Net als Kerst en Pasen en de zomervakantie, komt hier in het Zuiden elk jaar Carnaval een keer aan de beurt. Hiep hoi. Met kinderen op een vrije school in Brabant ontkom je daar zeer moeilijk aan. En god weet dat ik het steeds probeer... Max vond er gelukkig ook weinig aan dus die deed het hoogstnodige om er zonder veel gezeur vanaf te komen, maar Otto stortte zich vanaf zijn eerste feest in de kleuterklas in het feestgedruis, deed vanaf klas 1 elk jaar mee aan de zeepkistenrace op het schoolplein en verkleedde zich het laatste jaar zelfs heel opzichtig als een modepopje (zou hij ons iets willen vertellen?). Felix is dan weer behoorlijk onderkoeld, en Polly grijpt deze gelegenheid om verkleed naar school te mogen met beide handen aan. Andere ouders lijken ook dolgelukkig met deze dagen en verschijnen maf opgedirkt met kroost op het schoolplein. en ik probeer elk jaar weer de moed bijeen te rapen om me er doorheen te slaan en te doen alsof ik er iets van snap...
Wat ik niet doe. Als geboren en getogen Brabo, met rasechte Brabantse ouders, die ook al generaties hier hun roots hebben, zou het in mijn bloed moeten zitten. Als kind werd ik kroegen binnengesleept, deed ik mee aan de optochten in het dorp en kende ik de liedjes uit mijn hoofd. Tegen de tijd dat ik 13 was, begon het te dagen dat ik er eigenlijk helemaal geen zak aan vond. De kroegen waren vreselijk, propvol, mijn ouders en iedereen boven de 16 ladderzat (of leek het in elk geval...), de optochten waren koud, meestal nat en duurden zooooo lang, de liedjes waren stompzinnig, en toen de puberteit zijn intrede deed, hadden mijn vriendinnen (natuurlijk) veel meer zin in hun vriendje en hun tongzoendrift, dan om met mij aan de kant rond te hangen. Ik had nooit vriendjes, en al helemaal niet tijdens carnaval... Met carnaval had ik dus ook geen vriendinnen...
Elk jaar vraagt men of ik er zin in heb. Elk jaar schud ik nee. Carnaval nooit gemist toen ik in Engeland woonde. Vanmiddag stond ik te dweilen (met een dweil) in klas 2 en hoorde de dweilband zijn liedjes spelen, toen de optocht van de mytylschool in de buurt langskwam. Even begon er iets te dagen, zoals het elk jaar heel eventjes doet. De optocht zag er leuk uit, de muziek klonk tof. Maar de drang om mee te doen is nog steeds niet gearriveerd...
Misschien volgend jaar...
No comments:
Post a Comment