smaak verschil

een van de {vele} leuke dingen aan het hebben van kinderen, vind ik, dat je zoveel andere dingen leert kennen. dingen die je zelf naar alle waarschijnlijkheid niet had opgezocht, of binnen zou laten, of had gedacht dat je ze überhaupt leuk zou vinden... ouders van vriendjes worden onverwachte vrienden, programma's die ze bekijken blijken niet zo vreselijk als je van te voren had gedacht, en muziek waar je anders never nooit naar zou luisteren blijkt toch best te pruimen, soms, en de grootste reden is dan eigenlijk toch dat jouw kind het mooi vind... je eigen smaak wordt {bij mij tenminste} ondergeschikt.

meneer G heeft daar weer weinig last van. zijn smaak is zijn smaak en al houden de kinderen met nog zoveel passie van dingen die hij vreselijk vind, jammer dan...

vroeger {jaar of 12 terug} keken de jongens naar Pokemon... niet mijn eerste keuze voor ze, ik had ze liever aan educatief spul gezien, maar daar hadden zij dus andere ideeën over, en ik keek een paar keer mee {je wil toch een klein beetje weten wat ze zien, toch?} en ik moet zeggen, ik denk nu met enige nostalgie terug aan pokemon... mijn vriendin uit Japan stuurt nog steeds af en toe pokemon pot-noodles op, als geintje... de schat...

zo ook met muziek. ik heb een 'eclectische' smaak {wat zoveel betekent als 'er is geen lijn in te vinden, maar allez...'}, zoals hier op zondag wel duidelijk zal zijn, en ik kan heel veel waarderen, maar de knop gaat bij mij vrijwel altijd op 'uit' als er hip-hop, r&b of house voorbij komt, gewoon omdat het me mateloos irriteert... ik vind het lelijk, a-muzikaal en, nou ja: ik wordt er niet vrolijk van... waar luistert de oudste naar? dit o.a.{soms, gelukkig vaker nog naar dit}. onze tweede? kent alle woorden van dit... en ik ook intussen bijna... vind niet eens erg meer... de derde vind dit op t moment f*&%ing awesome, en ik ben voorbij mijn irritatie... jongste houdt voorlopig nog vooral van wat ze van mij kent, maar ook zij zal dingen gaan beluisteren {met de volumeknop op 8} waar ik in eerste instantie mijn wenkbrauwen van zal optrekken...

is het gewoon moeder-liefde? dat je daardoor dingen minder scherp ziet, dat het geen zak uitmaakt, die uitgesproken meningen overal over, omdat jouw kind prachtig is en een super-smaak heeft, al zou je t zelf nooit opzoeken, had je ze nooit gehad? curieus, desalniettemin...