een tijd terug. Nu heb ik nog 2 tweets te gaan voor mijn 2000ste tweet. Ik tweet niet veel eigenlijk. Alleen af en toe een quote, of een reactie op iemand, of programma. Heb ook t idee dat mijn antwoorden nooit aankomen. Weet niet waarom. Vind het ook niet zo interessant, Twitter. Zijn mensen bij die werkelijk alles tweeten, van het moment dat ze opstaan tot ze naar bed gaan. Gaat 'wat' ver... ;)
:-)
heb besloten om het vooral allemaal niet te serieus te nemen... het is grappig, soms, en handig, heel soms...maar vooral vermakelijk...
Post a Comment