- vaardige hulpjes -

Even via deze weg mijn kinderen een Groot Compliment geven...
Ik sta dagelijks van ze te kijken, maar gisteren was ik zeer van ze onder de indruk.
Ze blijken aanleg te hebben voor werk als ambulancepersoneel, slachtofferhulp en gezinshulp.
Dit werd duidelijk nadat ze allemaal op hun eigen manier in de bres sprongen toen ik een saladeschaal wilde pakken van de bovenste plank in de keuken, mijn balans verloor, de onderste glazen schaal zag vallen en dacht dat die alleen maar kapot sloeg op de vuilnisbak. Bij het naar beneden kijken voor de schade, zag ik echter dat er wel erg veel bloed op de grond begon te sijpelen en nader onderzoek leerde dat er kennelijk een ader was geraakt....

Zoon twee trok wit weg, Pol begon te huilen, zoon drie vond het allemaal heel interessant maar werd er toch wel stilletjes van en Max zat nog boven in zijn kamer van nix te weten. Ik herinnerde mij dat we geen pleisters meer hadden of verbandtape, dus stuurde ik Otto, terwijl ik mijn bloeding met een afdroogdoek zat dicht te drukken (genoeg ER gezien voor dat soort dingen), met Pol naar de winkel. Felix begon de hoopjes bloed (ik wist niet dat het zo dik was en snel droogde...) op te poetsen in een (zeer geslaagde) poging tot nuttig zijn en Max schrok zich bij benedenkomst (hij verwachtte avondeten en trof een bloedbad aan) het apenzuur en zette de rest van het eten op tafel.

Lang verhaal kort: ik hobbel nu door het huis, Otto is mijn persoonlijke hulp, Polly en Felix zijn heel bezorgd en zelfs Max hoefde maar een keer gevraagd te worden of hij de afwas wilde doen, aangezien ik dat even niet ging redden... Ik ga er geen gewoonte van maken, maar het is wel mooi om te zien hoe ieder van de vier zijn eigen kwaliteit vond, binnen de minuut...

Bij deze:
drie, nee vier hoeraatjes voor mijn pukkies!!!