Je voelt je - zo heb ik geleerd in mijn vele jaren hier op aarde (...) - aangetrokken tot diegenen die je verder kunnen helpen in je ontwikkeling. Meestal zijn ze dan vermomd als mensen die je 'tegenstelling' zijn, die datgene hebben wat jij niet hebt en dan of leuk zijn als 'ander helft' (om je heel te maken, zoals dat romantisch heet) of waar je je dood aan ergert omdat ze dat weerspiegelen wat jij niet leuk vind aan jezelf...
Omdat mijn Lief en ik soms zo met elkaar botsen, dacht ik lang dat dat kwam omdat wij eigenlijk niet bij elkaar passen. Onzin, want in heel veel andere opzichten doen we dat wel, maar omdat de dingen waarin we verschillen zoveel stof doen opwaaien in onze relatie, lijkt het soms maar beter dat we onze gading elders gaan zoeken en elkaar de rust teruggeven die we verdienen. Totdat ik ga kijken wat het dan is wat die stof doet opwaaien, en negen van de tien keer komt het door die verdomde spiegel waarin ik dingen zie die ik liever niet zie... Dingen die ik dan of kan negeren en afdoen als iets wat hij fout doet, of ik kan ermee aan de slag en leren zien wat ik aan mezelf kan accepteren of 'veranderen' om een 'beter mens' (spuug) te worden. Heel fijn eigenlijk dus, en heel handig, want we zijn toch al bij elkaar...
Als je er zo naar wil kijken natuurlijk, want ik zie genoeg mensen om me heen die liever niet willen kijken, of wat ze zien niet willen accepteren, en doorgaan met zichzelf zien zoals ze willen dat ze zijn. Of iets in die geest. Ego's en zo...
En dan ga ik naar koppels kijken of vriendschappen die ik ken in mijn omgeving: wat zoekt die en die bij hem of haar? Wat heeft hij/zij van hem/haar nodig? Wat kan hij/zij aan hem/haar geven? Heel grappig en heel leerzaam. En ongelofelijk irritant, want ik kan bijna nooit gewoon mensen bekijken op zichzelf - ik zie ze altijd in context met die anderen... En ik ben er nog niet uit of dat een goede eigenschap is of juist iets waar ik vanaf wil. Het is dan weer wel heel handig voor de verhalen die ik schrijf, al die relaties en wisselwerkingen.
De toekomst zal het leren...
En dan nu: muziek!!
ontdekt door onze oudste:
No comments:
Post a Comment