- schuitje varen -

Ons schip heeft twee kapiteins.
Had daar nooit zo bij stil gestaan, tot een jaar of wat geleden, toen een kennis tegen me zei - nadat ik klaagde over het feit dat mijn lief liever naar een sbs6 bijeenkomst zou gaan dat dat er bij ons in huis een kat zou komen - dat ik er gewoon eentje moest kopen, met kattebak en alle toestanden erbij, en dan zou hij vast wel snel overstag gaan. Nou kent zij mijn lief dus niet, en ik de hare wel, dus ik lachte haar vriendelijk toe en zei dat zij vooral zo door moest gaan met haar lief, maar dat ik liever naar die sbs6 bijeenkomst zou gaan voordat ik ooit nog eens een poging ging wagen om mijn zin die totaal de zijne niet is door te drijven. Ik kan me niets ergers voorstellen... Ze bekeek me met enig medelijden.

Twee kapiteins op een schip is niet altijd handig.
Toen Lief en ik vertrokken op ons schip was hij hoofdkapitein. Vooral omdat hij ouder was, de kost verdiende, al jaren alleen had gewoond (ik enterde zijn schip, als het ware) en ik van toeten noch blazen wist. Of wilde weten. Ik heb nooit veel ambitie gehad in het zijn van leider over een ander. Had al moeite genoeg met het leiden van mezelf... Het was een van de grote redenen dat ik mijn opleiding tot Aktiviteiten Begeleidster niet heb afgemaakt. Teveel vooruit denken, teveel vinden wat een ander moet doen, nix voor mij...
Nee, het was prima dat mijn lief aan het roer stond.
Tot Oudste werd geboren. Toen moest er ineens een omslag gemaakt van 180 graden. Wat nogal wat drama met zich meebracht, maar de wil was er, de weg ook, lief gaf mij ruimte om hem aan het roer te komen vergezellen en van lieverlee werden wij evenredig kapitein van ons schip. Alleen kwam er na een paar jaar een kink in de kabel... Deze kapitein wilde wat meer armslag, wilde meer in de pap te brokkelen, en daar had de andere kapitein dan weer niet zoveel zin in.
Eerst.

Twee kapiteins op een schip is best wel spannend. En prettig. En leerzaam.
Ook wel grappig als lieden mijn lief willen sturen in richtingen waar hij niet heen wil, er het nut niet van inziet. De juffie van Felix heeft daar wel eens mee te maken gehad. Die kwam van de koude kermis thuis. Ging ervan uit dat papa's doen wat mevrouwen zeggen en deze papa had daar andere ideeën over. Intussen kunnen ze wel met elkaar opschieten, maar dat is wel eens anders geweest.
Zelf heb ik best heel veel geleerd van hem, over het waarderen van je zelf, over respect hebben voor en vertrouwen in jezelf, over het niet over je heen laten lopen. Hij heeft weer dingen van mij geleerd (in creatieve zin, en op sociaal gebied, en nog wat andere dingen).

Misschien gaan we ooit een andere koers varen, elk apart. Voorlopig sturen we nog dezelfde kant op. We zien wel waar ons schip strandt...