de doos kwam mee naar hier, en ik ging spitten. waar was ik nog benieuwd naar, en wat kon in de kliko {nadat onze Fe eerste de postzegels eraf had geknipt}? veel bleek in de tweede catagorie te vallen, maar een paar lijnen van correspondentie wekten mijn nieuwsgierigheid wederom... hoe was dat ook alweer? wie waren die lui waar ik zo vaak mee heen en weer schreef ook weer?
het was grappig om te lezen, vaak, de dingen waar ik {en mijn penvrienden} mee bezig was. hoe simpel was het leven toen, hoe overzichtelijk... en hoe blind was ik ook voor bepaalde dingen - de suggesties gewekt, de liefde verklaard, de oogkleppen die ik op had. dingen die me later duidelijk zijn geworden, door levenservaring en door het land te verlaten...
na ons bezoek aan oma & opa gingen we even friet halen in het dorp, en ik werd vriendelijk begroet door mensen die mij nog vaag kenden, of die de gelijkenis met mijn moeder zagen, en ik voelde me een klein beetje nostalgisch, al kwam dat andere gevoel {de reden waarom ik zo graag weg wilde} ook wel weer heel snel terug. en toen bedacht ik me ineens hoe achterlijk het idee was geweest, toen, om te denken dat het wel een prima idee was, om na 9 jaar Engeland {waar zoveel is gebeurd en ik zoveel breder heb leren kijken} terug te komen naar het dorp van mijn jeugd... mijn Misplaced Childhood... hoe dom was ik geweest om in te stemmen... achteraf bekeken...
de brieven gaan in een doos, en zullen wel op zolder belanden, bij de andere brieven die me te dierbaar zijn om weg te gooien, en zo zal ik altijd een stukje van mijn oude zelf blijven bewaren... de mooie kant dan wel, de leuke, lieve, mooie Daan die één schrijver vooral steeds zo de hemel in prees... want hij zal het toch niet allemaal uit zijn duim hebben gezogen...?
No comments:
Post a Comment