Monday 10 June 2013

long may you run...

elke paar jaar krijg ik een dringende behoefte aan het verbeteren van mijn conditie...
ik doe wel eens pogingen, door middel van wandelen, al dan niet stevig. maar verder dan dat komt het niet echt. en steeds als ik de London Marathon op tv zie, en mensen voorbij zie strompelen die toch echt veel meer 'uitdagingen' hebben dan ik met mijn beetje overgewicht en vier zwangerschappen {al weer meer dan tien jaar geleden} waar ik iets van bekkeninstabiliteit en een heupding aan heb overgehouden, en mij zwaar schaam, neem ik me in stilte voor om weer te gaan hardlopen...

vroeger {toen we nog cassettebandjes hadden en niemand in mijn omgeving een Merk Sport Outfit} liep ik graag en heel makkelijk hard. ik hoefde niet echt te trainen, het lukte gewoon binnen twee weken om 5 kilometer te lopen, en dan was ik naderhand niet half dood. zoals nu... oudste zoon doet het ook, die rent dan een uur of zo, komt hijgend binnenlopen, gaat in de douche en is dan weer fit om de rest van zijn dag te doen... hm...

een paar jaar geleden was mijn laatste poging. gewapend met een schema van internet en een horloge ging ik op pad, en na vier weken rende ik al best wel een eindje achtereen zonder van uitputting ter aarde te storten. tot de befaamde kink in de kabel, de psychische kink, die mij wijsmaakte dat rennen toch niet echt iets voor mij is... klaar poging nummer zoveel...

ook dit jaar zat ik weer voor de buis en staarde naar honderden mensen die in london - waar ik zowat elk gebouw herkende - hun race renden. velen voor liefdadigheid, anderen voor zichzelf. om een punt te bewijzen, aan zichzelf te laten zien dat ze dit konden. zij, met hun eigen lijf, wat misschien vaak tegensputtert, ziek is geweest, of zwaarder is dan men zou willen... en weer had ik die wens, om die vijf kilometer te kunnen rennen. voor mezelf. voor mijn lijf wat toch heel wat met mij te stellen heeft... mijn lijf, wat vier prachtige mensen in zich heeft gedragen, wat ze jaren heeft gevoed, wat al jaren te weinig aandacht krijgt van mij, wat het al jaren moet stellen met overvoeding en te weinig liefde. dat lijf dus...

ik kwam op internet de website tegen van the NHS, het 'nationale ziekenfonds' in UK. daar staan vele tips en adviezen voor geestelijk en lichamelijk welzijn, en daar is ook een pagina te vinden met podcasts {die je kan downloaden en op je mp3 speler/telefoon zetten}. van laura. die zelf ook ooit een couch potato was en zich niet on voorstellen dat zij ooit meer dan tien meter zou rennen. die laura sleurt me nu door de tweede week heen, met aanmoedingen, wanneer ik moet rennen en wanneer ik weer mag wandelen {'maar wel heel stevig!'}, wat de eerste week meer wandelen dan rennen inhoudt {yeay!}, en wat dan langzaamaan opbouwt naar die vijf kilometer...

ik ben benieuwd... {vooral wat mijn plaag-geest dit keer uit de hoed haalt...}

misschien lukt mij dit ook, ooit
van deze site

No comments: