- communecatie -

Om een of andere reden - en ik kan echt niet bedenken waar die precies vandaan komt - heeft het idee van het leven in een commune mij altijd aangetrokken. Het delen van een groot huis met een joekel van een tuin met een heleboel gelijkgezinden, het delen van huishoudelijke taken, het gezamenlijk doen van allerlei artistieke projecten en het onderhouden van de tuin - het leek me het toppunt van samenleven. Met of zonder kinderen (want die had ik in die tijd nog niet echt bij mijn leven bedacht...). Ik geloof dat ik mensen kende die zo leefden (in Engeland), en dat ik een film of docu heb gezien hierover die deze manier van leven als ideale in mij heeft ontstoken. Een hippie-ideaal. Ik kom niet voor niets nog net uit de jaren 60...

Las er net een artikel over hier wat wel toepaselijk is, want in mijn geest doemen inderdaad beelden op van een idyllisch ogend Engels huis-met-joekel-van-tuin waar dit soort dingen niet eens zo vreemd zou zijn. Ik kende er redelijk wat mensen die met een man of wat, stelletjes of alleenstaand, een groot huis deelden (dat is daar redelijk gewoon), in de stad waar ik toen woonde. Taken werden verdeeld, er werd samen gekookt en alles verliep eigenlijk wel heel plezierig. Maar er waren dan weer geen kinderen. Dat lijkt me meteen weer een stuk gecompliceerder.

Met een vriendin heb ik het er wel eens over, dat het misschien makkelijker is als we een groot huis betrokken, een oude boerderij op zo, en dat de kinderen gewoon lekker hun gang konden gaan, want toch genoeg plek en geen bange buren, en dat wij dan lekker konden teuten en schilderen en vilten en zo, en een groentetuin onderhouden, maar dat we allemaal onze eigen plek hadden, omdat dat toch wel heel belangrijk is.

Zie het niet gebeuren, om een of andere reden. Mijn lief houdt erg van zijn privacy en zijn eigen plek, van rust en stilte, van zo weinig mogelijk mensen om zich heen, dus als ik het eens zou willen proberen, zal het een solo-project worden. Wie weet... Voorlopig is ons huis vol genoeg om net te doen alsof het al zo is...