- egotrippen -

En terwijl de reactie-gedeelte van mijn mandala weggeverij langzaam volloopt (hahaha!!!), wilde ik het precaire onderwerp 'ego' eens openbreken...

In het Boeddhistisme Voor Beginners boek - opgepikt in de boekendump in Roosendaal voor een prikkie - waarin ik aan het lezen ben, is een hoofdstuk gewijd aan het ego. Ook Echhart Tolle in De Kracht van het Nu en Wayne Dyer in ongeveer al zijn schrijfsels proberen ons ervan te overtuigen dat zodra wij een greep op onze ego hebben kunnen krijgen, of nog liever: ons ervan ontdaan hebben, kunnen uitzien naar een leven vol echte vreugde, liefde en voldaanheid. Tot die tijd moeten wij doorploeteren in de grote egobrij van onze Westerse 'samenleving' en maar hopen dat wij tussen depressies en snelle 'highs' door een fijn leven kunnen lijden. Niet dat dat gaat lukken, want ons ego houdt ons stevig in een greep die weinig ruimte laat voor echte liefde en gevoelens van geluk, tenzij die door dingen van buitenaf of andere mensen teweeggebracht zijn. Balen dus.

Hoe kwamen wij ooit aan dat ego? Ik heb geleerd op school dat het woord zoveel betekent als identiteit - jij bent je ego. Zonder ego geen individu. De hele westerse wereld hangt van ego's aan elkaar. En daar schuilt nou het probleem, schrijven de spiritueel ontwaakten, want dat hele ego-denken houdt dualisme in stand (blijven denken in goed/slecht, zwart/wit, winners/losers, wij/zij, etc.), terwijl loslaten van dat soort denken juist een soort van bevrijding kan opleveren.

Maar hoe doe je dat in vredesnaam in een samenleving die door en voor ego's is gemaakt?! Waar je dat de hele dag bevestigd krijgt dat we toch vooral moeten vergaren en beheersen en verdelen en ons niet teveel moeten bezighouden wat we van binnen nou echt willen, want daar komen alleen maar problemen van. Pijn mag niet meer, bezitten juist weer wel, jezelf verheven voelen ook, en nederig zijn is dom. Ergens bij horen is ook heel belangrijk, dus wordt anders denken over dit soort zaken al meteen moeilijk. Want het liefst wordt je meteen weer teruggesleept naar waar je vandaan kwam, waar je geacht wordt normaal mee te doen met al het ego-leven. Je bewustworden van het feit dat het er is, en dat het ook anders kan, is een stap in de goede richting.

een aantal manieren om aan de ego-terreur te ontkomen:
- niets als verworven beschouwen (alles gaat voorbij of verandert. Zelfs al lijkt het alsof dingen hetzelfde blijven, zoals vroeger, maar dat doet het zelden)
- stoppen met verwachtingen hebben voor de toekomst - nu leven dus
- ophouden met alles te willen controleren. Dingen gaan zoals ze gaan, en hoe harder je het vasthoudt, hoe meer het weg wil. Denk aan zand op het strand - in een open hand blijft het langer liggen dan als je het vast wil knijpen... tenzij het heel hard waait, natuurlijk...
- je vereenzelvigen met wat je doet (beroep/werk, huishouden, studies, moeder zijn)
- bescheiden blijven en jezelf niet te serieus nemen...
- ophouden met je te hechten aan dingen of mensen
- vaak denken aan de dood, er niet bang voor zijn

en dan is dit stukje wel grappig om te lezen....