zo'n mooie uitdrukking die bijna niet te vertalen is - het kille licht van de dag
mooi, en erg toepasselijk. hoe vaak heb ik dit niet aan den lijve ondervonden: ergens helemaal laaiend over zijn, super enthousiast, overtuigd van het fantastische van een idee, of een gevoel of een gedachte, plannen makend om er iets mee te doen, om het ten uitvoer te brengen, om dan de volgende ochtend wakker te worden met een vreemd gevoel, met het knagende idee dat je ook al weer iets had bedacht - hoe zat het ook alweer - en dan ineens weer weten waar het over ging, de avond ervoor, of de nacht waarvan je net wakker bent geworden... wat bezielde me in godsnaam...
zo heb ik al menigmaal een 'beslissing' genomen, gebaseerd op the warm light of the night, helemaal blij dat ik het nou snapte, dat ik het durfde om ervoor te gaan, om me in het grote Avontuur te storten... yes!
no, dus...
maar het zijn vaak wel de zaadjes die langzaam de tijd krijgen om te ontkiemen, om plantje te worden, heel langzaam en heel voorzichtig... door het warme licht van de nacht, door het zachte licht van de hoop, van de wens, van het verlangen... vaak komen ze dan tot vervulling, als ik het niet meer had verwacht, als mijn leven gewoon zijn normale pad volgt... het kille licht van de dag is nodig, om het hoofd koel te houden, om dingen in perspectief te zien, maar het warme licht van de nacht is net zo belangrijk... belangrijker zelfs, misschien...
wie zal het zeggen...
 |
| opkomende zon van hier |
No comments:
Post a Comment