En toen was het ineens alweer 16 jaar geleden dat Oudste op de wereld kwam...
Een klein, verschrompeld mensje, die met verbazing de ruimte in keek, en daar is hij niet meer mee opgehouden.
Zestien jaar geleden werd dus ook mijn 'moeder zijn' geboren. De schok die dat teweeg bracht heeft lang nodig gehad om tot rust te komen. Het duurde heel lang voordat ik genoot van mijn mensje, voordat ik geen moeite had met zijn behoefte aan mij. Gelukkig kwam het wel en lukte het om plezier te hebben in moeder zijn.
Oudste lijkt er niets aan overgehouden te hebben. Hij is een fijn mens, een leuke gozer met mooie en maffe inzichten. Zestien... Wow...
6 comments:
Sow hee! 16! Dat is al bijna volwassen! Leeuwenhart heeft een basketbalcoach van 16 en die vindt hij bij de volwassenen horen...
Raar hè, dat je kinderen ouder worden... En jijzelf erbij.
Gefeliciteerd nog!
dank je...
Bladerde gisteren weer eens door de fotoboeken van toen, en dan kwam die hele 16 jaar weer voorbij in een soort van vogelvlucht... Jeetje, wat is er veel gebeurd in die tijd...
en wat is hij een kerel nu... Ben best wel een beetje trots... ;-)
Jeetje Daan, ik herken wel wat in wat je schrijft over dat het een tijdje moest duren voordat je eraan gewend was dat dat kleine minimensje continu behoefte aan je had! Gelukkig is het hier ook goed gekomen en heb ik er NU vaker moeite mee dat ze steeds minder behoefte aan me hebben! ;))
XXX Bar
hahahaa!! Ja, die is altijd leuk - hebben ze je ineens helemaal niet meer nodig... Hier ook eentje, de jongste - maakt nu zelf haar broodtrommel voor school klaar...
Schandaaaaalig!
;)
je kan ze maar niet jong genoeg afgericht - eh, getraind - hebben...
Ter verduidelijking: dit doet ze soms, en dan uit zichzelf?!
Post a Comment