disputabel

meneer G en ik hebben al jaren een dispuut.
nix ernstigs - er hoeft geen relatietherapeut bij te komen - maar toch: het blijft steeds terugkomen en het geeft ook wel aan dat we in wezen erg van elkaar verschillen. en het gaat verder eigenlijk helemaal nergens over... want...?

bij de Verkiezingen in Engeland, de afgelopen keer, was ik net iets te enthousiast toen de uitslag bekend werd en duidelijk wie de premier zou gaan worden... een Tory, eentje die op Eton had gezeten, eentje die meneer G al bij voorbaat niet vertrouwde. en ik vond m wel schattig...

oeps... foute boel... Tories zijn Nooit schattig, en deze al helemaal niet... het zijn inhalige lui, alleen maar bezig hun eigen hachje te beschermen, en dat van hun maatjes, en de armen, de minder bedeelde Britten kunnen wat die schattige premier betrof de boom in... dus hem te bestempelen als cute was wel zo'n beetje het foutste wat ik kon doen, in de ogen van mijn Labour stemmende wederhelft.

ik heb daar niet zo heel veel last van, van dat rigide links/rechts denken, van zwart/wit, goed/fout... alles heeft twee kanten, vooral de Mensch... vroeger had ik dat wel, toen was alles heel duidelijk, wist ik precies wat waar hoorde, en wie dan ook van Rechts was al bij voorbaat verkeerd... door de jaren heen is dat iets veranderd - een mens is een vat vol tegenstrijdigheden, en alles zwart-wit zien is wel heel makkelijk, maar niet echt eerlijk... Margaret Thatcher was en publique een teef, maar ook een moeder, en oma, en ze zal vast ook wel een zachte kant ergens voor de buitenwereld hebben verstopt, die op zondag wellicht naar buiten mocht... ik ben het niet eens met de politiek die David Cameron bedrijft, maar hij is nog steeds een mens, en in mijn ogen dus een cutie... tja, rich middle-class boys have always done it for me...

u kent Sebastian Flyte nog? van Brideshead Revisited, de serie dan van 25 jaar terug?  zoiets dus... als tegenhanger voor de harde, kille kant van mezelf die ik steeds moet uitdragen {van mezelf}... hm...

meneer G ziet het met lede ogen aan... en ons dispuut pruttelt vrolijk voort...