- lazy days :: lui wammesen -

Having a Very Lazy Day today. One just like i used to long for, when the kids weren't at school yet. A day where i really don't do anything useful. Like reading, or writing, or meditating. And that's fine. Nobody asks me anything, and i don't ask much from myself, apart from feeling relaxed. But that is hard!!

One of the things i used to hear, one of the worst, is that i'm a lazy bones... There were others, but that was a bad one. Being lazy appears to be a cardinal sin. When i know that i need lazy times to recharge my battery, to let things sink in, to come back down to earth, to get inspired. Cars can't drive on an empty battery, and mine needs a bit longer to charge up, longer than some people around me can stand... And the worst thing is, that i tell the kids that sometimes, that they are lazy, can't they go and do something useful... Terrible..

Jealousy, i think... Those who call me lazy are jealous of me taking the time that i need and they can't, or won't. I think. Because when they do, they seem to be a lot more pleasant to be around... So i'll carry on being lazy for a bit more. I'll go and read something in a bit, or make a card, or whatever... Or not...

Heb vandaag een Heel Luie Dag. Zo eentje waar ik vroeger, toen de kinderen nog niet naar school gingen, echt snakkend naar uitkeek. Een dag zonder dat ik iets moet en dus gewoon ook nix doe... Beetje lezen, beetje schrijven, beetje mediteren, en da's verder helemaal prima. Niemand wil iets van me, en ik wil ook nix van mezelf, behalve me ontspannen voelen, lief zijn voor mezelf. Maar dat is moeilijk!!

Een van de ergste dingen die ik vroeger naar mijn hoofd kon krijgen geslingerd aan opmerkingen was dat ik een luie lapzwans was. Er waren nog anderen, ook behoorlijk erg, maar die was heel erg. Luiheid is een hoofdzonde. Terwijl ik weet dat ik 'luie tijden' keihard nodig heb, om op te laden, om bij te komen, om dingen te verwerken, tot inzichten of inspiratie te komen. Zoals een accu dat krijgt omdat de auto anders niet rijdt, en mijn accu heeft nou eenmaal iets meer oplaadtijd nodig dan diegenen in mijn buurt. Maar dan voel ik me schuldig omdat ik niet iets nuttigs aan het doen was. En het ergste is dat ik het ook naar mijn kinderen gooi af en toe. Dat ze luie wammesen zijn, die eens iets nuttigs moeten gaan doen. Erg toch?

Jaloezie, blijkt het dus. Diegenen die mij lui noemen zijn jaloers op de tijd die ik wel neem en zij niet. Denk ik. Want als zij zichzelf wel luie tijd gunnen zijn het een stuk plezieriger lui. Dus ik doe nog even nix, verder. Ik ga zo wat lezen, en een kaart maken, en iets fröbelen. Of niet...